Δουλεύει στη χώρα όπου οι προπονητές αλλάζουν πιο συχνά και από εσώρουχα, όμως ο κόουτς όχι μόνον κλείνει δέκα χρόνια στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού, αλλά αν υπάρχει το απόλυτο, το έχει κατακτήσει, και μάλιστα, πολλές φορές. Με το εύλογο ερώτημα «Μα, πού βρίσκει πλέον την όρεξη;» προσεγγίσαμε τον αδιαμφισβήτητο βασιλιά των πάγκων.
Έχετε πλέον κερδίσει τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα. Πού βρίσκετε το κίνητρο κάθε μέρα να σηκώνεστε για να πάτε στην προπόνηση;
Οι νίκες, εκτός από συνήθεια, δεν γίνονται και βάρος; Όταν αγαπάς τη δουλειά σου, αυτό από μόνο του είναι το κίνητρο. Πόσω μάλλον σε μια δουλειά σαν τη δική μας, που –όπως και να το κάνουμε– προσφέρει συγκινήσεις. Αγαπάς τη δουλειά σου και αγαπάς την κάθε μέρα που πηγαίνεις στην προπόνηση. Κάθε νίκη είναι επιτυχία, κάθε νίκη κερδίζει κάτι για σένα, κάθε νίκη δίνει τις ελπίδες για την επόμενη. Όχι, οι νίκες δεν είναι ποτέ βάρος.
Τι διαχωρίζει ένα μεγάλο προπονητή από τους άλλους, του σωρού;
Δεν είμαι σε θέση να πω τι διαχωρίζει ένα μεγάλο προπονητή από έναν άλλον· δεν είμαι εγώ αυτός που θα κάνει αυτόν το διαχωρισμό.
Θέλετε να παραμείνετε μετριοπαθής· ωστόσο, θα επιμείνω: Πώς καταφέρνετε να μένετε προσγειωμένος; Υπάρχει μαγική φόρμουλα για να μην την ψωνίζει κάποιος;
Όχι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει. Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, υπάρχει μόνον το μέλλον. Φυσικά, μπορείς πάντοτε να ανατρέχεις στο παρελθόν για να δεις από πού έχεις ξεκινήσει, τι έχεις κάνει και να αισθάνεσαι περήφανος για όσα έχεις καταφέρει. Αλίμονο, όμως, αν μείνεις εκεί. Πάντα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ότι υπάρχει μέλλον μπροστά σου. Το παρελθόν από μόνο του δεν φτάνει.
Έχετε ποτέ πιστέψει ότι μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα εντός των γραμμών του γηπέδου;
Δεν το έχω πιστέψει. Είμαι βέβαιος.
Από πού πηγάζει αυτή η πίστη;
Από τη δουλειά. Όταν δουλεύουμε σκληρά και είμαστε αφοσιωμένοι στη δουλειά μας, τότε έρχεται και η πίστη. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε καταφέρει όλα όσα έχουμε καταφέρει και εδώ (σ.σ. στον Παναθηναϊκό). Δεν υπάρχουν μεγάλα μυστικά.
Τι καθιστά τη φανέλα μιας ομάδας βαριά; Πιστεύετε ότι υπάρχουν ομάδες με «κληρονομικό δικαίωμα» να γίνουν μεγάλες, ενώ άλλες όχι;
Μεγάλες είναι οι ομάδες που έχουν από πίσω τους πολύ κόσμο. Τις μεγάλες ομάδες, τις κάνουν οι «μεγάλοι» φίλαθλοι, αυτή η υποστήριξη. Αυτές είναι οι ομάδες που είναι προορισμένες να παίρνουν τίτλους. Και κάθε παίκτης, φορώντας τη φανέλα τους, μαθαίνει τι σημαίνει να σέβεται αυτήν τη φανέλα, οπότε να σέβεται και τον εαυτό του. Και έτσι, βέβαια, τον σέβεται κι ο αντίπαλος.
Λένε ότι χωρίς τύχη στη ζωή δεν πας πουθενά.
Για μένα, τύχη είναι το σύνολο των ατυχιών που με κάποιον τρόπο έχεις αποφύγει στη ζωή σου. Και την τύχη την κερδίζει αυτός που την αξίζει. Τουλάχιστον, εγώ αυτό πιστεύω.
Ποια συμβουλή που σας έχουν δώσει αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου;
Ένα πράγμα θα θυμάμαι και θα σέβομαι πάντα. Μου το είχε πει ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί ακόμη: «Αν σέβεσαι, θα σε σέβονται».
Στα αλήθεια σας αρέσει τόσο η Αθήνα όσο έχετε δηλώσει στο παρελθόν, και δεν μπορείτε να ξεκολλήσετε όλα αυτά τα χρόνια; Τη βρίσκετε πιο ενδιαφέρουσα πόλη κι από τη Μαδρίτη ας πούμε;
Ναι, αλήθεια είναι, μου αρέσει πολύ η Αθήνα. Και αν κάποιος ξένος με ρωτούσε, χωρίς δεύτερη σκέψη θα του έλεγα ότι είναι μια εξαιρετική πόλη, που για μένα έχει ένα ακόμη θετικό: Εδώ έχω πάρα πολλούς και καλούς φίλους. Εξάλλου, αυτό θα το έχετε ξανακούσει σίγουρα, οι Σέρβοι με τους Έλληνες έχουν την ίδια νοοτροπία. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να υπάρξει κατανόηση μεταξύ μας.
Νοσταλγείτε ποτέ την ενωμένη Γιουγκοσλαβία;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάποτε μια πολύ όμορφη χώρα, αλλά νοσταλγία, όμως, όχι, δεν αισθάνομαι. Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα όλες οι χώρες στην Ευρώπη θα γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε το παρελθόν θα φαντάζει αλλιώς· και αυτό είναι καλό. Αυτό που ξέρω σίγουρα, πάντως, είναι ότι τελικά ήταν απόφαση όλων μας να χωρίσουμε αυτήν τη μεγάλη χώρα. Αλλά πάντα αισθανόμουν και αισθάνομαι ότι η πατρίδα μου ήταν και παραμένει η Σερβία.
