All time classic. Εκπληκτικός αγώνας τένις ο Κυριακάτικος τελικός του Wimbledon. Σε διάρκεια, πάθος, δύναμη, ποιότητα. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν για να θυμηθούμε τις καλές μονομαχίες του παρελθόντος. John McEnroe, Jimmy Connors, Bjorn Borg, Ivan Lendl και τόσοι άλλοι. Καθένας με το δικό του μοναδικό στυλ, άλλος πιο εκδηλωτικός, άλλος πιο ψυχρός και ανέκφραστος, άλλος τεχνίτης, άλλος πιο δυνατός, άλλος πιο γρήγορος. Αυτή δεν είναι άλλωστε και η χάρη του τένις και όλων των σπορ; Μια αέναη κόντρα ανάμεσα σε διαφορετικά χαρίσματα- ταλέντα- προσωπικότητες των αντιπάλων;
Ο Ρότζερ Φέντερερ ισοφάρισε το ρεκόρ του θρυλικού Σουηδού, Bjorn Borg, με τις 5 συνεχόμενες κατακτήσεις του τίτλου του Λονδίνου και έφτασε τις κατακτήσεις των Grand Slam σε 11! Και το κοντέρ θα συνεχίσει να γράφει, κατά τα φαινόμενα, για πολλά χρόνια ακόμα. Ο Νο1 παίκτης του κόσμου αυτή τη στιγμή είναι μόλις 25- 26 ετών. Και ποιους ακριβώς έχει να ξεπεράσει για να γίνει Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ στην ιστορία του τένις; Μα μόνον έναν! τον Pete Sampras. Σας παρουσιάζουμε τους κορυφαίους οκτώ σε κατακτήσεις Grand Slam στην ιστορία της αντισφαίρισης.
Jimmy Connors
Ο μαλωμένος με την έννοια της ήττας (έτσι τον δίδαξαν η αγαπημένη μητέρα και η γιαγιά του), προκλητικός με τους αντιπάλους του και συχνά αναιδής και υβριστικός εντός και εκτός court Αμερικανός (τουλάχιστον στα πρώτα του βήματα ως επαγγελματίας, με αποτέλεσμα να τον γιουχάρουν μέχρι και στο Γουίμπλεντον), που έχει κάνει την εκπληκτική δήλωση «Θέλω να φέρω τον κόσμο στο τένις και να δημιουργήσω μια ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα», σήμερα προπονεί τον πολύ καλό Αμερικανό τενίστα και πρώην νούμερο 1 στην λίστα της ATP, τον Andy Roddick. Στα νιάτα του υπήρξε νούμερο νούμερο 1 για 160 συνεχόμενες εβδομάδες (268 συνολικά), από τον Ιούλιο του 1974 ως τον Αύγουστο του 1977 (αυτό το ρεκόρ του το κατέρριψε ο Φέντερερ το Φεβρουάριο του 2007). Απασχόλησε τα ΜΜΕ και για το… ρομάντσο του με την ωραία τότε αθλήτρια και γυναίκα, Chris Evert (χωρίς το Lloyd από το 1987, που χώρισε από τον πρώην σύζυγό της, Βρετανό τενίστα John Lloyd), που λίγο έλειψε να οδηγήσει και σε γάμο. Αντίθετος ανέκαθεν με το μάρκετινγκ και τους ενοχλητικούς σπόνσορες στο χώρο του τένις.
Ακόμα κι όταν ηττήθηκε στον τελευταίο μεγάλο τελικό της καριέρας του το 1984 στο Γουίμπλεντον από τον συμπατριώτη του και εξίσου εκρηκτικό αν όχι περισσότερο, Τζων Μάκενρο, σε ερώτηση που του απηύθυναν αν ο αντίπαλός του ήταν καλύτερος παίκτης, απάντησε μονολεκτικά: «Ποτέ!». Μετά από μια εξοντωτική τιμωρία του το 1986 (10 εβδομάδες αποβολή από κάθε δραστηριότητα), λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς προς τον κριτή του αγώνα, που του στέρησε τη συμμετοχή στο Roland Garros, μεταμορφώθηκε σε ήρεμο «Νέστορα του τένις» στα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας του. Συνολικά, πέτυχε οκτώ κατακτήσεις Grand Slam.
Ο Jimmy λέγεται ότι έκανε καθημερινά προπόνηση όχι για περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα, ενώ και το σερβίς του ήταν απελπιστικά αργό για τα σύγχρονα δεδομένα. Στο βίντεο που ακολουθεί, τον απολαμβάνουμε σε μια τυπική μονομαχία με τον John McEnroe.
Ivan Lendl
Ο Τσέχος (τι Αμερικάνος και αηδίες.. Τσεχοσλοβάκο τον γνωρίσαμε) αναμφίβολα είναι από τους παίκτες που σημάδεψαν τη δεκαετία των 80ς αλλά και τις αρχές των 90ς. Με το χαρακτηριστικό ψυχρό βλέμμα του τενίστα- «δολοφόνου», που μιλούσε ελάχιστα, σε αντίθεση με τον μονίμως φαφλατά Τζων Μάκενρο. Και αυτός με οκτώ νίκες σε Grand Slam σε 19 συμμετοχές σε τελικούς (ρεκόρ) και 270 εβδομάδες (όχι συνεχόμενες πάντως) στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης. Ξεπέρασε τον Τζίμι Κόνορς, αλλά και τους δύο τους άφησε πίσω ο Πητ Σάμπρας. Δυνατός σαν ταύρος. Μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1981, αλλά απέκτησε την υπηκοότητα μόλις τον Ιούλιο του 1992. Πως έφτασε σε αυτό το σημείο;
Το 1983 δημιούργησε πολιτικό ζήτημα με την απόφασή του να αγωνιστεί σε αγώνες επίδειξης σε Νοτιοαφρικανικά εδάφη, όπου επικρατούσε το Apartheid, με αποτέλεσμα η Τσεχοσλοβακική Ομοσπονδία να του επιβάλει πρόστιμο 150.000 δολαρίων και να τον αποβάλει από την Εθνική ομάδα. Παράλληλα, απαγορεύτηκε η αναφορά έστω και του ονόματός του στα Τσεχοσλοβακικά ΜΜΕ! Ο Λεντλ, όπως ήταν λογικό, δεν θα μπορούσε να υπομείνει μια τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά, υιοθέτησε τον Αμερικανικό τρόπο ζωής και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Σιγά μην καθόταν…
Μεταξύ 1985- 1987 το ποσοστό νικών του ξεπέρασε το 90%. Το ισοφάρισε ο Federer το 2006. Παραμένει, πάντως, ο μοναδικός άντρας τενίστας, με ποσοστό νικών πάνω από 90% σε τέσσερα διαφορετικά χρόνια (αρχής γενομένης το 1982). Από το 1985 ως το 1988 συμμετείχε σε 10 συνεχόμενους ημιτελικούς Grand Slam, επίδοση την οποία επίσης ξεπέρασε ο Federer το 2007 (μεγάλη «χαλάστρα» έκανε τελικά αυτός ο Ελβετός, σε πολύ κόσμο). Δεν τα πήγαινε καθόλου καλά στο Γουίμπλεντον (ποτέ του δεν κέρδισε τίτλο στο συγκεκριμένο event), αλλά ήταν άριστος στα σκληρά court. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1994 λόγω χρόνιων προβλημάτων με τη μέση του. Στο βίντεο που ακολουθεί τον απολαμβάνουμε με αντίπαλο ποιον άλλον; Τον Τζων Μάκενρο, που είναι έτοιμος να εκραγεί, ύστερα από δυνατό χτύπημα που δέχεται στο σώμα, από πολύ κοντινή απόσταση. Κλασική σκηνή.
Andre Agassi
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης (της Ατλάντα, για να μην ξεχνιόμαστε), δεν έχει περισσότερο από έναν χρόνο που εγκατέλειψε την ενεργό δράση, συμπληρώνοντας την πολυετή του καριέρα, όντας 16 φορές στους κορυφαίους 10 τενίστες του κόσμου στο τέλος κάθε έτους και με 8 τίτλους Grand Slam στο ενεργητικό του. Κάποτε λάνσαρε για λογαριασμό της Cannon το μότο «Image is everything», αλλά τελικά μόνον φιγουρατζής δεν αποδείχτηκε στο διάβα της καριέρας του.
Το ρέμπελο στυλάκι του κάθε άλλο παρά ασύμβατο αποδείχθηκε προς την παικτική του αξία. Σημειώστε δε ότι ο σύζυγος της Στέφι Γκραφ δεν έπαιξε στα πρώτα οκτώ χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στο Αυστραλιανό Όπεν, προσθέστε και τρία χρόνια (1988- 1990) μη συμμετοχής στο Wimbledon, που ήταν πολύ συντηρητικό για τα γούστα και την ιδεολογία του (ακούς εκεί να σου επιβάλλουν ολόλευκη αμφίεση;) και θα καταλάβετε ότι ίσως και να μπορούσε να είχε φτάσει σε διψήφιο τον αριθμό των τίτλων του σε Grand Slam. Το 1995 ξύρισε την πλούσια κώμη του και έφτασε για πρώτη φορά στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, όπου παρέμεινε επί 30 εβδομάδες, αλλά ακολούθησε η «περίοδος των ισχνών αγελάδων» για μια διετία.
Η αναγέννηση του ξεκινά το 1998 και συνεχίζεται το 1999, όταν γίνεται μόλις ο πέμπτος αθλητής όλων των εποχών, που καταφέρνει έως εκείνη τη στιγμή να κατακτήσει και τους τέσσερις τίτλους Γκραν Σλαμ στην καριέρα του. Οι άλλοι θρύλοι ήταν οι Rod Laver, Fred Perry (θα τον γνωρίζετε από την ομώνυμη αλυσίδα sportswear ασφαλώς), Roy Emerson και Don Budge.
Είναι ο τρίτος σε κέρδη από τουρνουά τενίστας, με συνολικό ποσό περί τα 30 εκατομμύρια δολάρια, πίσω μόνον από τον Φέντερερ και τον Σάμπρας. Οι Μάκενρο και Σάμπρας χαρακτήρισαν τις «υποδοχές του» σε σερβίς ως τις καλύτερες διαχρονικά στον κόσμο. Αναμφισβήτητα, από τους καλά γυμνασμένους αθλητές, «είχε στο τρέξιμο» μονίμως όλους τους αντιπάλους του, προκειμένου να τους κουράσει και να τους εξαναγκάσει στο λάθος και να τους τιμωρήσει. Γι’ αυτό και ονομάστηκε «The Punisher». Όπως είπε και ο σπουδαίος Σουηδός Mats Wilander «Κανένας δεν έχει προσφέρει τόσα πολλά στο άθλημα, όσο ο Αγκάσι και ο Μποργκ». Εδώ, η στιγμή του αποχαιρετισμού στα όπλα για τον μεγάλο τενίστα. Η συγκίνησή του εμφανής. Εκπληκτικό το standing ovation.
Roger Federer
Γεννημένος από Γερμανοελβετό πατέρα και Νοτιοαφρικανή μητέρα, ο Ελβετός Φέντερερ, πιστός οπαδός της ομάδας της Βασιλείας, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Τον κέρδισε, όμως, ειδικά μετά τα 14 του, το τένις. Ως πιτσιρικάς ήταν αρκετά νευρικός στο παιχνίδι του και δεν ήταν λίγες οι φορές που τον απέβαλαν από τα court για τα συχνά «μπουρινάκια» του. Γι’ αυτό και πλέον τον βλέπετε ατάραχο και ανέκφραστο, κατά τη διάρκεια των αγώνων του. Είδωλά του ο Boris Becker, ο Marcelo Rios και ο Stefan Edberg.
Του αρέσει να παρακολουθεί και χόκεϊ επί πάγου, ενώ είναι φίλος του κορυφαίου παίκτη του γκολφ στον κόσμο, Tiger Woods. Πρεσβευτής καλής θέλησης της UNICEF από το 2006, είναι ευαισθητοποιημένος σε οτιδήποτε έχει σχέση με τη φιλανθρωπία και την ενίσχυση των άπορων και αδύναμων παιδιών. Τον Απρίλιο του 2007 κυκλοφόρησε Ελβετικό γραμματόσημο, που απεικονίζει την φιγούρα του, γεγονός το οποίο κρίθηκε (και είναι) κοσμοϊστορικής σημασίας, αφού ουδέποτε έχει ξανασυμβεί για ζων άτομο στη χώρα των καντονιών.
Η εκπληκτική του πορεία προς την κορυφή ξεκινάει τον Ιούλιο του 2003, όταν κατακτά το πρώτο του Grand Slam, στο Γουίμπλεντον, με αντίπαλο το Μαρκ Φιλιππούση. Ακολούθησαν άλλα 10, με πιο πρόσφατο το προχθεσινό. Απομένει πια να ισοφαρίσει και να ξεπεράσει το απόλυτο ρεκόρ του Briton William Renshaw, με τις έξι συνεχόμενες κατακτήσεις του Wimbledon και ασφαλώς τα 14 του Σάμπρας. Όσο για βίντεο; Αφήστε το καλύτερα. Σαν πολύ Φέντερερ δεν είδαμε τις τελευταίες μέρες; Το πολύ το «Κύριε ελέησον»….
Rod Laver
Αυστραλιανής εθνικότητας, είναι γνωστός για το επίτευγμά του να κατακτήσει και τους 4 μεγάλους τίτλους Grand Slam μέσα σε δύο χρόνια, το 1962 ως ερασιτέχνης και το 1969 ως επαγγελματίας. Συνολικά έφτασε στις 11 κατακτήσεις και αυτός. Γνωστός με το παρατσούκλι «Ρουκέτα». Κοντός το δέμας, μόλις 1.72 και με μέτρια σωματική διάπλαση, παρ’ όλα αυτά ανέπτυξε μια εξαιρετική τεχνική.
Είναι ο πρώτος αθλητής που ξεπέρασε το όριο του 1 εκατομμυρίου δολαρίων από χρηματικά έπαθλα στους αγώνες που έδινε. Μέχρι το 1975 παρέμεινε στο top 10 της παγκόσμιας κατάταξης. Θεωρείτο θαύμα για τα δεδομένα της εποχής ότι μπορούσε να αγωνίζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο παρά την ηλικία του (35- 40). Παρέμεινε συνεχώς στην κορυφή της λίστας από το 1964 ως το 1970, αν και εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε επίσημη βαθμολόγηση.
Οι ειδικοί είναι σε σύγχυση γύρω από το ποιος τελικά ήταν ο καλύτερος όλων εκείνην την περίοδο. Ο Laver, o Bill Tilden ή ο Pancho Gonzales; Ο Τζων Μάκενρο στην αυτοβιογραφία του τον χρήζει ίνδαλμά του. Όπως και να’ χει, το κεντρικό court, όπου διεξάγεται το Αυστραλιανό Όπεν φέρει το ονοματεπώνυμό του. Όπως και μοντέλο παπουτσιού της Adidas εν έτει 1970. Και αυτό λέει πολλά. Εδώ ένα καλό βιντεάκι με τον Laver κοντά στα 40 εναντίον του Bjorn Borg.
Bjorn Borg
Εκπληκτικός τύπος ο Σουηδός. Από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Επαγγελματίας από το 1973 έως το 1984, αποσύρθηκε στην ηλικία των 26, σοκάροντας την αθλητική κοινή γνώμη, αν και έκανε μια αποτυχημένη απόπειρα επιστροφής τη διετία 1991- 1993 (που πας με ξύλινη ρακέτα ρε συ Μπγιορν…). Από το 1978 ως το 1980 κατακτούσε συνεχώς το Γουίμπλεντον και το Ρολάν Γκαρός.
Μνημειώδεις οι κόντρες του με τον Τζων Μάκενρο, που σχεδόν πάντα κρίνονταν σε παιχνίδια των τεσσάρων και πέντε ωρών. Το Μάρτιο του 2006 δήλωσε δημόσια ότι επιθυμούσε να πουλήσει σε δημοπρασία τα τρόπαια του Γουίμπλεντον και δύο από τις νικητήριες ρακέτες του, αλλά ο «τρελάρας» αιώνιος αντίπαλός του τον απέτρεψε τηλεφωνικά και τον εξανάγκασε να εξαγοράσει και να επανακτήσει τα υπάρχοντά του. Είπαμε… μποέμ, μπον βιβέρ αλλά την έχει την τρέλα του ο Σουηδός… Στα μείον του το γεγονός ότι δεν κατέκτησε ποτέ του U.S Open, παρά τις τέσσερις φορές που έφτασε στον τελικό και το γεγονός ότι ταξίδεψε στην Αυστραλία για να παίξει στο τοπικό Open μόνο το 1974, αφού δήλωνε ότι θα έκανε την απόπειρα να το κατακτήσει μόνον αν κέρδιζε ΚΑΙ τα τρία προηγούμενα (λες και ήταν κανένα ηλεκτρονικό παιχνίδι με next stage…). Λόγω της ολύμπιας ψυχραιμίας του στα court, βαφτίστηκε από το κοινό «Ice- borg» και «Ice Man». Τα 41 συνεχόμενα νικητήρια παιχνίδια του στο Γουίμπλεντον παραμένουν ακατάρριπτο ρεκόρ μέχρι και σήμερα… ενώ έχει κατακτήσει και τίτλο Grand Slam για οκτώ συνεχόμενα χρόνια (1974- 1981), επίτευγμα που επανέλαβε αρκετά αργότερα και ο Πητ Σάμπρας.
Roy Emerson
Αυτόν δεν τον πρόλαβα! Όχι για να μην λέτε… Νικητής 12 Grand Slam σε ατομικό επίπεδο και άλλων 16 στο ομαδικό! Σύνολο 28. Ο Αυστραλός τενίστας, γνωστός στο ευρύ κοινό της εποχής του ως «Emmo» έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του στα 60ς και επί 30 σχεδόν χρόνια κατείχε το ρεκόρ στις περισσότερες κατακτήσεις τίτλων, μέχρι που τον εκθρόνισε ο Ελληνοαμερικανός Σάμπρας το 2000. Την τελευταία του εμφάνιση σε επαγγελματικό επίπεδο την έκανε το 1983. Άλλο τένις, άλλες εποχές…
Pete Sampras
Ο σημαντικότερος τενίστας όλων των εποχών σύμφωνα με το περιοδικό Tennis Magazine, για τα τελευταία 40 χρόνια. Πρώτος στην παγκόσμια κατάταξη για 286 εβδομάδες (1993- 1998..). Ξακουστή η κόντρα του «King of swing», όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν, με τον αιώνιο αντίπαλο, Αντρέ Αγκάσι. Οι δείκτες της τηλεθέασης χτυπούσαν κόκκινο σε κάθε αγώνα τους, με πρώτο και καλύτερο αυτόν για το U.S. Open του 1995. Η αντιπαλότητά τους ξεκινούσε από το 1979, όταν στην ηλικία των οκτώ- εννιά έπαιξαν για πρώτη φορά αντίπαλοι σε τουρνουά της Καλιφόρνια. Στα 11 του είχε την ευκαιρία να προπονηθεί από το ίνδαλμά του, Rod Laver.
Πάσχει από θαλασσαιμία, ασθένεια την οποία προσπάθησε να υποβαθμίσει κατά τη διάρκεια της καριέρας του, προκειμένου να δείξει ότι δεν τον επηρεάζει καθόλου στις επιδόσεις του και για να μην χαλάσει την εικόνα του άτρωτου που είχε δημιουργήσει στους αντιπάλους του. Μυστικό της επιτυχία του; Η πολύ καλή προπόνηση και οι δώδεκα ώρες νυχτερινού ύπνου. Όχι ιδιαίτερα χαρισματικός στην επικοινωνία, μάλλον ήπιων τόνων και εσωστρεφής, έδινε τις απαντήσεις του σε δημοσιογράφους και κοινό μέσα στα court. Όπως στο βίντεο που ακολουθεί, με αντίπαλο τον Agassi:
Υστερόγραφο: Υπάρχουν και τόσοι άλλοι αξιολογότατοι τενίστες που θα μπορούσαν να αναφερθούν… το κριτήριο, όμως, στο σημερινό κείμενο ήταν οι κατακτήσεις τίτλων Grand Slam. Θέση στους κορυφαίους των κορυφαίων κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν και ο John McEnroe, o Stefan Edberg, o Arthur Ashe, o Boris Becker, o Don Budge, o Jim Courier, o Fred Perry, o John Newcombe, o Guillermo Vilas και γιατί όχι; Ο «Κροκοδειλάκιας» ή «Αλιγάτορας» (τα παρατσούκλια του από τους θαυμαστές του, εξ ου και το κλασικό έμβλημα στα πόλο μπλουζάκια) Rene Lacoste. Πραγματικοί θρύλοι, δεν συμφωνείτε;
