Έχει πάει 02.00 ξημερώματα Πέμπτης. Είμαι κομμάτια από την εκπομπή στο ραδιόφωνο και τις δουλειές στο παρόν site. Μόλις μπήκα σπίτι. Δεν παίζει να μην γράψω. Το έχω μεγάλη ανάγκη. Οι αθλητικές εικόνες της Τετάρτης μου έχουν δώσει ενέργεια να μείνω ξύπνιος τουλάχιστον άλλο ένα 24ωρο. Απόψε πρόλαβα να τα δω σχεδόν όλα και θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου μαζί σας. Πάμε...
Θα ήταν τρομακτικά άδικο για τον Ολυμπιακό να μην πάρει το ματς στο Βελοντρόμ. Πήγε στην Μασσαλία με διαλυμένο κέντρο από τις απουσίες και απέδειξε ότι έχει βάθος, για να καλύψει τους απόντες. Κι όχι μόνο να τους καλύψει. Να παίξει ωραία μπάλα, να κάνει πολλές ευκαιρίες, να είναι ο πρωταγωνιστής, αφήνοντας την Μαρσέγι πνιγμένη στο άγχος της και στην τρικυμία του Ντεσάμπ. Ο Μιραλάς 2 φορές πήγε να τα διαλύσει όλα, αλλά δόξα τω Θεώ απόψε η τύχη ήταν με το μέρος των ερυθρόλευκων. Τελικά για να πρωταγωνιστήσεις και να κάνει το μεγάλο ευρωπαϊκό αποτέλεσμα δεν χρειάζεται να είσαι Ισπανός, Αργεντινός ή εν πάση περιπτώσει να μη μιλας ελληνικά.
Οι πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού ήταν Έλληνες και χρησιμοποιήθηκαν-αναδείχθηκαν εξ ανάγκης. Ο ένας ήταν ο Μανιάτης. Αυτός ήταν που δεν άφησε καμία απουσία να φανεί. Μα καμία όμως. Ο άλλος ήταν ο συνήθως πολυτιμότατος Αβραάμ Παπαδόπουλος. Και ο τρίτος ήταν ασφαλώς ο Φετφατζίδης. Ο Γιαννάκης που είπε κι ο Μιλτιάδης πολύ τρυφερά στον ραδιοφωνικό αέρα. Ναι ο Γιαννάκης που είχε τα καρύδια να κάνει αυτό που κώλωσε να κάνει ο Μιραλάς νωρίτερα. Να σημαδέψει σωστά (και από απείρως πιο δύσκολη θέση) για να στείλει τον Ολυμπιακό στα ουράνια. Ασφαλώς και δεν γίνεται να λησμονήσω τον τερματοφύλακα Μέγερι Όλα τα λεφτά. Μέχρι και χαλαρές αποκρούσεις με το ένα χέρι σε δύσκολα σουτ έκανε το θηρίο. Σαν έτοιμο από καιρό. Καταπληκτικός. Εν ολίγοις αυτός ο Ολυμπιακός δεν γινόταν να χάσει. Θέλω να καταθέσω μια σκέψη μου. Ό,τι κι αν γίνει σε 15 μέρες στο Καραϊσκάκη με την Άρσεναλ ο Ολυμπιακός στα δικά μου μάτια έχει πετύχει για τον απλούστατο λόγο ότι τίμησε την παρουσία του (και με το παραπάνω) παίζοντας ωραία μπάλα. Το γαμώτο είναι ότι την Μαρσέιγ θα έπρεπε και θα μπορούσε να την έχει τσακίσει και στο Φάληρο, αν είχε μερικά παιχνίδια στα πόδια του. Ας όψεται η παλιοκατάσταση όμως.
Πάμε στο ΑΠΟΕΛ. Κάτι τύποι που έφυγαν ως τελειωμένοι και ανύπαρκτοι από την Ελλάδα, πήγαν στην Κύπρο, στελέχωσαν την ομαδάρα της και την έφτασαν από απόψε στους ''16'' του Τσάμπιονς Λιγκ. Δικαίως ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους της Λευκωσίας και πανηγύρισε. Και δικαίως εγώ θα πω για ακόμα μια φορά ότι πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε με φειδώ απαξιωτικούς επιθετικούς προσδιοριμούς για παίκτες και προπονητές. Κυρίως για προπονητές. Για να μην θυμηθώ τους επικήδειους που ετοίμαζαν και στον Βαλβέρδε πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ΑΝ έχανε τον ντέρμπι κι ΑΝ καπάκι έχανε από την Μαρσέιγ. Τώρα τί λέτε μάγκες; Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Γαλλία με τον Ντεσάμπ που αν χάσει και από την Παρί στο Βελοντρόμ δεν θα ξαναμπεί ούτε για να κάνει... ποδήλατο. Είναι σκληρή η ζωή. Εμείς όμως το παρακάνουμε στην κριτική και στις απολύσεις. Όλοι εκτός από έναν. Τον Μαρινάκη που στήριξε , στηρίζει και θα στηρίζει. Αν καταφέρει και να πείσει τον Ερνέστο να χρησιμοποιεί κανένα Ελληνόπουλο που το αξίζει, θα είναι Θεός. Αν και σωστά δεν ανακατεύεται. Ο προπονητής προπονεί και ο πρόεδρος διοικεί. Οι παίκτες παίζουν. Τελεία και παύλα.
ΜΠΑΣΚΕΤ
Στο μπάσκετ τα πράγματα είναι απλά. Όταν ο Σπανούλης είναι on fire , το παιχνίδι εκτυλίσσεται γύρω του και υπάρχει μέγιστη αμυντική προσπάθεια ο Ολυμπιακός κερδίζει. Ειδικά ομάδες όμως η Μπιλμπάο. Πάντως η ερυθρόλευκη νίκη στην Ευρωλίγκα είναι τεράστια και λογικά εξασφαλίζει την απόλυτη αξιοπρέπεια της ομάδας του Ίβκοβιτς στην διοργάνωση. Δεν έχω πολύ περισσότερα να πω γιατί το ενδιαφέρον μου την ίδια ώρα, η αγωνία μου, η πώρωσή μου, η τρέλλα μου ήταν η εθνική ομάδα βόλεϊ που έπαιζε με την Γαλλία για το προ-ολυμπιακό τουρνουά.
ΒΟΛΕΪ
Από πότε έχει να παίξει η εθνική ομάδα βόλεϊ παιχνίδι υψηλού επιπέδου με μεγάλη ομάδα; Να σας θυμίσω εγώ. Από το Πανευρωπαϊκό της Τουρκίας το 2009. Από πότε έχει να παίξει πλήρης; Από την ίδια διοργάνωση. Από πότε έχει να παίξει χωρίς διοικητικές ανωμαλίες και ατελείωτη ανοργανωσιά; Από το 2009. Η εθνική ομάδα του Αλέκου Λεώνη και του Σωτήρη Δρίκου, η ομάδα με το αστείρευτο ταλέντο και τους νεαρούς παικταράδες του 2011 άρχισε τους αγώνες της στο προ-ολυμπιακό του Τουρκουά με αντίπαλο την Γαλλία. Αν κάποιος δεν γνωρίζει τα δεδομένα, τις συνθήκες, το πώς έφτασε μέχρι εκεί και δεν παρακολούθησε τον αγώνα, μάλλον θα συμπεράνει ότι η ήττα με 3-0 σετ είναι απογοητευτικό αποτέλεσμα. Λάθος. Σας παραθέτω τα δεδομένα και βγάλτε συμπέρασμα μόνοι σας:
1) Έκανε προετοιμασία μίας εβδομάδας, χωρίς να έχει προγραμματιστεί ούτε ένα φιλικό!
2) Στην προετοιμασία ξεκίνησε πλήρης και πολύ δυνατή, με διάθεση και όραμα για πρόκριση. Στην πορεία τραυματίστηκε ο βασικός και εμπειρότερος πασαδόρος της Κώστας Προύσαλης, αλλά και ο βασικός και εμπειρότερος ακραίος της Κώστας Χριστοφιδέλης.
3) Ταξίδεψε για την Γαλλία την παραμονή του τουρνουά, κάνοντας αντί για μια πτήση 3 ωρών, 10ωρο γύρω της Ευρώπης. Από την Αθήνα στην Ρώμη, από εκεί στις Βρυξέλλες και μετά όχι στο Τουρκουά, αλλά στο Ρόζελαρ. Όχι δηλαδή στην Γαλλία, αλλά 40 χιλιόμετρα μακρυά από το γήπεδο, στο Βέλγιο !!!! Ήθελα να ήξερα, δεν βρέθηκε ένας από τους ανευθυνο-υπεύθυνους της ομοσπονδίας να ελέγξει πώς θα πάμε και πού θα μείνουμε; Πάλι έκπληκτοι μείναμε από τις συνθήκες; Πάλι άλλοι μας φταίνε; Κανείς δεν φταίει. Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν ελεγχθεί από πριν. Είστε επικίνδυνοι ρε παιδιά. Ειλικρινά είστε επικίνδυνοι. Και άσχετοι και μέτριοι και ερασιτέχνες και ανίκανοι και... ό,τι χειρότερο έχει αντιμετωπίσει ο ελληνικός αθλητισμός σε επίπεδο παραγόντων. Πάρε κανένα κεφάλι πρόεδρε. Δεν πάει άλλο. Έλεος πια!!!!!
4) Σα να μην έφτανε αυτό, της δώσανε οδηγό τυφλό (Ι5 που λέει κι ο Αχιλλέας) που κατάφερε τη μία να χαθεί, την άλλη να δημιουργήσει τροχαίο και την τρίτη να καθυστερήσει δραματικά.
Έτσι λοιπόν διαλυμένοι παίκτες μπήκαν στο τάραφλεξ να παίξουν με μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, την Γαλλία. Και πιστέψτε με, την είχαμε. Στα 2 πρώτα σετ φτάσαμε μέχρι το 20 έχοντας προβάδισμα 4 πόντων. Πού να βρεθούν όμως οι δυνάμεις, που διάολο να βρεθεί το καθαρό μυαλό μετά από τόση ταλαιπωρία για να κρατήσουμε το προβάδισμα και να καθαρίσουμε το ματσάκι; Και κυρίως πού να βρεθεί η εμπειρία όταν δεν έχουμε παίξει ούτε ένα καλό φιλικό για να προετοιμαστούμε; Δεν μιλάω για λεφτά. Για έγνοια μιλάω. Για υπευθυνότητα. Για γνώση. Οι Γάλλοι λοιπόν τα γύρισαν τα σετ γιατί μετά τα 25 λεπτά είχαν απέναντι τους πτώματα.
Μέχρι τότε όμως εγώ είδα μια ελληνική ομαδάρα που έπαιζε σπουδαία μπάλα. Μου άρεσε η εθνική. Από που να αρχίσω και πού να τελειώσω. Μια ομάδα που αν προπονηθεί μαζί όσο καιρό χρειάζεται (και της αξίζει) αν αποκτήσει εικόνες από μεγάλα παιχνίδια, θα πρωταγωνιστήσει σε διεθνές επίπεδο χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία.
Ένα πράγμα θέλω να δω από αυτά τα παιδιά. Να μάθουν ποιοί είναι και τί στην πραγματικότητα μπορούν να κάνουν. Να απαιτήσουν τα στοιχειώδη και να δώσουν στην Ομοσπονδία να καταλάβει ότι μόνο δια της εθνικής ανδρών το άθλημα μπορεί να βγει από τα σκατά! Ναί, από τα σκατά! Να μην σκύβουν το κεφάλι και να μην πραδίνονται στα τελειώματα ενός χαμένου αγώνα. Να τσαντίζονται ακόμα περισσότερο όταν χάνουν. Χάρηκα που άκουσα στο τηλέφωνο ''κομμάτια'' τον Φράγκο πριν από μια ώρα. Αυτό είναι υγεία.
Η Ελλάδα έχει ένα ακόμα ματς με την Γερμανία την Παρασκευή. Θα είναι ξεκούραστη και θα ξέρει τί πρέπει να κάνει για να παίρνει τα μεγάλα ματς. Κι αν όλα πάνε όπως πιστεύω την Γερμανία θα την νικήσει και θα συνεχίσει. Και θα ξαναβρεί στον τελικό την Γαλλία και θα τις τσακίσει τα κόκκαλα.
Όσοι είδατε τον αγώνα και ξέρετε όλα τα δεδομένα που παραθέτω πιο πάνω, θα συμφωνήσετε μαζί μου. Η εθνική ομάδα με μια στοιχειωδώς σωστή προετοιμασία, με Προύσαλη και Χριστοφιδέλη, με περισσότερες παραστάσεις μεγάλων ματς θα την είχε καταπιεί την Γαλλία. Και θα το κάνει άμεσα. Έστω κι έτσι. Έστω και με χίλια εμπόδια. Απόψε τον αγώνα δεν τον έχασαν τα παιδιά. Τον έχασαν όσοι τους εξασφάλισαν άλλη μία Οδύσσεια.
Και να θυμάστε κάτι. Η ύπαρξη του ελληνικού βόλεϊ εξαρτάται από αυτά τα συγκεκριμένα παιδιά και από αυτούς τους συγκεκριμένους προπονητές. Αν φύγει η σημερινή ή η αυριανή διοίκηση το βόλεϊ θα συνεχίσει να υπάρχει. Αν φύγουν τα παιδιά και οι προπονητές τους, αν ξενερώσουν, αν τα διαλύσετε τελειώσατε.
Εν πάση περιπτώσει, περιμένω την Παρασκευή για να πανηγυρίσω. Αν και μέσα μου (όσο κι αν μου τη σπάει η ήττα) αισθάνομαι πολύ όμορφα για την εμφάνιση μας. Έστω και για 2 σετ. Αυτά τα 2 σετ (και μάλιστα μέχρι το 21 αμφότερα) έδειξαν τί μπορούν να κάνουν αυτά τα λεβεντόπαιδα που η κακιά τους η μοίρα τα έριξε στο βόλεϊ των μέτριων. Αυτοί οι γίγαντες όμως θα το ξεκολλήσουν το κάρο από τα σκατά.
Καλημέρα σας, με μεγάλο χαμόγελο!
