Κάποια στιγμή, όταν κοπάσουν τα πανηγύρια και ο ενθουσιασμός για την σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, ας κάτσουν με την ηρεμία τους όλοι να σκεφτούν.
Να σκεφτούν, να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν το έγκλημά τους.
Να καταλάβουν έστω και τώρα, τι σύλλογο ΜΕΓΑΛΟ, τι ΦΑΝΕΛΛΑ και τι ΙΣΤΟΡΙΑ κατάφεραν να διαλύσουν και πόση προσπάθεια ήθελε πραγματικά για να πετύχει αυτό το... εγχείρημά τους.
Η ιστορία θα γραφτεί και θα γραφτεί όπως πραγματικά έγινε και τότε ίσως καταλάβουν και οι πιο ανυποψίαστοι, τι τεράστια δύναμη ΗΤΑΝ ο Παναθηναϊκός, πόσο τεράστιο ΕΜΠΟΔΙΟ ήταν ΠΑΝΤΑ στην προσπάθεια κάποιων να κυριαρχήσουν με οποιοδήποτε τρόπο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και γιατί έγινε τόσος αγώνας, ξοδεύτηκε τόσο χρήμα, αγοράστηκαν και ξεπουλήθηκαν ταυτόχρονα φυσικά, τόσες "καρδιές" και τσέπες, για να μπορέσουν να τον μετατρέψουν σήμερα σε μια ομάδα που στην καλύτερη φιλοδοξεί να γίνει ο... φονέας των γιγάντων και περιμένει αντιπάλους σαν τον ΟΣΦΠ, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ για να βάλει πιο ακριβά εισιτήρια και να μαζέψει κανένα ευρώ για να την βγάλει.
Αυτός ο σύλλογος, αυτή η φανέλα, αυτό το γήπεδο και αυτό το όνομα, έρχονται από εδώ και 100 και βάλε χρόνια και θα κάνουν πάντοτε τους αντιπάλους του να... σέβονται, όταν έρχεται η ώρα για το συναπάντημα μαζί τους.
Αυτό δηλαδή ακριβώς, που έπαθε και ο ΟΣΦΠ σήμερα στην Λεωφόρο.
Που υποτάχθηκε αμαχητί στην... απαίτηση της ιστορίας αυτής της ομάδας, έτσι όπως εκφράστηκε από τους παίκτες μέσα στο γήπεδο, από τον προπονητή στον πάγκο και τον κόσμο στις εξέδρες, να μην φύγουν νικημένοι σε καμία περίπτωση αυτό το βράδυ από εκεί μέσα.
Και τελικά το κατάφεραν.
Και το πιο καλό;
Το κατάφεραν όχι απλά γιατί το ήθελαν, αλλά γιατί πέτυχαν να το δικαιούνται πέρα για πέρα και από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη.
Καθώς ο Παναθηνϊκός πήρε από το πρώτο λεπτό το κέντρο, εκεί όπου Κουρμπέλης, Σιλά, Χίλιεμακ είχαν σαν μοναδικό αντίπαλο τον Φορτούνη και είχαν και τις βοήθειες από τους Λουντ και Βιγιαφάνες, που θεωρητικά ήταν πλάγιοι, αλλά ουσιαστικά λειτούργησαν σαν τέταρτος και πέμπτος μέσος αντίστοιχα, βοηθώντας έτσι στην υπεροπλία και την κυριαρχία στον χώρο αυτό.
Και η λογική του ποδοσφαίρου, λέει, ότι σε τέτοια ματς, αυτός που αποκτάει υπεροπλία και κυριαρχία στο χώρο της μεσαίας γραμμής, θα πρέπει να αυτοκτονήσει για να μην κερδίσει το παιχνίδι.
Κι ο Παναθηναϊκός απόψε δεν είχε σκοπό να αυτοκτονήσει.
Αντίθετα, είχε την διάθεση να "πιαστεί" γερά από την ευκαιρία για ανάσες και χαρά που του έδινε το συγκεκριμένο παιχνίδι και αυτή του την επιθυμία την έκανε πραγματικότητα.
Απομένει βέβαια πλέον, το πιο...δύσκολο κομμάτι για τον Παναθηναϊκό, έτσι όπως δείχνει να συμπεριφέρεται τα τελευταία χρόνια.
Κι αυτό είναι η διαχείριση αυτής της νίκης και η αξιοποίησή της για την ομάδα και την όσο μεγαλύτερη συνέχειά της ακόμα και όχι για να κρυφτούν πίσω ΚΑΙ απ' αυτή την νίκη τα εγκλήματα και οι εγκληματίες σε βάρος αυτού του συλλόγου.
Η εμπειρία βέβαια λέει, πως οι πιθανότητες να γίνει το δεύτερο είναι συντριπτικά περισσότερες, αλλά έστω και αυτή την ύστατη ώρα, ίσως κάποιοι να βάλουν μυαλό.
Όχι όλοι φυσικά, αλλά έστω... κάποιοι.
Κέρδος θα είναι κι αυτό.
