Φώναζε η ομάδα αλλά ποιος να την ακούσει

Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι αποκλείστηκε από το κύπελλο και αποκλείστηκε με τρόπο τραγικά ενδεικτικό της ανεπάρκειας του οικοδομήματος που εκπροσωπεί αυτή την στιγμή τον ιστορικό σύλλογο.


Το καλό για τον Παναθηναϊκό σαν σύλλογο και ιστορία,


Είναι ότι αυτή τη φορά τουλάχιστον δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν υπάρχουν άλλοθι, δεν υπάρχουν "πατήματα" για να εκδηλωθεί μετά από μια ακόμα αποτυχία, ο χείμαρρος σαχλαμάρας και ηλιθιότητας που εξαπολύεται συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις, από το... επικοινωνιακό επιτελείο των τυχάρπαστων που διαχειρίζονται το συγκεκριμένο τομέα και των κολαούζων τους σε εξέδρα και ΜΜΕ.


Κάτι είναι κι αυτό και μην το υποτιμάτε.


Γιατί άμα θέλετε να μπούμε και στην ουσία του σημερινού αποκλεισμού, η βαθιά αιτία είναι αυτή η απίστευτη ιδιοτέλεια με την οποία κρατάνε αιχμάλωτη την ομάδα, μειώνουν τις απαιτήσεις απ' αυτήν και ξεφτιλίζουν την φανέλα και το όνομα του Παναθηναϊκού, όσοι έχουν ταυτίσει την θέση τους στον σύλλογο, με την... επικοινωνιακή νιρβάνα εντός και εκτός της ομάδας μετά απο κάθε αποτέλεσμα, θετικό ή αρνητικό.


Αυτή είναι η ουσία.


Έφτιαξαν μια νοοτροπία στην ομάδα, η οποία δίνει διαρκώς σε όλους σ' αυτήν αίτιο και δικαιολογία για κάθε αναποδιά και στραβή, τους ανεβάζει στα ουράνια ακόμα και όταν κάνουν τα προφανή και τους... επιβραβεύει με ανιστόρητα "όλε" και... κοπές πίτας μαζί με τον "κόσμο", μετά από νίκες της πλάκας ή ακόμα και μετά από.... τιμητικές ήττες.


Τι ψάχνουν δηλαδή όλοι να βρουν σήμερα;


Το πέμπτο κατά σειρά σερί ίδιο παιχνίδι έκανε ο Παναθηναϊκός.


Με Λεβαδειακό, με Πανιώνιο, με Ξάνθη στα Πηγάδια για το κύπελλο, με Καλλονή και σήμερα.


Ακριβώς ίδιο και απαράλλακτο παιχνίδι.


Και επειδή τα προηγούμενα τα "σώσαμε" στο παρά πέντε ή χάρις σε μια ατομική ενέργεια κάποιου, ο ορυμαγδός σαχλαμάρας που ακολουθούσε δεν είχε προηγούμενο.


Μήπως θέλετε να σας θυμίσω τι ακούγατε και τι διαβάζατε ένα μήνα τώρα για όλα τα συγκεκριμένα παιχνίδια;


Για την... σιδερένια άμυνα που από όταν ήρθε ο Ταυλαρίδης δεν τρώει γκολ με τίποτε;


Για την κλάση του... Πέτριτς που αποδείχτηκε η... καλύτερη μεταγραφή του Γενάρη και πρέπει... τώρα να του ανανεώσουν το συμβόλαιο;


Για το πόσο... άδικα δεν κερδίσαμε κάποια παιχνίδια, παρά την εκπληκτική εμφάνιση πουν κάναμε στο τελευταίο... δεκάλεπτο;


Για το ότι έπρεπε όλα να τα έχουμε κερδίσει 5-0 αλλά μας σταμάτησε η... διαιτησία;


Για να μην πω για το φιάσκο με τον Αναστασίου.


Που θα τον καλούσαμε εδώ και τρεις Δευτέρες να ανανεώσει, το αναβάλλαμε μετά την ισοπαλία με τον Πανιώνιο και αφού πέρασε με επιτυχία τα... φοβερά τεστ με Καλλονή και Λεβαδειακό και κυρίως έδωσε τα... διαπιστευτήρια του στο... τριώροφο και φωτογραφήθηκε πανευτυχής με την... ηγεσία του Φορέα, χθες ξαναθυμηθήκαμε ότι τον... εκτιμάμε απεριόριστα και σύντομα θα ακολουθήσει κι αυτός τον δρόμο των ανανεώσεων μετά τον Μπεργκ.


Μιλάμε για τραγικά και επιεικώς αστεία πράγματα.


Που όμως από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη και οπτική γωνία, η ομάδα τα... φώναζε εδώ και καιρό.


Σε όποιον ήθελε να τα δει


Όχι φυσικά σε κάτι υπαλληλάκια του συρμού, που το μόνο που ξέρουν είναι να μπαίνουν με ψευδώνυμα και να γράφουν "σε έτσουξε" μετά από νίκες στο παρά πέντε επί της Καλλονής ή την... ισοφάριση στο 90' στην Ξάνθη.


Αλλά σε όποιον εξακολουθεί ακόμα, παρά την λυσσασμένη και ομαδική επίθεση λοβοτομής και αφαίμαξης κάθε Παναθηναϊκού κριτηρίου στην οπτική με την οποία βλέπει αυτή την ομάδα, να αντιμετωπίζει αυτόν τον σύλλογο με πραγματικά Παναθηναϊκή ματιά αλλά και στοιχειωδώς επαρκή λογική και συναίσθημα.


Η ομάδα φώναζε με την απόδοσή της ότι δεν είναι καλά.


Ότι παραπατάει μέσα στο γήπεδο σε όλες τις γραμμές της.


Μιλάμε δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά σήμερα είδαμε παιχνίδι στο οποίο ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ευκαιρία.


Με την... Μπαρτσελόνα να έπαιζε, μία ευκαιρία, δύο τελικές τέλος πάντων θα τις έκανε.


Δεν μπόρεσε όμως να κάνει ούτε μία.


Η ομάδα σέρνεται εδώ και καιρό.


Άσε που συμβαίνουν μια σειρά τουλάχιστον περίεργα πράγματα.


Κανείς παίκτης δεν μοιάζει να έχει αντοχή για ολόκληρο ενενηντάλεπτο.


Κι όποιος βγάζει δύο σερί, ξαφνικά... χάνεται από το προσκήνιο, μαθαίνουμε κάποια στιγμή ότι... έχει ενοχλήσεις, τώρα που τραυματίστηκε, πως τραυματίστηκε, πως επανήλθε, αυτό κανείς ποτέ δεν το μαθαίνει.


Και να μην πιάσω τις... εμμονές (ή μήπως τις ρήτρες στα συμβόλαια) με κάποιους παίκτες.


Τι πάει να πει... Μέντες δηλαδή ειδικά φέτος για να καταλάβουμε;


Εδώ ο άνθρωπος ολοφάνερα έχει πλέον παραδώσει πνεύμα ποδοσφαιρικά και δεν μπορεί να τρέξει με τίποτε.


Τι σημαίνει... Πέτριτς;


Θα βάζει ένα γκολ κάθε πέντε ματς και μετά με δημοσιεύματα δεν θα κουνιέται με τίποτε από την ενδεκάδα ακόμα κι αν περπατάει;


Δεν μας φτάνουν δηλαδή τα κουσούρια μας, έχουμε και... αγαπητικούς που δεν κουνιούνται με τίποτε σ' αυτή την ομάδα;


Δεν βλέπει κανείς ότι ακόμα και οι νορμάλ παίκτες, όπως είναι ο Ζέκα και ο Μπέργκ για παράδειγμα, δείχνουν τόσο ανήμποροι και χωρίς δυνάμεις, που από το πρώτο λεπτό είναι μέσα στα νεύρα και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να πάρουν κίτρινη;


Δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό - ειδικά όταν μιλάμε για καλούς και έμπειρους παίκτες - είναι δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά συνολικά στην ομάδα και στα αποδυτήρια;


Δεν ξέρω ειλικρινά.


Δεν ξέρω ποια είναι τελικά τα κριτήρια με τα οποία αντιμετωπίζουν την ομάδα όσοι διαχειρίζονται τις τύχες της σε όλα τα επίπεδα.


Τι είναι αυτό που τους νοιάζει δηλαδή πάνω απ' όλα, πρώτα και κύρια.


Το σίγουρο πάντως είναι ένα.


Πως έχουν προσαρμόσει, χαμηλώσει και κατεβάσει τόσο απελπιστικά τον πήχυ και την μενταλιτέ αυτής της ομάδας, που το μόνο που μπορώ να βρω σαν εξήγηση ή έστω και σαν δικαιολογία γι' αυτό, είναι ότι προσπαθούν έτσι να τον φέρουν στο μπόι και στα μέτρα τους.


Με σκοπό από την μια να... χωρέσουν οι ίδιοι μέσα και βολευτούν και από την άλλη να κρύψουν τις ευθύνες για τα εγκλήματα που έχουν κάνει διαχρονικά σε βάρος αυτού του μεγάλου συλλόγου, του ονόματος και της ιστορίας του.