Για άλλους ήταν το πρώτο, για άλλους το όγδοο, αλλά για τον Ολυμπιακό ήταν το 33ο το έτος 2005, μία χρονιά ορόσημο, γιατί η ομάδα ήταν τόσο συμπαγής που πραγματικά φάνταζε ως μία καλοδουλεμένη μηχανή, ενώ οι παίκτες είχαν μεταξύ τους απόλυτη αρμονία που φαινόταν και μέσα στο γήπεδο.
Λοιπόν για τούτη την ομάδα θα κάνουμε ένα εκτενές αφιέρωμα προκειμένου να θυμηθούμε εκείνα τα ονόματα που έβαλαν τις βάσεις για να συνεχιστεί αυτή η ξέφρενη πορεία στο Ελληνικό πρωτάθλημα και παρεμπιπτόντως εκείνη τη χρονιά νίκησε στο Champions League την Ρεάλ Μαδρίτης 2-1 στο στάδιο Καραϊσκάκης, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα έχει κερδίσει (για τον ίδιο θεσμό) πάλι μέσα στην έδρα του την Λίβερπουλ με 1-0
Οι 25 παίκτες του Ολυμπιακού έφεραν τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, μετά τη "διακοπή" για ένα χρόνο. Όπως είπαν και οι περισσότεροι από αυτούς (κυρίως οι πιο παλιοί), ήταν το πιο γλυκό πρωτάθλημα.
No1... Παντελής Καφές! Τι κι αν στο κέντρο υπήρχαν πολλοί, ο Παντελής Καφές είχε 21 συμμετοχές, εκ των οποίων στις 16 ξεκίνησε βασικός. Στην αρχή πήγε καλύτερα απ' όσο στη συνέχεια, αλλά προς τέλος φύλαγε μια ευχάριστη έκπληξη. Το γκολ εναντίον του Πανιωνίου έλυσε τα πόδια των υπολοίπων και η νίκη που ακολούθησε έστειλε τον Ολυμπιακό στον τελικό του Καυταντζογλείου..
Νο2... Χρήστος Πατσατζόγλου! Η ατυχία τον έχει πάρει "αγκαλιά" και δεν τον αφήνει να φύγει. Από τη μία εγχείρηση στην άλλη και από την αγωνία στην απογοήτευση. Αν επιστρέψει του χρόνου, οι συμπαίκτες του φρόντισαν να επιστρέψει ως πρωταθλητής.
Νο3... Στέλιος Βενετίδης! Πέρυσι και πρόπερσι όλοι απορούσαν πως αντέχει και παίζει ασταμάτητα... Τον μάτιασαν και φέτος έπαιξε μόλις σε 11 αγώνες. Ο τραυματισμός τον έθεσε εκτός μάχης, αλλά πάλι καλά που ο Γεωργάτος είχε επιστρέψει στον Ολυμπιακό και ο Πάντος έπαιζε και αριστερά.
Νο4... Ευθύμης Κουλουχέρης! Οι ελπίδες που έφερε με τη μεταγραφή του, φαίνεται ότι ήταν φρούδες. Βέβαια, δεν πήρε και το χρόνο που θέλει ένας παίκτης για να δείξει τι μπορεί, αλλά όπως και να' χει το καλοκαίρι μάλλον θα αποχωρήσει από το Λιμάνι. Πόσο έπαιξε; Ένα λεπτό κι αυτό με το ζόρι, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη.
Νο5... Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα Ριβάλντο! Στα 33 του χρόνια άντεξε να παίξει σε 23 αγώνες. Στα 33 του χρόνια πέτυχε 12 γκολ και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού. Στα 33 του χρόνια πέτυχε από ένα γκολ σε "δύο" τελικούς, έδωσε το νταμπλ στον Ολυμπιακό και έκανε τα δικά του δώρα στα δίδυμα. Το 'πε και το 'κανε. Μα αν δεν μπορούσε να κάνει τα λόγια του πράξεις, δε θα τον έλεγαν Ριβάλντο...
Νο6... Ιεροκλής Στολτίδης! Τον είπαν Ironman, του ζήλεψαν τις αντοχές και του θαύμασαν τη δύναμη. Ίσως η καλύτερη "πετυχησία" του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια (πλην του Καρεμπέ). Η προσφορά του και κυρίως ο "παθιασμένος" επαγγελματισμός του μας ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Έπαιξε στα 26 από τα 30 παιχνίδια, αλλά και σε όλα να έπαιζε πάλι θα άντεχε.
Νο7... Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο! Σε 1.000 λεπτά (6 γκολ) που συμμετείχε κατάφερε να εξοργίσει αντιπάλους ποδοσφαιριστές και φιλάθλους, να "βγάλει από τα ρούχα τους" διαιτητές και επόπτες, να βάλει τον κόσμο του Ολυμπιακού να τσακώνεται, τον Μπάγεβιτς να θέλει να του... κόψει το αυτί και τον Τζιοβάνι να τον λατρέψει ακόμη περισσότερο (με τη μπλούζα που φορούσε στον αγώνα με την Κέρκυρα). Κι όμως στον αγώνα με τον Πανιώνιο για μια ακόμη φορά, άλλαξε τα δεδομένα. Βρε μπελά, που βρήκαν στο Λιμάνι.
Νο8... Μίλος Μάριτς! "Μη σουτάρεις! Σούταρε πιο δυνατά ρε παιδί μου! Μα καλά, δεν έχει δύναμη αυτός ο παίκτης στα πόδια;". Αγανακτισμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού, όταν ο Μάριτς έκοβε, έτρεχε, αλλά στο τέλος τα χάλαγε λίγο. Πάντως τη δουλειά του την έκανε σε 24 ματς. "..." Καμία αγανακτισμένη αντίδραση.
Νο9... Γιάννης Οκκάς! Τον είπαν "Δοκκά", αλλά δεν αντέδρασε, τον παρομοιάσαν με τον Αλεξανδρή των πρώτων ετών, αλλά προσπάθησε να το διαψεύσει. Δεν έδειξε ότι είναι γεννημένος γκολτζής σε καμία περίπτωση, αλλά απέδειξε ότι ήθελε πολύ να κερδίσει τον κόσμο του Ολυμπιακού. Όταν έδειξε το ρολόι του στο δεύτερο αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ, έκανε ένα μεγάλο βήμα, αλλά όταν έπεσε στο λασπωμένο κουλουάρ του Καυταντζογλείου για να πανηγυρίσει, πέτυχε το στόχο του.
Νο10... Τζιοβάνι! Λίγο πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, η είδηση περί αποχώρησής του από τον Ολυμπιακό, έκανε τους ερυθρόλευκους να ξεχάσουν ότι εκείνη τη μέρα είχε έρθει κοτζάμ Πελέ για να τους τιμήσει. Στο μυαλό τους είχαν μόνο μία σκέψη: "Τζιοβάνι, Τζιοβάνι για πάντα στο Λιμάνι".
Νο11... Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς! Μόλις ένα χρόνο μετά, επανήλθε στην επτάχρονη συνήθειά του και σήκωσε τρόπαιο (και όχι μόνο ένα). Σε 25 αγώνες πέτυχε 5 γκολ και με τον Γεωργάτο θυμήθηκαν μερικές φορές τα "παλιά" που έκαναν στην αριστερή πλευρά. Στον αγώνα με τον Ηρακλή, ήταν ο κορυφαίος και απέδειξε, ότι το περιβραχιόνιο πρέπει να το πάρει σπίτι του.
Νο12... Γκάμπριελ Σούρερ! Από τις 20 Μαρτίου και έπειτα απουσίασε από τους αγώνες πρωταθλήματος, λόγω τραυματισμού. Μέχρι τότε έπαιξε και στα 19 του παιχνίδια με αργεντίνικη φινέτσα και πολύχρονη εμπειρία. Μεταγραφή σωστή, απ' όλες τις πλευρές. Άλλωστε, ο Αναταολάκης δίπλα του, έγινε ο καλύτερος και πιο σταθερός αμυντικός του Ολυμπιακού.
Νο13... Ιβάν Ρέζιτς! Έπαιξε μόλις σε 4 αγώνες πρωταθλήματος και αγωνιστική κριτική δεν μπορεί να γίνει. Πάντως δεν έδειξε να μπορεί να συνεχίσει στον Ολυμπιακό της νέας σεζόν.
Νο14... Δημήτρης Μαυρογενίδης! Όσοι είπαν πως με τον Μπάγεβιτς θα παίξει και πάλι μεγάλη μπάλα, διαψεύστηκαν. Όσοι πάλι είπαν πως έχει καεί και δεν πρόκειται να αποδώσει καλά, διαψεύστηκαν και αυτοί. Μόνο και μόνο η εμπειρία του και τα χρόνια που έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, ήταν αρκετά για να τον κάνουν πολύτιμο σε ώρες δύσκολες και απαιτητικές.
Νο17... Γιάννης Ταραλίδης! Από εκεί που είχε 8 λεπτά συμμετοχής, έπαιξε τρία 90λεπτα και μάλιστα τα πιο κρίσμα της χρονιάς (συν ένα του τελικού Κυπέλλου). Από τώρα έχουν αρχίσει οι φωνές των φιλάθλων του Ολυμπιακού για θέση βασικού. Ο Μπάγεβιτς έκανε αυτό που ξέρει καλά. Διάβασε την ελληνική αγορά και ψώνισε σωστά.
Νο18... Αλεξάντρε Ντ' Ακόλ! Μόνο και μόνο που είναι Βραζιλιάνος είχε την ευχέρεια να προσαρμοστεί πιο εύκολα και τον συμπαθήσει ο κόσμος του Ολυμπιακού. Έχει μέλλον του και με το πρωτάθλημα στην πρώτη του χρονιά, αν μη τι άλλο ξεκίνησε γούρικα.
Νο19... Θανάσης Κωστούλας! Από τον Ιανουάριο μπήκε στην ενδεκάδα και ξέχασε ή καλύτερα δεν τον άφησαν να βγει. Πιο ώριμος και ψύχραιμος από πότε, όταν όλοι τρόμαξαν που είδαν τον Σούρερ να πηγαίνει στα πιτς, εκείνος απλά είδε μια ευκαιρία να περνάει από μπροστά του και την άρπαξε.
Νο21... Γρηγόρης Γεωργάτος! Με το που βάζει το γκολ ο Ριβάλντο στον αγώνα με τον Ηρακλή, ένας καραφλός με ουρλιαχτά και πανηγυρισμούς, τρέχει στον πάγκο του Ολυμπιακού και αρχίζει να χοροπηδάει από τη χαρά του. Ε, τελικά είναι τρελός αυτός ο καραφλός...
Νο25... Σπύρος Βάλλας! Ξεκίνησε δυνατά, κατέβασε ταχύτητα, αλλά παραμένει ένας παίκτης που ο Ολυμπιακός μπορεί να περιμένει πολλά από αυτόν. Φέτος βέβαια, ο "παλιός" Ανατολάκης ήταν αλλιώς και ο νέος όσο και ωραίος, έκατσε λίγο πάγκο.
Νο27... Πέτρος Φιλιππάκος! Στον αγώνα με τη Χαλκηδόνα τον έμαθαν πολλοί, αλλά όχι όλοι, αφού στη συνέχεια μπήκε και πάλι στον πάγκο. Στόχος φυσικά να παραμείνει φρέσκος, γιατί το άθλημα το κατέχει και είναι κρίμα να μη του δοθούν οι ευκαιρίες.
Νο30... Τάσος Πάντος! Πάντα ο Πάντος, παντού ο Πάντος. Αριστερά, δεξιά, πίσω, μπρος. Τάσος Πάντος. Μια ζωή σαν παραμύθι, αλλά έδωσε και αυτός πολλά κιλά ιδρώτα για να το αξίζει. Τώρα αν το ζήτησε πραγματικά η Ίντερ δε το ξέρουμε, αλλά και τι έγινε; Αφήστε τον να ζήσει κι αυτός το παραμύθι. Το αξίζει είπαμε.
Νο31... Γιώργος Γεωργιάδης! Από το Φεβρουάριο και μετά τον χάσαμε, αλλά οι τραυματισμοί δεν κοιτάνε μήνες. Φαίνεται πως ο κύκλος του στο Λιμάνι τέλειωσε, αλλά όταν απουσίασε, η δεξία πλευρά του Ολυμπιακού εξαφανίστηκε από τα επιθετικά συστήματα του Μπάγεβιτς. Στο πινακάκι υπήρχε μόνο το αριστερά.
Νο32... Γιώργος Ανατολάκης! Στις 29 (!!!) συμμετοχές που είχε έπαιξε σε κάθε μία από 90 λεπτά! Μακράν ο καλύτερος αμυντικός του Ολυμπιακού τη φετινή χρονιά και ίσως αν ήταν μικρότερος οι φίλαθλοι της ομάδας να είχαν βρει τον κεντρικό αμυντικό που ήθελαν τόσα χρόνια. Πολλά είπαμε. Οι πράξεις του ήταν αρκετές από μόνες του.
Νο34... Κλεόπας Γιάννου! Ο Παναγιώτης Κελεσίδης τον θεωρεί τον επόμενο τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, που θα αφήσει εποχή. Φέτος, είχε τον Αντώνη Νικοπολίδη και όπως πάλι έχει πει ο Κελεσίδης: "Να κάτσει να μάθει από τον τερματοφύλακα της πρωταθλήτριας Ευρώπης".
Νο71... Αντώνης Νικοπολίδης! Ο πρώτος παίκτης που κατακτά δύο συνεχή νταμπλ και κυρίως με διαφορετικές ομάδες. Βάζουμε και κάτι παραπάνω: Με δύο αιωνίους αντιπάλους! Οι περισσότεροι φίλαθλοι του Ολυμπιακού τον είδαν από την αρχή με καλό μάτι, η απόκρουσή του στον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς τους έκανε να ανατριχιάσουν, ενώ το βλέμα του στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο... μένει ασχολίαστο.
