Η πρώτη του άφιξη στη χώρα μας δεν είχε δα και το αισιότερο των αποτελεσμάτων. Ο ίδιος βέβαια μπορεί να πέρασε μια χαρά εκείνο το καλοκαίρι (πριν από 35 περίπου χρόνια), έφαγε τις μπριζόλες του, ήπιε και τα κρασάκια του σε γνωστά εστιατόρια της πόλης, «άραξε την αρίδα του», έκανε και 1-2 προπονήσεις για να ξεμουδιάσει, ενώπιον του φιλοθεάμονος και ενθουσιώδους κοινού, που τον προϋπάντησε ως Μεσσία (ήταν οι εποχές που οι προπονήσεις ήταν ακόμα «ανοικτές» για τους φιλάθλους που ήθελαν να τις παρακολουθήσουν) και εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα απήλθε (veni, vidi, vici) χωρίς να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας, προς μεγάλη απογοήτευση των παραγόντων της ομάδας που τον έφεραν στην Ελλάδα. Τζάμπα τα συνθήματα, τζάμπα και τα τραπεζώματα. Ο ήρωάς μας επέλεξε την τακτική «στρίβειν δια του αρραβώνος».
Τα δε γκαρσόνια … ακόμα πλένουν πιάτα κι έχουν να λένε για τη βουλιμία του εικονιζόμενου (στο δεξιό τμήμα της φωτογραφίας, ο ψηλός – 2.05- στρογγυλοπρόσωπος, με την … φινετσάτη γραβάτα). Δυστυχώς, αυτή ήταν κατά κόρο η μοίρα των Ελληνικών club πριν από 30- 35 χρόνια. Χρησιμοποιούνταν από Αμερικανούς παίκτες που ήθελαν να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο συμβόλαιο στην πατρίδα τους. Όχι πως δεν συμβαίνουν και σήμερα τα ίδια. Ο συγκεκριμένος, πάντως, το παράκανε…
Ύστερα από αρκετά χρόνια (6-7 περίπου) το «πουλί», όπως ήταν γνωστός στα γυμνασιακά του χρόνια, λόγω του αδύνατου σωματοτύπου του (παλιά όμως… πολύ παλιά), έμελλε να επιστρέψει στη χώρα μας, για λογαριασμό άλλης ομάδας, Αθηναϊκής αυτή τη φορά, όπου είχε την πρώτη του Ευρωπαϊκή εμπειρία. Η καριέρα του στο ΝΒΑ ήταν μάλλον αποτυχημένη – αν και επιλέχθηκε πολύ ψηλά στα draft- και πολύ κάτω από τις προσδοκίες όλων των ειδικών, που τόλμησαν να τον χρίσουν διάδοχο ενός άλλου περίφημου ψηλού, που φοίτησε στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ατυχής έστω και η απόπειρα σύγκρισης (θα το διαπιστώσετε στα αποκαλυπτήρια).
Στην Ευρώπη πάντως έπαιξε πολύ καλύτερα, μάλλον του ταίριαζε περισσότερο το στυλ παιχνιδιού- ο όγκος του και η δύναμή του είχαν περισσότερη πέραση στο low post (από σουτ, όμως, λίγα πράγματα). Αγωνίστηκε και σε δεύτερη Ελληνική ομάδα, πριν από μια δεκαετία περίπου, όχι ολόκληρη την περίοδο πάντως, με καλά ατομικά νούμερα, αλλά η πορεία της ομάδας του στο τέλος της χρονιάς κρίθηκε (και ήταν…) αποτυχημένη, παρά τις μεγάλες προσδοκίες και λόγω και μίας περίεργης ιστορίας στα τέλη εκείνης της σαιζόν. Αγωνίστηκε και στη Ρωσία, το Ισραήλ, την Ιταλία και την Ισπανία, με αρκετά καλούς μέσους όρους στα στατιστικά.
Αν δεν μπορείτε να το θυμηθείτε, κάνετε μια βόλτα από τον πεζόδρομο της οδού Ικτίνου (πόλη δεν λέμε)… εκεί στο «Tiffany’s restaurant» μπορεί και να τον θυμούνται ακόμα! Και άμα σας πουν, στείλετε τα mail- απαντήσεις σας. Συστημένα εννοείται μπορείτε να στείλετε στο email μου. Τσιγκουνιές θα κάνουμε;
