Στα 17- 18 μου, όντας στην τρίτη τάξη του Λυκείου, ήθελα να πάω σε έναν χορό του σχολείου μου. Έλα, όμως, που λίγο τα διαβάσματα (φύτουλας), λίγο η γκαντεμιά της ηλικίας (δεν υπάρχει bon viveur στα 18, όσο Πέτρο Κωστόπουλο κι αν διαβάσεις, σαν ανόητος θα είσαι με το Cohiba στο στόμα) είχα ξεμείνει εντελώς από φίλη. Εκμυστηρεύομαι τον πόνο μου σε ένα μούτρο- φιλόλογο που είχα τότε. Σωστός τύπος ο φιλόλογος τότε, είχε πρόσβαση σε ευρύτατο κύκλο γυναικών (υπέρτατο πλεονέκτημα της τότε τρίτης Δέσμης) και - θέλοντας να το παίξει και άνετος- ενώπιον μιας κοπέλας που ήταν μπροστά στο γραφείο του, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, της λέει “τι κάνεις ρε συ το βράδυ? Ο Angulo θα πάει σε ένα χορό. Γιατί δεν πας μαζί του;”
Η τύπισσα ήταν επιεικώς τραγική. Δεν ήταν δα και καμιά μοντέλα για να το παίξει και δύσκολη. Ε και πως να το κάνουμε? Μια χαρά παιδιά είμασταν τότε (και τώρα…)! Προς μεγάλη έκπληξη του καθηγητή και δική μου εννοείται η κοπέλα αρνήθηκε μαλλόν αγενώς. Ο φιλόλογος- καλή του ώρα όπου κι αν είναι- “πέταξε” μια από τις πιο μνημειώδεις ατάκες όλων των εποχών, που έμεινε σφηνωμένη στο μυαλό μου μέχρι και σήμερα. Στρέφοντας το κεφάλι του προς τη μαθήτρια τής είπε: “Καλό είναι, ξέρεις, πριν πεις το όχι, μερικές φορές να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη!!”.
Παίρνοντας αφορμή από την παραπάνω ανάμνηση, αλλά και παρακολουθώντας και το παιχνίδι μεταξύ της Εσπανιόλ και της Μπενφίκα χθες, θυμήθηκα ότι κάποια στιγμή προ αρκετών ετών είχε ακουστεί ότι μεταξύ του Ισπανού σούπερ σκόρερ της Εσπανιόλ (χωρίς καθρέφτη), Raul Tamudo και της Shakira πήγε να δημιουργηθεί ένα ειδύλλιο αλλά με πρωτοβουλία της Κολομβιανής τραγουδίστριας, δεν έγινε τίποτε (άπονες γυναίκες…) . Ο λόγος πάντως σε αυτήν την περίπτωση προφανής!
Ιδού ο Raul Tamudo σε άκρως αισθησιακή φωτό
