Ρε συ, Darko Milicic, είσαι μεγάλος παίκτης… Τέτοιος ψηλός είχε χρόνια να περάσει από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Από εποχές Ντίβατς στα νιάτα του. Σε θυμάμαι πολύ καλά από τότε που έπαιζες στην Χέμοφαρμ. Σ’ όποιο γήπεδο κι αν πήγαινες γ….ούσες κι έδερνες (με το συμπάθειο κιόλας, γιατί είσαι και ηθικό στοιχείο!). Και στο Παλαί ντε σπορ σε θυμάμαι. Μας είχες περιλάβει για τα καλά. Στον ημιτελικό του FIBA Champions cup το Μάιο του 2003. Ή μήπως όχι? Α όχι λάθος! Είχες χάσει από τον Άρη με 73- 66. Είσαι πάντως και ανυπέρβλητος εραστής. Με τεράστια προσόντα.
Γι’ αυτό και κάποια στιγμή, όταν σταματήσεις το μπάσκετ, το άγαλμά σου θα κοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο των γραφείων της FIBA ή της ULEB. Διαλέγεις και παίρνεις. Και δεν θα κρατάς ούτε κάποια μπάλα ούτε κανένα κύπελλο. Κάτι άλλο θα κρατάς. Ξέρεις κάτι? Μην σε κρατάω σε αγωνία φίλε Σέρβε. Το άγαλμά σου σε αναπαριστά στην παιδική σου ηλικία, είναι ήδη έτοιμο κι έχει φιλοτεχνηθεί από τον συμπατριώτη σου, Peko Niksevic . Και ξέρεις πως ονομάζεται? «Κατ@ύρα και λίγο». Κατ@ύρα να φύγουμε… Θεσπέσιο?
Τη στιγμή που γράφεται τούτο κείμενο είναι λίγα λεπτά πριν την έναρξη της “Ελληνοϊσπανικής μάχης”. Όχι, όχι… Δεν θα αναφερθώ σε αυτήν. Ένα είναι το κρίσιμο ματς. Ο αγώνας που θα ακολουθήσει στα χιαστί ματς. Στα knock out. Από τώρα δεν μπορείς να προκαθορίσεις με ποιον θα τύχεις, οπότε τι να λέμε… Άλλο είναι το ζήτημα που θα μας απασχολήσει.
Το κάναμε θέμα πριν δύο ημέρες. Σιγά μην το ξεχνούσαμε. Θα το τραβήξουμε όσο πάει. Το βίντεο που έπεται έχει το δικό του ειδικό βάρος και θα προβάλλεται για πολλά χρόνια ακόμα. Κυκλοφορεί διαδικτυακώς σε Ελληνικούς και Αγγλικούς (βαρβαρικούς) υπότιτλους. Προτιμήσαμε τους εις την “βαρβαρικήν”. Διότι η φρασεολογία που θα ακούσετε μόνον σε Βαρβάρους αρμόζει. Και δεν νομίζω να συμφωνεί κάποιος από εσάς ότι με 10 χιλιάδες πρόστιμο και μια συγγνώμη συμψηφίζεται όλη τούτη η χυδαιολογία.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Ξεπερνάει κατά πολύ ακόμα και την ΙταλοΓιουγκοσλαβική κλωτσοπατινάδα του 1983 στη Γαλλία, με όλα τα καλά παιδιά στον καυγά εννοείται! (Μόκα Σλάβνιτς again, Πέτροβιτς, Ενρίκο Τζιλάρντι, ο… αδυνατούλης ο μουστάκιας ο Ρομέο -κρίμα στο όνομα- Σακέττι που μάλλον θα έπρεπε να λέγεται Σπαγκέττι, ο Ρενάτο Βιλάλτα έδιναν ρεσιτάλ σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και φυσικά η αποθέωση ήταν ο Ντίνο Μενεγκίν που κυνηγούσε τον Γκόραν Γκρμπόβιτς, ο οποίος στην προσπάθειά του να αμυνθεί βρήκε ως όπλο αυτοπροστασίας ένα ψαλίδι από το φαρμακείο δίπλα στον πάγκο!). Τα χρόνια πέρασαν βέβαια από το 1983, ο Γκρμπόβιτς με το Μενεγκίν εννοείται ότι ξαναβρέθηκαν πολλές φορές αντίπαλοι, στο δε αποχαιρετιστήριο παιχνίδι προς τιμή του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο Γκόραν δώρισε στον Ιταλό χαριεντιζόμενος ασφαλώς ένα χαρτονένιο ψαλίδι… και γέλασαν με την ψυχή τους!
Λέτε να συμβεί το ίδιο κάποτε και με το Ντάρκο Μίλιτσιτς και τον Ιταλό ρέφερι, Φακίνι?? Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Τέρμα τα λόγια. Ας παίξει το βίντεο. Ακολουθούν σκηνές λεκτικής βίας, σοδομισμού και …”γομαρισμού”. Δεν συνιστάται σε ευαίσθητους, γυναίκες και παιδιά. Εγώ πάντως εξηγήθηκα, δεν μπορείτε να πείτε! Ντάρκο Μίλισιτς εν δράσει.
Παρατήρηση και συνάμα αιώνια απορία: μα καλά, αυτοί οι Σέρβοι έχουν όλοι (μα όλοι!) την ίδια μπάσα φωνή?
