Το 1999 ο τίτλος τους είχε... αστερίσκο. Το 2003 ήταν το πρώτο δείγμα. Το 2005 οι Σπερς κατέκτησαν το τρίτο τους πρωτάθλημα και πλέον δεν υπάρχει κανείς να αμφιβάλει ότι στο Σαν Αντόνιο μεσουρανεί η νέα αυτοκρατορία του ΝΒΑ!
Οι αντίπαλοι τους τους λένε βαρετούς, οι οπαδοί τους; Σταθερούς! Η αλήθεια κρύβεται στη μέση για τα "Σπιρούνια", που ποτέ δεν θα θυσιάσουν δύο σίγουρους πόντους για μια θεαματική φάση και ποτέ -μα ποτέ- δεν θα προδώσουν τον αμυντικό τους προσανατολισμό για χάρη της επίθεσης.
Άλλωστε αυτή η φιλοσοφία τους είναι που τους έφερε και πάλι στην κορυφή του μπασκετικού "Έβερεστ", επιβεβαιώνοντας αυτό που είχε πει κάποτε ο Πατ Ράιλι: "η επίθεση κόβει εισιτήρια και η άμυνα παίρνει τα πρωταθλήματα".
Μόνο που οι "Τεξανοί" που έχουν ένα από τα πιο μεγάλα γήπεδα στο ΝΒΑ είχαν διαρκώς sold-out (αλλά και το καλύτερο εντός έδρας ρεκόρ στην κανονική περίοδο), παρά το γεγονός ότι στην επίθεση έμοιαζαν μονοδιάστατοι, αλλά παράλληλα μεθοδικοί και καλοδουλεμένοι.
Αλλη μια απόδειξη της "σφραγίδας" του Γκρεγκ Πόποβιτς, του προπονητή που συνδύασε -όπως μαρτυρά και η καταγωγή του- τη μεγάλη σχολή των "πλάβι" με την αμερικάνικη νοοτροπία, αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους τεχνικούς στον κόσμο.
Ας δούμε όμως αναλυτικά ποιοι είναι οι Σπερς, από που έρχονται και τι... κατόρθωσαν τη φετινή σεζόν.
Η ιστορία του Σαν Αντόνιο Σπερς (San Antonio Spurs)
Το Τέξας με τη μεγάλη αντιπροσώπευση (Χιούστον και Ντάλας) απέκτησε άλλη μια ομάδα τη δεκαετία του 1970, κατά τη διάρκεια δηλαδή της συγχώνευσης του ΑΒΑ με το ΝΒΑ. "Θύμα" έπεσε και το Σαν Αντόνιο που εδρεύει κοντά στην έρημο του "Lone Star" του αμερικανικού νότου, εκεί δηλαδή που βρίσκεται το οχυρό "Αλαμο", που πρωταγωνίστησε σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με τις μαύρες εμφανίσεις να αποτελούν το σήμα κατατεθέν τους, οι Σπερς έγιναν γνωστοί χάρις στο μοναδικό ταλέντο του Τζορτζ Γκέρβιν, ενός από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών. Ο "Άισμαν" αγωνιζόταν στη θέση του σούτινγκ-γκαρντ και έδωσε άλλη διάσταση στο παιχνίδι, λόγω της εκτελεστικής του δεινότητας, αλλά και της έφεσης του στο να μοιράζει θέαμα.
Τα εντυπωσιακά μακριά του δάχτυλα του επέτρεπαν να τελειοποιήσει ένα ιδιότυπο τελείωμα φάσεων που ονομάστηκε fingeroll. Άφηνε τη μπάλα από μέση ή κοντινή απόσταση με τις άκρες των δαχτύλων, δίνοντας τους ένα μοναδικό φάλτσο, με αποτέλεσμα να αποτελεί έναν από τους πρώτους... θεαματικούς παίκτες του ΝΒΑ, πριν δηλαδή κάνει την εμφάνιση του ο Τζούλιους Έρβινγκ, ο "γιατρός" των καρφωμάτων.
Ουσιαστικά όμως οι San Antonio Spurs έγιναν πρωταγωνιστές όταν μπήκε στη ζωή τους ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον. Αφού πρώτα υπηρέτησε στο ναυτικό (σ.σ εξού και το προσωνύμιο "Ναύαρχος") ο θηριώδης σέντερ μετακόμισε στο Σαν Αντόνιο μετατρέποντας τους από μια ομάδα του σωρού, σε μια από τις πλέον ανταγωνιστικές της λίγκας.
Τη δεκαετία του 1990 παρέλασαν αρκετά σπουδαία ονόματα όπως ο Σον Έλιοτ, ο Ντέιλ Έλις, ο Βίνι Ντελ Νέγκρο, ο Ντένις Ρόντμαν κι ο Ντομινίκ Ουίλκινς, χωρίς όμως να έρθει καμία σπουδαία διάκριση εκτός από την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο το 1994, όταν αποκλείστηκαν από τους Ρόκετς του Χακίμ "Δε Ντριμ" Ολάζουον.
Για να φτάσεις ψηλά όμως λένε πρέπει να ακουμπήσεις στον πάτο! Έτσι έγινε και στην περίπτωση των Σπερς που μετά τη χειρότερη σεζόν στην ιστορία τους (ο Ουίλκινς μετά το πέρασμα του από την Ευρώπη δεν μπόρεσε να σώσει τα προσχήματα την ώρα που ο Ρόμπινσον ήταν τραυματίας) απέκτησαν το δικαίωμα να επιλέξουν πρώτοι στα ντραφτ.
Και το 1998 δεν λάθεψαν: Απέκτησαν στο Νο1 τον απόφοιτο του Ουέικ Φόρεστ Τιμ Ντάνκαν με τη συνέχεια να είναι λίγο ως πολύ... γνωστή!
Το πρώτο αίμα
Η σεζόν 1998-1999 έχει μείνει στην ιστορία. Όχι μόνο επειδή οι Σπερς κατέκτησαν τον πρώτο τους τίτλο, αλλά επειδή το λοκ-άουτ ανάγκασε την διοργανώτρια αρχη να "πετσοκόψει" το πρωτάθλημα, που αντί για 82 αγώνες, έκανε τζάμπολ στην κανονική περίοδο μόνο σε 56!
Παρόλα αυτά τα πλέι-οφ έγιναν κανονικά και οι Σπερς κατέκτησαν το πρώταθλημα "σκουπίζοντας" τους Λέικερς του Σακίλ Ο'Νιλ και νικώντας στον τελικό τους σκληροτράχηλους Νικς του Τζεφ Βαν Γκάντι και των Σπρίουελ-Τζόνσον-Χιούστον-Γιούιν που είχαν φτάσει εκεί με διαδοχικά "μπρέικ".
Με καλάθι του Έιβερι Τζόνσον οι Σπερς έκαναν το 4-2 στο "Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν" και κατέκτησαν τον πρώτο τίτλος της ιστορία τους, έστω κι αν αυτός πάντα θα έχει δίπλα έναν... αστερίσκο λόγω του λοκ-άουτ.
Η δικαίωση
Η έννοια "ομάδα" ήταν πάντα ψηλά στη φιλοσοφία του Γκρεγκ Πόποβιτς. Για αυτό και οι Σπερς το 2003 κατέκτησαν το πρωτάθλημα όχι μόνο χάρις στους δίδυμους πύργους Ντέιβιντ Ρόμπινσον και Τιμ Ντάνκαν, αλλά στον βαθύ πάγκο, που προσέφερε συχνά πυκνά τις λύσεις.
Ο Πάρκερ έδωσε... απάντηση στον Τζέισον Κιντ, ο Εμάνουελ Τζινόμπιλι έκανε το ΝΒΑ να μάθει γρήγορα το όνομα του, ενώ οι Στιβ Κερ, Κέβιν Ουίλις, Ντάνι Φέρι, Στέφεν Τζάκσον, Μαλίκ Ρόουζ βοήθησαν τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου, κόντρα στους Νετς.
Και με ένα δεύτερο δαχτυλίδι στο χέρι ήταν η ώρα του Ντέιβιντ Ρόμπινσον να πει "αντίο" με ψηλά το κεφάλι, όπως του άξιζε.
Η ολοκλήρωση της τριλογίας
Μετά από απουσία ενός έτους από τους τελικούς οι Σπερς επέστρεψαν (δριμύτεροι όπως αποδείχτηκε) για τη διεκδίκηση του τίτλου, αντιμετωπίζοντας τους πρωταθλητές Πίστονς. Έχοντας το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και το ψυχολογικό αβαντάζ του αποκλεισμού των Νάγγετς, των Σόνικς και των Σανς τα "Σπιρούνια" ξεκίνησαν δυνατά τη σειρά.
Προηγήθηκαν εύκολα με 2-0 χάρις στον "Μανού" που άφησε τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα. Όταν όμως η σειρά μεταφέρθηκε στο "Πάλας" του Όμπερν Χιλς τα πράγματα άλλαξαν. Οι Πίστονς επικράτησαν το ίδιο εύκολα (τη δεύτερη φορά με 31 πόντους διαφορά!!) και ισοφάρισαν σε 2-2, πριν μιλήσει ο Ρόμπερτ Χόρι. Με δικό του τρίποντο 5'' πριν το τέλος της παράτασης το Σαν Αντόνιο έφυγε με τη νίκη από το Ντιτρόιτ κάνοντας το 3-2.
Εκεί όμως που όλοι ετοιμάζοντουσαν για τη φιέστα οι Πίστονς δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα. Έκαναν το "μπρέικ" και ισοφάρισαν σε 3-3 στέλνοντας τη σειρά των τελικών στο 7ο και τελευταίο παιχνίδι για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια.
Στο ματς όμως που κρίθηκαν όλα ο Τζινόμπιλι και ο Ντάνκαν δεν ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Οδήγησαν τους Σπερς στο 81-74 σε ένα παιχνίδι με περισσότερο πάθος από τεχνική και ανανέωσαν το ραντεβού τους στην... βαρκάδα στον ποταμό του Σαν Αντόνιο με το τρόπαιο αγκαλιά.
Το στυλ του... πρωταθλητή
Οι Σπερς μια από τις πλέον... πολυεθνικές ομάδες του ΝΒΑ (ο Ντάνκαν είναι από τις Παρθένες Νήσους, ο Τζινόμπιλι από την Αργεντινή, ο Πάρκερ από τη Γαλλία και οι Νεστέροβιτς-Ούντριχ από τη Σλοβενία), κάτι που δικαιολογεί τον τρόπο παιχνιδιού τους που μοιάζει περισσότερο με αυτό ευρωπαϊκής ομάδας.
Στην επίθεση η μπάλα περνά διαρκώς από τα χέρια του Ντάνκαν στο λόου-ποστ, από όπου είτε παίζει ένας-εναντίον-ενός, είτε πασάρει στους αμαρκάριστους συμπαίκτες του, που κατά γενική ομολογία φημίζονται για το μακρινό τους σουτ όπως οι Χόρι, Τζινόμπιλι, Μπόουεν, Ούντριχ, Μπράουν.
Η μοναδική περίπτωση αυτοσχεδιασμού έγκυται στις επινοήσεις του Εμάνουελ Τζινόμπιλι που διαθέτει ένα περίεργο στυλ, αλλά άκρως αποτελεσματικό. Κατεβάζει το κεφάλι, βγάζει τους αγκώνες και κατευθύνεται προς τη στεφάνη χωρίς να λογαριάζει τίποτα. Αν βρει εμπόδιο στο δρόμο του θα πετάξει τη μπάλα έξω, μερικά κλάσματα ή εκατοστά πριν ακουμπήσει και πάλι στο έδαφος.
Στην άμυνα, δε, υπάρχουν κάποιες στάνταρ κατευθύνσεις. Το σχήμα των δύο ψηλών (Ντάνκαν με Νεστέροβιτς ή Μοχάμεντ) δίνει τη σιγουριά του ριμπάουντ και της καλής άμυνας κοντά στο καλάθι. Όσο για την περιφέρεια; Ο Μπρους Μπόουεν αναλαμβάνει τον πιο αντίπαλο περιφερειακό, με τέτοια επιτυχία που ανάγκασε τον ασίσταντ κόουτς του Πόποβιτς Πι Τζέι Καρλέσιμο να πει: "Ο Μπρους είναι η καρδιά της ομάδας. Δίνει το ρυθμό της άμυνας μας".
Αναλυτικά οι πρωταγωνιστές
Τόνι Πάρκερ: Είναι μόλις 23 ετών και έχει ήδη κατακτήσει δύο πρωταθλήματα. Στους τελικούς έμεινε στα ρηχά, αλλά στα πλέι-οφ έκανε πολύ καλά παιχνίδια. Αλλωστε συνηθίζει να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις. Έτσι είχε κάνει κάποτε με τον Τζέισον Κιντ, έτσι έκανε και απέναντι στον Στιβ Νας! Η ταχύτητα του ανέβασε τον ρυθμό των Σπερς, όπως και τα απίστευτα σουτ του στην κίνηση, που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του.
Εμάνουελ Τζινόμπιλι: Όλος ο κόσμος μιλάει για αυτόν! Κατά πολλούς ήταν ο αληθινός πολυτιμότερος παίκτης των τελικών, κερδίζοντας μια περίεργη διάκριση: έγινε ο πρώτος παίκτης από το 1998 και μετά που τελειώνει μια σειρά πλέι-οφ με καλύτερο μέσο όρο πόντων από τον Τιμ Ντάνκαν! Οι οπαδοί του Σαν Αντόνιο τον θεωρούν τον αγαπημένο τους, όπως και ολόκληρη η Αργεντινή. Είναι ένας σταρ διαφορετικός από τους άλλους τόσο εντός, όσο εκτός γηπέδων. Στην τρίτη του χρονιά είναι all-star με το σπαθί του...
Μπρεντ Μπάρι: Ο άνθρωπος που απομυθοποίησε τον Τζόρνταν (με το κάρφωμα του από τη βολή σε διαγωνισμό καρφωμάτων) αποτέλεσε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της επιτυχίας του Σαν Αντόνιο. Έπαιξε πλέι-μέικερ και σούτινγκ-γκαρντ προσφέροντας σε όλους τους τομείς. Κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα 30 ακριβώς χρόνια μετά από αυτό που είχε πάρει ο πατέρας του Ρικ Μπάρι.
Μπρους Μπόουεν: Τον κατηγορούν ότι παίζει βρώμικα. Ο Ρέι Αλεν το πήγε πιο μακριά θεωρώντας τον βετεράνο φόργουορντ υπεύθυνο για τον τραυματισμό του στο πόδι. Ο Μπόουεν όμως δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να τους απαντήσει. Αλλωστε πληρώνεται για να παίζει άμυνα κι όχι για να μιλάει. Και αξίζει κάθε δολάριο που παίρνει.
Ρόμπερτ Χόρι: "Αν δεν μπορείς να τους νικήσεις πάρτους με το μέρος σου" λέει μια ρήση, την οποία οι Σπερς ακολούθησαν πιστά. Το 2004 την... πάτησαν από τον Ρόμπερτ Χόρι που με τρίποντο του είχε δώσει στους Λέικερς μια καθοριστική νίκη (στο ματς Νο5) κόντρα στη νυν ομάδα του. Τον επόμενο χρόνο, από τη στιγμή που δεν ήθελαν να την ξαναπάθουν δεν άλλαξαν την άμυνα τους, απλά τον υπέγραψαν! Ο "Big Shot Bob" γνωστός για τα "μεγάλα" σουτ που βάζει, έδειξε την αξία του στον τελικό Νο5, χαρίζοντας... μισό πρωτάθλημα στην ομάδα του. "
Έγινε ο πρώτος παίκτης μετά τον Τζον Σάλεϊ (πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού) που κατακτά το πρωτάθλημα με τρεις διαφορετικές ομάδες (Ρόκετς, Λέικερς, Σπερς). Είναι από τους λίγους παίκτες με 6 κατακτήσεις δαχτυλιδιού!
Τιμ Ντάνκαν: Η αρχή και το τέλος των Σπερς! Η μοναδική αδυναμία που του καταλογίζουν οι Αμερικάνοι είναι οι "βαρετές" απαντήσεις του. Κατά τα άλλα είναι... simply the best. Με ύψος 2.13 και άριστη γνώση των βασικών αποτελεί μια διαφορά το καλύτερο "4άρι" του ΝΒΑ και τον καλύτερο ψηλό μαζί με τον Σακίλ Ο'Νιλ. Παίζει με το μυαλό και ενίοτε με την... καρδιά.
){kind=link}