Με λένε Μπούα Μπούα

me-lene-mpoua-mpoua

Με λένε Μπούα Μπούα. Ξέρω ότι γελάτε ήδη με το όνομά μου. Φαντάζομαι τύπους σαν αυτόν τον βλογιοκομμένο τον Αναστασιάδη να κάνουν πλάκες με το όνομά μου. Να προσπαθούν να βγάλουν γέλιο προσβάλλοντας με. Ας είναι. Ξέρω ότι μιλάω πιο καλά και πιο καθαρά ελληνικά από αυτόν. Ξέρω ότι δεν έχω φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να έχω το δικαίωμα να έχω λεφτά και αναγνώριση, εφόσον συνεχίζω να τις φιλάω. Και να ξερογλείφομαι μετά.

Δεν είμαι από δω και όμως είμαι. Οι γονείς μου γεννήθηκαν σε μια χώρα της Αφρικής που το όνομά της δεν μπορείτε να προφέρετε. Ούτε και εγώ μπορώ. Γεννήθηκα εδώ και δεν έμαθα ποτέ τη γλώσσα των γονιών μου. Μόνο ελληνικά ξέρω και λίγα αγγλικά από το φροντιστήριο. Είμαι Έλληνας, με ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Μου αρέσει ο ήλιος. Καταλαβαίνω τον εκνευρισμένο οδηγό που μουντζώνει τον ηλίθιο που κάνει σφήνες στον δρόμο. Ξέρω και αποδέχομαι, ότι για να κάνω τη δουλειά μου πρέπει να καλοπιάσω τον δημόσιο υπάλληλο και να του το φέρω στο φιλότιμο. Σιχαίνομαι την καταπίεση και δακρύζω όταν η εθνική κερδίζει. Μ’ αρέσει να βοηθάω τουρίστες στον δρόμο και θέλω να κερνάω έναν άγνωστο όταν μου κάνει κέφι.

Δεν έχω δικαίωμα να έχω ταυτότητα. Το κράτος δεν με αναγνωρίζει. Θα ήμουν έτοιμος και να πεθάνω για την πατρίδα, για το σπίτι, την οικογένειά μου. Όμως αυτή η πατρίδα δεν μου δίνει το δικαίωμα να είμαι ισότιμο μέλος της κοινωνίας της όπως όλοι οι άλλοι. Φταίει το χρώμα μου; Φταίει ότι οι γονείς μου δεν γεννήθηκαν εδώ; Δεν ξέρω. Καμιά φορά βλέπω ανθρώπους που θεωρούν άλλους ανθρώπους υποδεέστερους, χωρίς λόγο. Αυτοί οι άνθρωποι, που κάποιοι τους λένε φασίστες και ρατσιστές, έχουν τα ίδια, ίσως και περισσότερα, δικαιώματα με τους άλλους Έλληνες. Αυτοί με θεωρούν, εμένα και άλλους σαν εμένα, χειρότερούς τους. Επειδή το δέρμα μου είναι πιο μαύρο από το δικό τους. Είναι αλήθεια, έχουμε διαφορές και μάλιστα σε μέρη του σώματος που δεν τους συμφέρει η σύγκριση. Όμως αισθάνομαι το ίδιο Έλληνας με αυτούς. Καμιά φορά σκέφτομαι ίσως και περισσότερο, γιατί εγώ αγαπάω ακόμα μια πατρίδα που με διώχνει.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Κάποιες φορές σκέφτομαι να γίνω εγκληματίας. Έτσι και αλλιώς πολλοί με κατηγορούν ότι είμαι. Έτσι και αλλιώς από ότι βλέπω οι εγκληματίες, οι μεγάλοι εννοώ, την έχουν καλύτερα από όλους. Όσο περισσότερα κλέβεις τόσο πιο απίθανο είναι να τιμωρηθείς. Όσο περισσότερο ξεπουλάς τον πλούτο της χώρας σου, τόσο περισσότερο ‘εκσυγχρονιστής’ και ρεαλιστής είσαι. Όσο περισσότερο κόσμο καταφέρνεις να εξαπατάς, τόσο περισσότερο νομιμοποιείσαι να το κάνεις: δεν είσαι απατεώνας πια, είσαι τράπεζα.

Με λένε Μπούα Μπούα και είμαι περήφανος για το όνομά μου. Στη γλώσσα των γονιών μου σημαίνει «αυτός που δεν σκύβει».