Το άλλο με τον Τεό το ξέρετε; «Παραίτησαν» τον Ζαγοράκη. Και μη βιαστούν μερικοί να πουν ότι διακωμωδούμε την κατάσταση, ή ότι κάνουμε πλακίτσα με ένα σοβαρό θέμα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι διοικητικές εξελίξεις στον ΠΑΟΚ. Η κατάσταση, όμως, έχει γίνει ανέκδοτο. Ποια κατάσταση; Εκείνη που βλέπουμε again and again and again σαν το… Ρετιρέ που βάζει το Mega κάθε καλοκαίρι. Τίποτε δε αλλάζει. Το βλέπουμε κάθε Κυριακή με τις διαιτησίες να σφυρίζουν αδιάφορα, το είδαμε και με τα όργια στη Σουρωτή.
Ηταν αυτή η αιτία; Όχι. Ηταν, όμως, το «άντε στον αγύριστο, δεν αντέχω άλλο, έχω κι άλλα πράγματα να κάνω». Ο Ζαγοράκης το έχει πει αρκετές φορές ότι θα σηκωθεί να φύγει. Πότε μετά από επεισόδια, πότε μετά από… Κάκους και άλλους. Αυτή τη φορά το πήρε απόφαση, φόρεσε το καπελάκι του και πήγε σπίτι.
Αυτό κατάφεραν οι παλικαράδες που την έπεσαν (και) σε γυναικόπαιδα. Να τον «σαλτάρουν» και να σταματήσει να χαλάει το στομάχι του για υγιείς –όσο γίνεται δηλαδή, διότι και ο Δικέφαλος έχει πάρει τα σφυριγματάκια του- συνθήκες στο ποδόσφαιρό μας.
Κατά πάσα πιθανότητα, αυτοί που πήγαν στο ματς των πιτσιρικάδων ΠΑΟΚ-Αρη την Τετάρτη το μεσημέρι, είναι οπαδοί. Ανθρωποι που ασχολούνται και με τη μπάλα, εκτός από τους τσαμπουκάδες. Θέλουν τώρα να μας πουν τι κατάφεραν; Πώς το σκέφτηκαν το έργο στο «μυαλό» τους;
Αντε και έκαναν ό,τι έκαναν στον αντίπαλο. Στην «ομάδα» τους τι αποτελέσματα έφεραν; Να αναγκάσουν τον ενωτικό Ζαγοράκη να τα βροντήξει. Τον άνθρωπο που τους μάζεψε από τους πέντε δρόμους, που έβαλε το ταμείο και τις υποχρεώσεις σε μια σειρά και που οραματίστηκε και έβαλε μπρος ένα έργο σαν το προπονητικό στη Νέα Μεσημβρία. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες και πυλώνες της γεμάτης σε κάθε ματς Τούμπας. Τον βασικό λόγο που τα διαρκείας του Δικεφάλου έσπασαν τα κοντέρ και που στον πάγκο υπάρχει ακόμα «ένας» Φερνάντο Σάντος.
Από όλα αυτά, μερικοί δεν εκτίμησαν τίποτε. Και μας υπενθυμίζουν πως ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος. Όχι, ο «Τεό» δεν έκανε χάρη σε κανέναν. Το γούσταρε και μπήκε στην ομάδα. Και τον ευχαριστούμε που ένας από τους λόγους που τον ανάγκασαν σε ηρωική έξοδο ήταν και όσα έγιναν στη Σουρωτή.
Διότι δείχνει πως όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει ελπίδα. Μακάρι να έπρατταν έτσι και οι πολιτικοί αυτού του τόπου…
