Πολιτικοί και αθλητισμός. Ανέκαθεν ο χώρος των σπορ ήταν ανεξάντλητη πηγή τροφοδοσίας στελεχών σε κόμματα, παρατάξεις, συνασπισμούς. Τα παραδείγματα ακόμα και στη χώρα μας είναι πολλά. Υπάρχουν αθλητές και προπονητές που και άποψη έχουν και γνώση των προβλημάτων της κοινωνίας μας και βαθιά πολιτικοποιημένοι είναι, με αποτέλεσμα το πέρασμά τους από τον ένα χώρο στον άλλο να είναι ομαλό και λίγο πολύ αναμενόμενο. Και δεν μιλάμε μόνον για το παρόν (βλέπε Γιάννη Ιωαννίδη, Παναγιώτη Φασούλα κ.λπ). Ακόμα και στην αρχαιότητα, μεγάλοι Έλληνες αθλητές ήταν σύμβολα της δύναμης και της ικανότητας και πολύ συχνά έφεραν σπουδαία πολιτικά αξιώματα. Τον 6ο αιώνα π.Χ για παράδειγμα, ο φημισμένος παλαιστής Μίλωνας είχε το γενικό πρόσταγμα στη γενέτειρά του, τον Κρότωνα.
Η αναγνωρισιμότητά τους, συνεπώς, είναι μεγάλη, η φθορά την οποία έχουν υποστεί στην καριέρα τους είναι συνήθως μικρή, έχουν φανατικούς οπαδούς- ινδάλματα (η «ποδοσφαιροποίηση» της πολιτικής βλέπετε…), χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι θα είναι το ίδιο ικανοί και συνειδητοποιημένοι και στα νέα τους καθήκοντα, εφόσον εκλεγούν. Το να βάζεις τη μπάλα στο καλάθι, να κάνεις καλά άλματα και να έχεις πόδι μοιρογνωμόνιο στα φάουλ δεν σημαίνει ότι θα γίνεις χαρισματικός πολιτικός.
Ο Στέλιος Θεοδωρίδης σας παρουσιάζει μερικούς από τους διασημότερους και πιο επιτυχημένους sportsmen της πολιτικής διαχρονικά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Sebastian Coe
Ο σπουδαίος εικονιζόμενος Άγγλος δρομέας μέσων αποστάσεων (ποιος δεν θυμάται τις μονομαχίες του με τους συμπατριώτες του, Steve Ovett και Steve Cramm?) με 8 παγκόσμια ρεκόρ σε ανοιχτό και τρία σε κλειστό στίβο και δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια σε Μόσχα και Λος Άντζελες στα 1500 μέτρα, μετά το τέλος της καριέρας του, πέρασε από το ταρτάν στον πολιτικό στίβο, με αρκετή επιτυχία. Μέλος των Tories από το 1992 ως το 1997 στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, κατέστη ισόβιος ευπατρίδης (life- peer) το 2000. Επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 από τη γενέτειρά του, το Λονδίνο, συνδύασε το όνομά του με την επιτυχή έκβαση της τελικής επικράτησης της πρωτεύουσας των Άγγλων. Πριν από πέντε μέρες εξελέγη αντιπρόεδρος της I.A.A.F. Δηλαδή, τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος… Ο Βαρόνος Coe πέραν όλων των άλλων δείχνει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και για το ποδόσφαιρο - είναι και φανατικός οπαδός της Chelsea (με διαρκείας επί πολλά χρόνια)
Bill Bradley
Ο 65άρης σήμερα πολιτικός (αν και αδρανοποιημένος επί του παρόντος) και αντίπαλος κάποτε του Al Gore στην διαδικασία ανάδειξης υποψηφίου για τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές του 2000, διατελέσας και μέλος της Γερουσίας των ΗΠΑ, υπήρξε πολύ καλός καλαθοσφαιριστής. Ως κολλεγιόπαις, το 1964, στο Τόκυο, κατέκτησε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο με την Αμερικανική ομάδα, της οποίας και ηγείτο. Αγωνίστηκε και στην Ευρώπη, ως επαγγελματίας, με τη φανέλα της Ολίμπια Μιλάνο (κατακτώντας την περίοδο 1965-66 το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης), στους Knicks επί δέκα χρόνια, με τους οποίους κέρδισε 2 τίτλους, για να εγκαταλείψει το μπάσκετ το 1977 σε ηλικία 34 ετών και να εισαχθεί στο Basketball Hall of Fame. Ο «Dollar Bill» όπως αποκαλούνταν, έχει μείνει στην ιστορία πέραν όλων των επιτευγμάτων του στον αθλητισμό, για τις απάνθρωπες σχεδόν μεθόδους προπόνησής του… θα μπορούσε να προπονείται για πεντάωρα και εξάωρα στο γυμναστήριο με βάρη, ντριπλάρoντας καρέκλες, φορώντας γυαλιά με παρωπίδες για να μην κοιτάζει τη μπάλα, βαράκια στα παπούτσια και τη μέση, για να δυναμώσει το κορμί του. Πρωτόγνωρες μέθοδοι για εκείνα τα χρόνια. (Τα ίδια έκανε και στην Ελλάδα, όταν είχε πρωτοέρθει ο Steve Young και τον κοιτούσαν λοξά…) Ως πολιτικός, πάντως, κατηγορήθηκε αρκετές φορές για μαλθακότητα και αναποφασιστικότητα.
Gerald Ford
Ο 38ος πρόεδρος των ΗΠΑ την περίοδο 1974- 77 υπήρξε αθλητής στο Αμερικανικό ποδόσφαιρο με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις στα Πανεπιστημιακά του χρόνια, με τη φανέλα των Michigan Wolverines. Κατέκτησε δύο τίτλους το 1932 και 1933. Κι όμως, ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα για τον μετέπειτα πρόεδρο, καθώς ως φοιτητής και μέλος της αδελφότητας Δ.Κ.Ε. έκανε λάντζα για να εξοικονομήσει χρήματα για τις σπουδές του. Ασχολήθηκε και με το μποξ, στο οποίο ήταν και προπονητής στο Πανεπιστήμιο του Yale. Όσον αφορά στις επιδόσεις του στην Πολιτική, οι New York Times του χρέωναν ότι μολονότι υπήρξε 24 χρόνια μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ουδέποτε συνέταξε έστω κι ένα άρθρο κάποιου νομοσχεδίου… Ο άνθρωπος προτιμούσε να διαπραγματεύεται. Ήταν του προφορικού λόγου. Στην ιστορία, πάντως, έχει μείνει και η μνημειώδης ατάκα του Προέδρου Lyndon Johnson για τον Ford, ότι «…είναι τόσο μπούφος, που δεν μπορεί ταυτόχρονα να μασήσει τσίχλα και να κλάσει!..» (Σ.Σ: να σας πω την αλήθεια, δεν το έχω δοκιμάσει!)
Arnold Schwarzenegger
Κι αυτός 38ος αλλά Κυβερνήτης, όχι Πρόεδρος. Στην Καλιφόρνια. Θα μου πείτε τώρα, αθλητής ο Arnold? Η «Αυστριακή βελανιδιά», όπως τον αποκαλούσαν στα παλιά καλά χρόνια του επαγγελματικού body building, γεννημένος στο Graz της Αυστρίας, εξελέγη για πρώτη φορά το 2003 και επανεξελέγη το 2006, με τους Ρεπουμπλικάνους (ο άνθρωπος που τον ενέπνευσε να γίνει Ρεπουμπλικάνος ήταν ο Νίξον, όταν τον πρωτοάκουσε το 1968 σε μια ομιλία του, τι να λέμε τώρα…) και σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ θεωρείται ως ένας από τους 100 ανθρώπους, πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η δόμηση του Κόσμου μας… Βοήθεια! η ιστορία του φαίνεται να μοιάζει με παραμύθι. Αρκεί να αναλογιστείτε ότι ο Άρνολντ έχει να θυμάται ως μια από τις στιγμές που τον σημάδεψαν στην δύσκολη και φτωχική παιδική του ηλικία την αγορά ψυγείου από τους γονείς του. Στα 14 άρχισε να γυμνάζεται εντατικά με βάρη, εμπνευσμένος από τους τότε αστέρες του body building, Reg Park και Steve Reeves. Έφτανε δε στο σημείο να παραβιάζει τις πόρτες του γυμναστηρίου στο Graz για να αθλείται και τα Σαββατοκύριακα. Τουλάχιστον, η προσήλωση στο στόχο πρέπει να του αναγνωριστεί ως προτέρημα. Γίνεται Mister Universe για πρώτη φορά το 1967 και Mister Olympia το 1970 (συνολικά κατέκτησε τον τίτλο 7 φορές). Περί ηθοποιίας ας το αφήσουμε καλύτερα! Και για τα πολιτικά προσόντα του, επίσης. Άνθρωπος που αποκαλεί τους πολιτικούς αντιπάλους του δημοσίως «girlie men» στερείται σοβαρού πνευματικού υποβάθρου… Το ίδιο και οι ψηφοφόροι του.
Gianni Rivera
Η Ιταλική εκδοχή. Το πάλαι ποτέ χρυσό αγόρι της ασπρόμαυρης θεάς, ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς το 1969, με 60 συμμετοχές και 14 γκολ στην Squadra Azzura, υπήρξε ανέκαθεν εκρηκτικός χαρακτήρας. Τόσο που πολύ συχνά να αποβάλλεται από τους αγωνιστικούς χώρους λόγω «διαφωνιών» με τους διαιτητές. Την ενεργητικότητά του την διοχέτευσε στην πολιτική από το 1986. Ύστερα από τη θητεία του ως υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του Romano Prodi (κόμμα της Ελιάς), συνέχισε την καριέρα του στην Πολιτική, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μεγάλη επιτυχία. Και μην νομίζετε ότι εκεί θα είναι ο μόνος αθλητής… Την ίδια πορεία έχει ακολουθήσει και ο πρώην πιλότος rally, Ari Vatanen. Φινλανδός μεν, αλλά «κατεβαίνοντας» στο Ευρωκοινοβούλιο με την Γαλλική πια σημαία. Και εξακολουθώντας να οδηγεί επαγγελματικά σε απαιτητικούς αγώνες, όπως το rally Παρίσι- Ντακάρ, μέχρι και φέτος.
Υ.Γ. (άσχετο με το θέμα αλλά επίκαιρο): Υπέρ των πληγέντων από τις θεομηνίες των πυρκαγιών, η οικογένεια Αγγελόπουλων προσέφερε δωρεά 12 εκατομμυρίων ευρώ. Η Εθνική Τράπεζα πενήντα. Η Βουλή πέντε εκατομμύρια ευρώ. Η Τράπεζα της Ελλάδας πέντε. Η Αγροτική 3,5. Ξέρω- ξέρω τι θα πείτε… από πού τα έχουν. Εν μέρει έχετε ένα δίκιο. Το σωστό, όμως, να λέγεται. Είναι μεγάλα ποσά. Πολύ περισσότερα από τα πεντακόσια χιλιάρικα που μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο δώρισε η Εκκλησία μας… Δεν θέλω να βάλω τους Πατριάρχες μας σε διαδικασία πλειστηριασμού, αλλά η χαμηλή εκτίμηση της οποίας τυγχάνουν από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας ίσως να μην είναι και τόσο αδικαιολόγητη. Τελικά, φαίνεται ότι δεν ισχύει το θρησκευτικότατο και πολύ ωραίο στα λόγια «Μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν». Δάσκαλε που δίδασκες…
ΥΓ 2- Ζητώ την κατανόηση σας για αρκετά από τα mail σας που δεν απαντήθηκαν χθες. Ο λόγος είναι απλός! Δεν ήρθαν ποτέ στο mailbox! Άτιμο διαδίκτυο!! Με εξέθεσες για μια ακόμα φορά…
