Vamos Barca ή όπως επιβάλλει η ντοπιολαλιά «Μπαρθελόνα»

vamos-barca-i-opos-epivallei-i-ntopiolalia


ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ή όπως επιβάλλει η ντοπιολαλιά «Μπαρθελόνα». H πρωτεύουσα της Καταλονίας, η Μπαρτσελόνα μια πόλη όμορφη, χαρούμενη, περίεργη, μια πόλη... αναζωογονητική. Το μεσογειακό στολίδι της Ισπανίας κρύβει μυριάδες «εκπλήξεις» και το athlitikanea.gr, προσπάθησε να «ανακαλύψει» όσες μπορούσε. Στην πρώτη μας περιήγηση το βράδυ της Δευτέρας ζήσαμε ότι μπορέσαμε αφού ξέραμε ότι την επόμενη (σ.σ. σήμερα) λόγω μιας εορτής τους τα πάντα είναι κλειστά...


Χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες τριών λόφων του Μοντχουίτς, του Τιμπιντάμπο και του Βαλιβιντρέρα, οφείλει την ευημερία της στο λιμάνι της, που από τα μέσα του 13ου αιώνα έγινε ένα από τα σημαντικότερα της Μεσογείου. Κοντά στο λιμάνι βρίσκεται η παλιά πόλη που χωρίζεται από τη σημερινή με λεωφόρους που στα ισπανικά λέγονται «ρόντας». Η καινούργια πόλη στα ισπανικά λέγεται Ενσάντσε και σημαίνει έκταση.


Ράμπλας... οι περίφημες φαρδιές αρτηρίες που διασχίζουν μια ζώνη λεωφόρων από το λιμάνι ως την πλατεία Καταλονίας. Δευτέρα βράδυ λοιπόν και στο πρώτο μας «βολταράκι» άνθρωποι κατηφόριζαν τη Ράμπλας, λες και πήγαιναν σε κάποια συναυλία. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έμοιαζαν να το κάνουν χωρίς λόγο ίσως και για την εικόνα... ωστόσο οι μικρότεροι ντυμένοι όπως μπορεί ο καθένας να φανταστεί (άλλοι καλοντυμένοι... άλλη άστα να πάνε) περπατούσαν βιαστικά, μιλούσαν δυνατά και ξαφνικά χάνονταν δεξιά και αριστερά στα στενά σοκάκια....


Η πρωτεύουσα της Καταλονίας... ένα πανάρχαιο λιμάνι, φημίζεται για τις καυτές της νύχτες, όπως όλα τα μεσογειακά λιμάνια και κανείς όπως μας τόνισαν δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι η πόλη αυτή θα γινόταν «μόδα» στην Ευρώπη αφού η ξαφνική «έκρηξη» της ήταν εμφανή. Γοητεία... το σύμπλεγμα αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, μουσικής δίνουν μεσογειακή λάμψη στην Βαρκελώνη.


Το βράδυ μαζί με παρεούλα χαθήκαμε στα δρομάκια πάνω από την Μπαρτσελονέτα, την περιοχή πάνω από το λιμάνι. Ο σφυγμός μίας πόλης στα πόδια μας. Παρόλο που όπως κατάλαβα οι ρυθμοί είναι πιο αργοί σε σχέση με τους δικούς μας, αφού ακόμα και η αστυνομία αλλά και τα ασθενοφόρα πηγαίνουν σαν αρκετά σιγά....οι Καταλανοί αρέσκονται στις βόλτες και απολαμβάνουν πραγματικά αυτό που κάνουν.


Γιατί... γιατί όπως κατάλαβα τους αρέσει η πόλη τους και ζούνε όσο καλύτερα μπορούν σε αυτήν. Μάλιστα, αν έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί τους σου λένε ιστορίες για τουρίστες που είχαν πάει για μία βδομάδα και ξεχάστηκαν με όσα συνάντησαν εδώ ενώ αν τους «χτυπήσεις» στο νεύρο. και τους αναφέρεις για την Μαδρίτη... οικτίρουν τους Μαδριλένους λέγοντας ότι το γεγονός ότι δεν έχουν θάλασσα τους έχει κάνει άτολμους και εσώκλειστους στους εαυτούς τους.


Στα μαγαζιά με το φαγητό ζήσαμε την εμπειρία το να τρως και να απολαμβάνεις την παρουσία των πλανόδιων μουσικών στα τραπέζια σου (παρόλο που η μουσική τους στα περισσότερα είχε εθνικό στυλ που σε χαλάρωνε) οι οποίοι περίμεναν το φιλοδώρημα σου.


Σήμερα (η επόμενη μέρα) το πρωί παρόλο που τα πάντα (κυρίως μαγαζιά και εμπορικά) ήταν κλειστά στην βόλτα που κάναμε πριν πάμε στο γήπεδο όσα είδαμε μας κατέπληξαν κυριολεκτικά. Ο λόγος ήταν πως σήμερα οι Καταλανοί αλλά καλύτερα όλοι οι καθολικοί της πόλης γιορτάζουν μια γιορτή «όλοι οι άγιοι» που τα πάντα δεν λειτουργούν.


Η αρχιτεκτονική μεγαλοφυΐα του... Gaudi οδήγησε την πόλη σε μια εικόνα γεμάτη εντυπωσιακές και συνάμα τολμηρές κατασκευές δίνοντας ταυτόχρονα στους Καταλανούς την αισθητική καλλιέπεια.


Κάθε φορά που θα σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά βλέπεις κάτι διαφορετικό ενώ πολλοί είναι αυτοί που δικαιολογημένα θεωρούν ότι μια επίσκεψη στην πόλη θα έπρεπε να αποτελεί βασική εκδρομή για φοιτητές της αρχιτεκτονικής και πολιτικούς μηχανικούς.


Όλη η πόλη ζει και αναπνέει μέσα σε μεσαιωνικά παλάτια, καθεδρικούς ναούς και αυθεντικά δείγματα της εποχής του μοντερνισμού. Ρωμαϊκά ερείπια, στενά δρομάκια με ιστορία, μέσα σε γνήσια λαϊκή, παραδοσιακή ατμόσφαιρα, αλλά και «καταλανική» άποψη την οποία πρέπει να χαλάσεις πολλά φιλμ και κασέτες για να την αποθανατίσεις.


Οι Καταλανοί δικαιολογημένα υπερηφανεύονται για αυτό που έχουν και σου προσφέρουν. Μπορεί να τονίζουν ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1992 να άλλαξαν την πόλη βελτιώνοντας πολλές από τις ατέλειες της, αφού διορθώθηκαν πολλά δίνοντας λειτουργικότητα ωστόσο η εικόνα των κτισμάτων με την καταλανική αρχιτεκτονική σε κάνουν να νιώθεις ότι ζεις ένα παραμύθι.