Από σωτήρας, δολοφόνος του αγγλικού ποδοσφαίρου

apo-sotiras-dolofonos-tou-anglikou-podosfairou

Η επιτομή τού «το μαχαίρι στο κόκαλο», το οποίο αναζητάμε μάταια εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα, χρεώνεται, τουλάχιστον σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, στη Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία με την απόφαση της έθεσε ουσιαστικά εκτός ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων τις τοπικές ομάδες της χώρας της, με αρνητικό πρόσημο να αγωνίζονται μόνο στην premier league και πουθενά αλλού, οι οποίες παράλληλα έχαναν και χρήματα από τους υποψήφιους χορηγούς.

Η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας κατόρθωσε μέσα σε διάστημα πέντε ετών να «καθαρίσει» το αγγλικό ποδόσφαιρο, που εκείνη την περίοδο είχε δεχθεί απανωτές γροθιές στο στομάχι. Ο χουλιγκανισμός ήταν στα φόρτε του, με τις προεκτάσεις του να αγγίζουν το οργανωμένο έγκλημα. Και το χειρότερο από όλα ήταν ότι υπήρχαν σοβαροί τραυματισμοί φιλάθλων, και σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και θάνατοι συνανθρώπων από ακραία στοιχεία που βρίσκονταν στις εξέδρες των γηπέδων.

Η «Σιδηρά Κυρία», με ακραίες και σίγουρα ζημιογόνες (για πολλούς) επιλογές, σχετικά με τις αποφάσεις της, έβαλε ουσιαστικές βάσεις για την κάθαρση και τη δημιουργία της χρυσής Πρέμιερ Λιγκ, που σήμερα αποτελεί ένα μοντέλο παράδειγμα προς μίμηση από όλες τις χώρες του κόσμου.

Ωστόσο, δεν τα έκανε όλα τέλεια. Λογικό! Ο Σαμ Αλαρνταϊς αποκάλυψε ότι η Θάτσερ ευθύνεται για τις διαδοχικές αποτυχίες της Εθνικής Αγγλίας στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις. Μάλιστα, την χαρακτήρισε «δολοφόνο του αγγλικού ποδοσφαίρου»!

Τι έκανε; Εκοψε τις υπερωρίες στους δασκάλους, που μετά το σχολείο έκαναν εξτρά μαθήματα ποδοσφαίρου ή άλλων αθλημάτων στους μαθητές. Η συγκεκριμένη πολιτική είχε αποτέλεσμα να παράγονται «χαμηλότερου επιπέδου ποδοσφαιριστές» και αυτό είχε αντίκτυπο στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Η αλήθεια είναι ότι η Θάτσερ θα μπορούσε να αποφύγει τη συγκεκριμένη περικοπή, αλλά είναι δεδομένο ότι η πλειονότητα των Βρετανών, και όχι μόνο, θα θυσίαζε την κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη ζωή ενός συγγενή του. Εν πάση περιπτώσει, το ζητούμενο της υπόθεσης ήταν να σταματήσει επιτέλους η θυσία των ανθρώπων στο βωμό του ποδοσφαίρου, όσο σκληρό αντίτιμο, και αν έπρεπε να πληρώσουν οι εγχώριες ομάδες της Αγγλίας.