Η Α1 έκλεισε πολύ όμορφα τον κύκλο της την σεζόν 2004-05, χαρίζοντας ιδιαίτερες στιγμές στους φιλάθλους που το παρακολούθησαν, και αντικειμενικά θεωρείται ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα στο μπάσκετ που έχουν διεξαχθεί στην ιστορία της Ελλάδας, φερειπείν γιατί υπήρχε τεράστια ποιότητα στις περισσότερες ομάδες, και αυτό φάνηκε και στην Ευρωλίγκα με τις επιτυχίες τους.
Το athlitikanea.gr ανοίγει το χρονοντούλαπο της ιστορίας, και πραγματοποιεί τον απολογισμό εκείνης της καταπληκτικής χρονιάς, ώστε να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι,
Παναθηναϊκός: Η αυτοκρατορία ξανά επιτίθεται
Να είχαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Γιάκα Λάκοβιτς. Ο Σλοβένος απέδειξε και με το παραπάνω ότι ο είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού μέσα στο παρκέ. Ακόμη και την περίοδο που ήταν ντεφορμέ (το χειμώνα), ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν σήκωνε κουβέντα για τον Γιάκα, αν και μερικές φορές ήθελε να τον σηκώσει από το... γιακά. Με μορφή αγγέλου και συνήθειες βγαλμένες από την κόλαση.
Τη διαφορά έκανε: Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν η σημαία του, ο εμπνευστής και ο εμψυχωτής στα δύσκολα, ενώ αγωνιστικά έμαθε για τα καλά πλέον τη θέση "4". Ο Φράνκι πλέον, μπορεί και διακωματικά να αναγκάσει (όταν αποσυρθεί) τον Παναθηναϊκό να ξεκινάει το μέτρημα στις φανέλες από το Νο 5. Το Νο 4 θα το πάρει σπίτι του.
Στα χαμηλά: Ο Νίκος Χατζηβρέττας και ο Δημήτρης Παπανικολάου. Ο πρώτος φαίνεται ότι δεν πρόκειται να πιάσει τα επίπεδα απόδοσης, που όλοι περίμεναν όταν πήγε στον Παναθηναϊκό, ενώ ο δεύτερος μπορεί να κοιτάει από τώρα προς άλλες κατευθύνσεις για τη συνέχεια της καριέρας του.
Στον πάγκο: Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν γεννηθεί για ένα και μοναδικό σκοπό. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήρθε στο μάταιο τούτο κόσμο, με προδιαγεγραμμένη με χρυσά γράμματα τη μοίρα του. Ακούς εκεί "Γκαστόνε"... Η δουλειά κάνει τον αφέντη και όχι η τύχη και ο "Ζοτς" δεν είναι απλά αφέντης. Είναι αφεντικό.
Η ώρα του απολογισμού: Δεν ήταν απλά φαβορί, αλλά "γκανιάν". Ο Παναθηναϊκός εδραίωσε ακόμη περισσότερο την ανωτερότητά του, τόσο αγωνιστικά όσο και σε επίπεδο οργάνωσης επαγγελματικού συλλόγου. Το ελληνικό μπάσκετ θέλει, αν όχι 14, τουλάχιστον 6 ομάδες στα πρότυπα των "πρασίνων" για να επιστρέψει στην εποχή που όλοι έχουμε επιθυμήσει.
ΑΕΚ: Μπρέικ στο μπρέικ
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Νίκο Ζήση. Μπασκετικότατος, με ωριμότητα στο παιχνίδι του, που ζηλέυουν και φθονούν βετεράνοι και πολύ μεγαλύτεροι του Νικόλα. Η ΑΕΚ έκανε μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές της κινήσεις, όταν τον αποκτούσε και να είστε σίγουροι ότι ακόμη δεν έχετε δει τίποτα. Στην αρχή είμαστε.
Τη διαφορά έκανε: Μέσα στη ρακέτα ο Σάντρο Νίτσεβιτς (τουλάχιστον επιθετικά). Η παρουσία του προσέδιδε δύναμη κοντά στο καλάθι και είναι γνωστό και κοινώς απόδεκτο από τους έχοντες γνώση γύρω από το μπάσκετ, ότι ψηλοί με μυαλό κοντού είναι ελάχιστοι και πρέπει να αναγνωρίζονται. Οι πάσες στην αδύνατη πλευρά (weak side) είναι μια μικρή απόδειξη.
Στα χαμηλά: Ο αρχηγός της Ένωσης, Νίκος Χατζής. Είχε κάποια από τα γνωστά του ξεσπάσματα, αλλά σε γενικές γραμμές δεν έπαιξε σύμφωνα με τις δυνατότητές του και τις απαιτήσεις που έχει από αυτόν η Ένωση. Αναμένουμε απάντηση τη νέα σεζόν.
Στον πάγκο: Κόουτς νέας και μοντέρνας κοπής, από το ντύσιμο, μέχρι τις γνώσεις και τη συμπεριφορά απέναντι στους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Ο Φώτης Κατσικάρης κάθε χρόνο που περνάει και πίσω δε γυρνάει, γίνεται καλύτερος και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα της ΑΕΚ. Κέρδισε τις εντυπώσεις, αλλά κυρίως την αναγνώριση των αντιπάλων και των "εχθρών".
Η ώρα του απολογισμού: Από την 6η θέση της κανονικής περιόδου, η ΑΕΚ με μειονέκτημα έδρας απέκλεισε τον φιλόδοξο Άρη και το "υγιές" σε όλα τα επίπεδα Μαρούσι. Στον τελικό προσπάθησε, αλλά ο Παναθηναϊκός όπως είπε και ο Νίκος Χατζής, απαιτεί το κάτι παραπάνω για να νικηθεί. Επιτυχημένη χρονιά που δίνει το δικαίωμα στους παίκτες να περπατούν με το κεφάλι ψηλά.
Πανιώνιος: Με το σπαθί του
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Νίκο Οικονόμου. Με εφηβική όρεξη και μεστότητα που δεν αμφισβητείται, γύρισε από το εξωτερικό και έκανε όλους να ασχοληθούν μαζί του. Όσοι ήταν μαζί του μιλούσαν για την απάντηση του Νικόλα με τον καλύτερο τρόπο και στο σωστότερο μέρος, στο γήπεδο. Η "αντιπολίτευση" στο ρόλο της. Να αμφισβητεί την "κυβέρνηση" του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος.
Έκανε τη διαφορά: Ο καλύτερος "σκουπιδιάρης" της Α1, Τράβις Ουότσον. Γέμισε τη ρακέτα του Πανιωνίου και στα πλέι οφ κόντρα στον Παναθηναϊκό, έδειξε ότι αντέχει και στα πολύ δύσκολα. Αν φτιάξει και τα ποσοστά του στις βολές, τότε θα ψάχνουμε για μειονεκτήματα και θα είναι δύσκολο να βρούμε να γράψουμε. Αυτό το πάτημα με τα δύο πόδια, πώς σταματιέται;
Στα χαμηλά: Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος. Η λαϊκή απαίτηση για την επιστροφή του και η αγάπη του κόσμου του Πανιωνίου δεν αρκούν για να κρύψουν τις χαμηλές πτήσεις του Διαμαντόπουλου τη φετινή χρονιά. Την επαφή με το καλάθι την είχε, αλλά η εκρηκτικότητα απουσίαζε για τα καλά.
Στον πάγκο: Ο Μέμος Ιωάννου ήρθε στο ενδιάμεσο και πλέον όχι μόνο θα μείνει, αλλά θα έχει το δικαίωμα να κάνει τα δικά του "κουμάντα" στο ρόστερ του Πανιωνίου. Ο αγαπημένος Μέμος έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάληψη της τρίτης θέσης από τους κυανέρυθρους, ύστερα από 9 χρόνια.
Η ώρα του απολογισμού: Στο κλειστό της Νέας Σμύρνης ακουγόταν ένα σύνθημα που είχε στους στίχους τη λέξη "Ευρωλίγκα". Προς το παρόν η 3η θέση δεν αρκεί το χαρακτηρισμό "τιμητική", αλλά και δικαιωματική. Όσο για το σύνθημα; Κάθε πράγμα στον καιρό του.
Μαρούσι: Η ζωή δεν είναι πάντα σαν παραμύθι
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Βασίλη Σπανούλη. Μερικοί αναφερόνται στον τσαμπουκά του και τις ηγετικές του ικαντότητες. Άλλοι μιλούν για τον επόμενο Έλληνα που θα πατήσει το πόδι του στον πλανήτη του ΝΒΑ. Εμείς λέμε "Bill loves to kill".
Έκανε τη διαφορά: Κάνουμε εξαίρεση και διαλέγουμε τον Άρη Βωβό. Η κίνησή του να ξοφλήσει τον Γιώργο Καράγκουτη, παρά τη ρίξη χιαστών που υπέστη, έκανε τη διαφορά σε ολόκληρη την Α1, τη στιγμή που παίκτες έχουν πάρει αγκαζέ τους δικηγόρους και κηνυγούν δεδουλευμένους μισθούς, ενώ αφερέγγυοι άνθρωποι αναλμβάνουν τις τύχες ομάδων και προκαλούν δυσφήμιση στο καημένο το μπάσκετ.
Στα χαμηλά: Ο Ρόντρικ Μπλάκνεϊ. Κάτι το "χαρμάνιασμά" του και κάτι η κατώτερη απόδοση σε σχέση με πέρυσι, έχουν φέρει τον "Μουμου" κοντά στην πόρτα της εξόδου. Ό,τι ανεβαίνει (πάντα) κατεβαίνει.
Στον πάγκο: Το παραμύθι τέλειωσε, το παραμύθι πάει και όπως σε όλα τα παραμύθια, έτσι και στου Αμαρουσίου εκείνος που θα "σκοτωθεί" θα είναι ο "δράκος". Όπως και να 'χει, ο Παναγιώτης Γιαννάκης χρειάζεται μια επαγγελματική ανανέωση, για να βγάλει και πάλι φωτιές.
Η ώρα του απολογισμού: Από το Νο2 της pole position, στο Νο4. Το Μαρούσι συνέχισε να λειτουργεί σε υψηλά επαγγελματικά στάνταρ και με τον Άρη Βωβό παρόντα δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Με την ΑΕΚ έχασε το πρώτο ματς και στη συνέχεια ήταν δύσκολη η ανατροπή και η πρόκριση στον τελικό. Μπάσκετ πάντως έπαιξε και μάλιστα καλό.
Άρης: Κοιτούσε πιο ψηλά
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Ντε Χουάν Κόλινς. Από τις πολύ θετικές εκπλήξεις ξένων στο φετινό πρωτάθλημα, εστώ και αν στην αρχή δε γέμισε με προσδοκίες όσους τον είδαν. Όταν "ρόλαρε", οργάνωσε, μοίρασε και κυρίως εκτέλεσε, ειδικά όταν η μπάλα έκαιγε.
Έκανε τη διαφορά: Στο φτωχό από ψηλούς ελληνικό πρωτάθλημα, η φιγούρα του Ράιαν Στακ ήταν μια όαση. Πολύ καλές κινήσεις, καλό σουτ από τη base line και δύναμη κάτω από το καλάθι. Παίκτης χρήσιμος σε όλες τις ομάδες της Α1. Ναι, και τις μεγάλες.
Στα χαμηλά: Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Το Baby Shaq ίσως είναι υπερβολή αν όχι προσβολή για έναν από τους καλύτερους σέντερ που έχουν εμφανιστεί στο ΝΒΑ. Στον Άρη δεν περίμεναν αυτά ακριβώς από τον "Σόφο", αλλά ούτε και ο ίδιος θα έμεινε ευχαριστημένος από τη φετινή χρονιά.
Στον πάγκο: Από τη φθορά στην αφθαρσία και από το απυρόβλητο στη δίνη του κυκλώνα, ο Τσαρλς Μπάρτον αλλιώς τα είχε τα φανταστεί και αλλιώς του "έκατσαν". Έφυγε και άφησε πίσω του... τον Ζούρο.
Η ώρα του απολογισμού: Στο Αλεξάνδρειο οραματίζονταν τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό και "εκδίκηση" για τον τελικό του Κυπέλλου. Ένας κιτρινόμαυρος αετός όμως πέταξε ψηλά και οι κίτρινοι από τα θεμέλια της άλλοτε αυτοκρατορίας τους, έμειναν να τον κοιτάνε. Μπορούσε, αλλά δεν τα κατάφερε.
ΠΑΟΚ: Ζητείται πρόεδρος
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Νταμίρ Μουλαομέροβιτς. Αν και δεν ήταν ο περυσινός, μόνο και μόνο οι ασίστ (5,9) αρκούν για να αποδείξουν ότι ο Κροάτης ξέρει τη δύσκολη τέχνη του πλέι μέικερ. Εκτελεστικά ήταν και πάλι από τα πρώτα βιολιά.
Έκανε τη διαφορά: Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης. Όταν ο "Μούλα" πήγε στα πιτς, ο Γκαγκαλούδης παραλίγο να χάσει και τα λιγοστά κιλά που έχει. Ακόμη μία ένδειξη, ότι μερικοί τρελοί τα έχουν τετρακόσια και λένε την αλήθεια. Ποια είναι αυτή; Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης κέρδισε και τον κόσμο του ΠΑΟΚ.
Στα χαμηλά: Ο Κώστας Βασιλειάδης. Αναμένοντας τον επόμενο ηγέτη της Εθνικής ομάδας, το όνομα του Βασιλειάδη "έπαιξε" και αυτό στις λίστες με του υποψήφιους. Αν και στο μυαλό του βρίσκονται τα καλοκαιρινά καμπ του ΝΒΑ, στα μάτια μας βρίσκεται μια χαμηλότερη πτήση από την περυσινή.
Στον πάγκο: Αφού δεν πήγε να αναλάβει και πρόεδρος, πάλι καλά. Ο Μπάνε Πρέλεβιτς φλερτάρει με τον κίνδυνο να χριστεί αθώο θύμα της διοικητικής αστάθειας του ΠΑΟΚ, αλλά προς το παρόν ο κόσμος βλέπει ακόμη στο πρόσωπό του, τη "σημαία" της ομάδας.
Η ώρα του απολογισμού: Με βάση το μπάτζετ και το βάθος του πάγκου, ο ΠΑΟΚ απέδωσε καλά αποτελέσματα και κινήθηκε σε υψηλά στάνταρ. Η ενίσχυση είναι απαραίτητη, αλλά ας βρεθεί πρώτα πρόεδρος και όλα τα υπόλοιπα φτιάχνονται.
Μακεδονικός: Το σεντούκι άδειασε
Να 'χαμε χίλια μάτια: Τον Πιτ Μάικλ. Έβγαλε τα λεφτά του (αυτός τα πήρε;) με το σκοράρισμα, τα ριμπάουντ και τις καλές εμφανίσεις που πραγματοποίησε. Τώρα, αν η ομάδα δεν πήγε και τόσο καλά, αυτό είναι άλλου Μεσάϊκου Ευαγγέλιο.
Έκανε τη διαφορά: Προσπάθησε, αλλά δεν την έκανε και ιδιαίτερα ο Ντράγκαν Λουκόφκσι. Μία την έκανε προς το καλό και μία προς το κακό. Όπως και να το κάνουμε, είχε διαφορές στην απόδοσή του.
Στα χαμηλά: Ο Μανόλης Παπαμακάριος. Η πάντα φιλότιμη προσπάθειά του, απέδωσε μια (απλά) καλή χρονιά. Το σημαντικό είναι ένας παίκτης με δυνατότητες να γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερος και όχι να μένει στάσιμος ή να παρουσιάζεται χειρότερος. Στο Λιμάνι, αναμένεται (από τους ερυθρεόλευκους) να σηκώσει νέα άγκυρα στην καριέρα του.
Στον πάγκο: Είδε και απόειδε, πήρε το καπελάκι του και έφυγε. Πήγε στην Κοζάνη με όνειρα και φιλοδοξίες και έφυγε με ένα πλήγμα στο βιογραφικό του. Στην ουσία δε φταίει πολύ ο ίδιος ο Αργύρης Πεδουλάκης, αφού άλλα του έταξαν και βρήκε (στο τέλος). Ο Μακεδονικός πάντως θα μπορούσε να παίξει και πιο κοντρολαρισμένο μπάσκετ.
Η ώρα του απολογισμού: Με τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας και του Κώστα Μεσάικου, το μέλλον της ομάδας που αρεσκόταν κάνει τσάρκα στα καλοκαιρινά μεταγραφικά παζάρια, διαγράφεται αβέβαιο. Πιθανώς, να μην ήταν και ποτέ βέβαιο, αλλά απλά φιλόδοξο.
Ολυμπιακός: Κάθε πέρσι και... τα ίδια
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε κάποιον να ξεχωρίζει από την ομάδα του Ολυμπιακού. Σταθερή αξία δεν αποτέλεσε κανείς και γι΄αυτό και όλοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) κούνησαν μαντήλι στο λιμάνι το Πειραιά και έφυγαν για άλλες πολιτείες. Ειδικά, όσοι αναχώρησαν για τις Ηνωμένες...
Έκανε τη διαφορά: Και ανανέωσε τη συμβόλαιό του. Ο Λάζαρος Αγαδάκος πάλεψε με νύχια και με δόντια για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Γιόνας Καζλάουσκας και στο τέλος τα κατάφερε. Έμαθε μάλιστα, να είναι και προσεκτικότερος στις δηλώσεις του και τώρα κάνει λόγο, μόνο για "δουλειά". Δίκαια, θα αγωνίζεται και του χρόνου στο ΣΕΦ.
Στα χαμηλά: Ο Ολυμπιακός. Μια ακόμη χρονιά πήγε χαμένη. Η στέρηση από τους τίτλους είναι το μικρότερο κακό για μια ομάδα, που είχε δύο κάκιστα ελλάτωματα. Την απουσία πάθους και συγχρόνως φαντασίας στο παιχνίδι της.
Στον πάγκο: Το χειμώνα ήταν ο Γιόνας Καζλάουσκας, το καλοκαίρι θα είναι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και με τα πρωτοβρόχια θα επιστρέψει στον πάγκο του (όχι, δεν είναι κατεργάρης) και πάλι ο Λιθουανός. Η νέα χρονιά έχει μια διαφορά. Τα ελαφρυντικά εξαντλήθηκαν όλα την προηγούμενη.
Η ώρα του απολογισμού: Είναι μια ώρα δύσκολη του απολογισμού η ώρα, γι' αυτό και στον Πειραιά τον έκαναν γρήγορα και έθεσαν νωρίς επί ταπήτος τα σχέδια για τη νέα σεζόν. Όλοι φωνάζουν για την ανάγκη του ελληνικού μπάσκετ, για ένα δυνατό Ολυμπιακό, αλλά το ερώτημα είναι: Ακούει κάνεις στο "στοιχειωμένο" ΣΕΦ; Ίδωμεν...
Απόλλων Πατρών: Στο τσακ!
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Νίκο Μπάρλο. Ο Λιαδέλης σκόραρε, ο Χαρίσης έδωσε τα αναμενόμενα, αλλά ο Μπάρλος έκανε το μεγάλο άλμα και έφτασε μέχρι τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό.
Έκανε τη διαφορά: Ο Χρήστος Χαρίσης. Όταν απουσίαζε λόγω τραυματισμού, η οργάνωση του παιχνιδιού των Πατρινών "φάλτσαρε" και είχε αρκετές ελλείψεις. Θα μείνει και του χρόνου, οπότε καλά θα κάνει ο Ρούσο να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρον.
Στα χαμηλά: Η κουστωδία Αμερικανών που πέρασε από την Πάτρα και δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά που ήθελε ο Απόλλωνας για να φτάσει το μεγάλο του στόχο την είσοδο στα πλέι οφ.
Στον πάγκο: Σέρβικη νοοτροπία και πειθαρχία στην ομάδα του Απόλλωνα, από τα χεράκια του Ντάρκο Ρούσο. Ο Νίκος Καραπάνος εκτιμά τις ικανότητες του Σέρβου και απέφυγε να προβεί σε πειραματισμούς και στο τιμόνι της ομάδας θα είναι και πάλι ο "καραφλός".
Η ώρα του απολογισμού: Στο "τσακ" δεν πέρασε στα πλέι οφ, απέφυγε νωρίς τα "ντράβαλα" με την Α2, οπότε ο "ισολογισμός" δείχνει πλεόνασμα, το οποίο μπορεί να επενδυθεί τη νέα σεζόν.
Ηρακλής: Λίαν καλώς
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Σάββα Ηλιάδη. Με 324 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ του Ηρακλή και έθεσε τις βάσεις για ένα καλύτερο (προσωπικό) μέλλον.
Έκανε τη διαφορά: Ο Τζάστιν Χάμιλτον. Το πρώτο βήμα εκρηκτικό και το τελείωμα στις φάσεις δυνατό. Απέδωσε παραπάνω από τα αναμενόμενα και ήταν ο Αμερικανός που χρειαζόταν ο Ηρακλής για να βοηθήσει την ελληνική του ομάδα.
Στα χαμηλά: Ο Χρήστος Ταπούτος άλλα μας "υποσχέθηκε" και άλλα μας παρουσιάζει. Η χρονιά του δεν είχε καμία σχέση με την περυσινή, αλλά η ηλικία του και τα προσόντα του, του δίνουν πίστωση χρόνου.
Στον πάγκο: Ο Λευτέρης Κακιούσης που έβαλε τους Έλληνες να παίζουν άμυνα, να αποδίδουν οργανωμένο μπάσκετ και πάνω απ' όλα να δίνουν και την ψυχή τους την ώρα που είναι στο παρκέ.
Η ώρα του απολογισμού: Κάπου στη μέση βρίσκεται το ισοζύγιο. Πιο χαμηλά δεν έπρεπε να τερματίσει, ενώ για τα ψηλότερα πατώματα χρειαζόταν το κάτι παραπάνω απ' όλους. Θετική (εν μέρει) η χρονιά για τον Γηραιό.
Πανελλήνιος: Ακύρωσε το εισιτήριο
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Μίροσλαβ Μπέριτς. Η εμπειρία του, οι ικανότητές του, η όρεξη που εμφάνιζε μέσα στο παρκέ έκαναν πολλούς να αναρωτηθούν, πώς στο καλό κατάφεραν στον Πανελλήνιο και τον έφεραν στην Κυψέλη. Γιατί, τι έχει η Κυψέλη; Απλά έχει λίγο δύσκολο πάρκινγκ.
Έκανε τη διαφορά: Ο αειθαλής Γκάρι Τρεντ που παρέδωσε μαθήματα μπάσκετ παρά τα χρονάκια του και ξεδίπλωσε τις χάρες που τον έκαναν σεβαστό όνομα στο ΝΒΑ. Ακόμη μία μεταγραφή του Πανελληνίου, που έβγαλε τα λεφτά της.
Στα χαμηλά: Ο Ράιαν Ρόμπερτσον έδειξε πολλά, αλλά έκανε λίγα. Θα μπορούσε να είχε παραμείνει στην ομάδα, αλλά μέχρι να απέδιδε τα αναμενόμενα, δε θα είχε παραμείνει ο Πανελλήνιος στην Α1.
Στον πάγκο: Ο Μάνος Μανουσέλης έδωσε τη σκυτάλη στον Κώστα Πετρόπουλο και ο "Νουρέγιεφ" χόρεψε σε τεντωμένο σκοινί. Βρήκε όμως τις ισορροπίες που έπρεπε και η Α1 έχει ακόμη θέση για τους Ολυμπιονίκες που ήδη ξεκίνησαν τα μεταγραφικά "μπαμ".
Η ώρα του απολογισμού: Είναι δυνατόν να μην είναι θετικός, όταν στα μισά της σεζόν όλοι είχαν κλείσει στον Πανελλήνιο εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Α2 και στο τέλος το έκαναν "κορνίζα";
Ολύμπια Λάρισας: Από το "παράθυρο" στη μονιμοποίηση
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Τάιρον Γκραντ, να φορτώνει με πόντους τα αντίπαλα καλάθια. Με τόσες καλές εμφανίσεις, το όνομά του δικαιολογημένα κόβει βόλτες στα γραφεία άλλων (μεγαλύτερων) ομάδων, αφού η σωτήρια της Ολύμπιας Λάρισας ήταν Grant.
Έκανε τη διαφορά: Ο κόσμος της Ολύμπιας Λάρισας που πήγαινε στο γήπεδο και δημιουργούσε πολύ καλή ατμόσφαιρα, ισχυροποιώντας την άποψη ότι οι ομάδες από την περιφέρεια είναι απαραίτητες στην Α1.
Στα χαμηλά: Πέταξαν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, όταν πέρασαν από τον κάμπο και είδαν ότι οι "πορτοκαλί" δεν αστειεύονται. Δύο νίκες επί των "αιωνίων", για να μη νομίζει κανείς ότι η Ολύμπια κάνει διακρίσεις.
Στον πάγκο: Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σώσει τη φιλόδοξη Ολύμπια και τα κατάφερε, κερδίζοντας (για μια ακόμη φορά) το σεβασμό όλων των συναδέλφων του.
Η ώρα του απολογισμού: Η ώρα του σχεδιασμού καλύτερα, αφού στη Λάρισα σκέφτονται ήδη την επόμενη μέρα και τη βελτίωση της ομάδας. Ο Γυμναστικός άλλωστε είναι και πάλι στην Α1 και η πόλη κίνεται σε ρυθμούς τυμπάνων (πολέμου).
ΜΕΝΤ: Ωραία σαν εμπερία
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τον Σάββα Καμπερίδη που πραγματοποίησε μια αξιόλογη χρονιά και κατάφερε να μείνει στην Α1, εστώ και αν η ΜΕΝΤ πήρε το ασανσέρ για τον κάτω όροφο. Άξιος και ως παίκτης, αλλά και ως γαμπρός (παντρεύτηκε πρόσφατα).
Έκανε τη διαφορά: Ο Σπύρος Κέκελης που μοίρασε την εμπειρία του στους νεοφώτιστους και έτρεχε (και ας μην έφτασε) για δύο. Στις μπασκετικές συζητήσεις έχει μία θέση στην κατηγορία με τις ευχάριστες εκπλήξεις του πρωταθλήματος.
Στα χαμηλά: Η ΜΕΝΤ που δεν έκανε το κάτι παραπάνω, αν και είχε κάποιες εκλάμψεις. Το παράδειγμά της απέδειξε, ότι καλή η θέληση, αλλά στα σαλόνια της Α1 τα χρήματα είναι διαβατήριο.
Στον πάγκο: Ο Παρασκευάς Μουρατίδης έφυγε από την Ολύμπια, ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά χαϊρι δεν είδε, και είδε την ΜΕΝΤ να πέφτει παρά την προσπάθειά της.
Η ώρα του απολογισμού: Όνειρο ήταν και πάει. Επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα της Α2, με τη ΜΕΝΤ να έχει την υποχρέωση να κάνει το πάθημα μάθημα και τις εμπειρίες από την Α1 οδηγό.
Ιωνικός Ν.Φ Αμαλιάδας: Πόσοι είμαστε σήμερα;
Να 'χαμε χίλια μάτια: Να βλέπαμε τους 22 συνολικά παίκτες που πρόλαβαν και πέρασαν τη φετινή χρονιά από την Αμαλιάδα και τον Ιωνικό. Ωστόσο, στο τέλος έμειναν 8!
Έκανε τη διαφορά: Ο Πρόδρομος Νικολαϊδης που στο ναυάγιο του Ιωνικού προσπαθούσε να κρατήσει τα προσχήματα και με τα σουτ του, να σώσει την κατάσταση (την ομάδα ήταν λίγο δύσκολο).
Στα χαμηλά: Η διοίκηση (ποια;) του Ιωνικού που κατάφερε να αφήσει την ομάδα μεταξύ συγγενών και φίλων και έφερε στα όριά τους παίκτες, που αν μη τι άλλο περιμένουν να ζήσουν από αυτό το άθλημα.
Στον πάγκο: Ο τελευταίος των Μοϊκανών, ο Ρομπέν των δασών, Γιώργος Ζευγώλης που έκανε εκκλήσεις στις συνεντεύξεις Τύπου, αλλά στου κουφού την πόρτα... σπάστη καλύτερα.
Η ώρα του απολογισμού: Πήραν φωτιά τα κομπιουτεράκια από τα χρέη και άναψαν οι γραφομηχανές από τις προσφυγές και τις δικογραφίες. Οι ωραίοι λένε έχουν χρέη, αλλά στον Ιωνικό μόνο ωραίοι και σωστοί δεν ήταν.
