Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει ο Χρήστος Καρυπίδης, είναι ενώς ανθρώπου με αποφασιστηκότητα και σιγουριά. Καθ' όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας είναι απόλυτα συγκεντρωμένος, εκτός απο τις στιγμές που μιλάμε για μπάλα, και ειδικά για τον ΠΑΟΚ, όπου ξαφνικά ο Χρήστος μεταμορφώνεται και δείχνει το πάθος και την αγάπη του τόσο για το ποδόσφαιρο όσο και για την πρώην του ομάδα.
Συναντηθήκαμε στο γήπεδο Tynecastle (Τάινκαστλ) έδρα της Hearts (Χαρτς) στην νότια άκρη του Εδιμβούργου, πρωτεύουσα της Σκωτιας. Ο Χρήστος μεταγράφηκε στην Σκωτσέζικη ομάδα την σαιζόν 2006/07 και ήταν σίγουρα αυτό το πάθος που αναγνώρισαν οι Καρδιές του Εδιμβούργου όταν τον παρακολούθησαν στα παιχνιδια του ΠΑΟΚ για το κύπελο UEFA.
Ρώτησα τον Χρήστο για την ζωή στην Σκωτία και για την προσαρμογή του στην καινούργια καθημερινότητα, και με τυπική βορειοελλαδίτικη ταπεινότητα μου απαντά ήμουνα τυχερός γιατί συνάντησα ένα ακόμα έλληνα, τον Τάκη Φύσσα, το οποίο ήταν παρα πολύ καλό για μενα, γιατί δεν μιλούσα καλά τη γλώσσα και με βοήθησε να προσαρμοστώ και να λύσω κάποια καθημερινά προβλήματα.
Σήμερα ο Σκωτσέζος πλέον Χρήστος ζεί στην καρδιά του Εδιμβούργου με την αρραβωνιαστικιά και το πρώτο μωρό στα "σκαριά" και φαίνεται ικανοποιημένος με το καινούργιο του σπιτικό, μου αρέσει η ζωη στη Σκωτία, ειδικά γιατί οι άνθρωποι εδώ στο Εδιμβούργο τουλάχιστο, είναι φιλικοί και περήφανοι, και φυσικά γιατί κάνω αυτό που μου αρέσει, αυτό που αγαπάω και επιπλέον είναι η δουλειά μου και πληρωνομαι. Κι έτσι απλά ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, και η σύγκριση μεταξή Ελληνικού και Σκωτσέζικου αναπόφευκτη "το ίδιο το ποδόσφαιρο είναι τελείως διαφορετικό.
Είναι πιό δύσκολο απ' το Ελληνικό, το δικό μας, όχι απο θέμα ποιότητας παιχτών αλλα στο ρυθμό. Εδώ υπάρχει ένας πολύ γρήγορος ρυθμός, το ίδιο το παιχνίδι είναι πολύ δυνατό και οι διαιτητές δεν δίνουν πολλά σφυρίγματα, κάτι που αρέσει πάρα πολύ οχι μόνο στους ποδοσφαιριστές αλλα και στον κόσμο. και οι διαφορές των Ελλήνων φιλάθλων απ τους Σκωτσέζους υπάρχει τρομερή διαφορά στο θέμα "φιλοσοφίας του κόσμου. Εδώ ο κόσμος λατρεύει το ποδόσφαιρο ενώ στην Ελλάδα, μου φαίνεται, πιο πολύ αγαπάμε την νίκη... οι κόντρες των ομάδων έχουν την ίδια ένταση, ο κόσμος έχει την τρέλα να δει την ομάδα να κερδίζει αλλά σε κάποια λογικά πλαίσια, και όταν σφυρίξει ο διαιτητής τελειώνουν όλα.
Φυσικά ο επαγγελματισμός των ξένων ομάδων είναι ο λόγος γι'αυτην την πολιτισμένη ματμόσφαιρα, ο Χρήστος μου αναφέρει πόσο εντύπωση του έκανε όταν σε μία απο τις πρώτες του προπονήσεις στο Τynecastle, παρατήρησε τους φροντηστές του γηπέδου μνα γυαλίζουν μία προς μία τις δεκαεφτά χιλιάδες θέσεις, "είναι αυτή η νοοτροπία που μου αρέσει εδώ, και αυτός ο επαγγελματισμός ξεκινά απο την διοικηση που δεν θα σε πιέσει για ένα αποτέλεσμα. ∆εν θα σου πεί οτι πρέπει να κερδίσεις ένα ματς πάση θυσία, μετά απο ένα κακό αποτέλεσμα ο προπονητής θα μπεί στα αποδυτήρια και θα πεί πρέπει να το ξεχάσουμε και να πάμε για το επόμενο.
Οι παίχτες της Hearts μετά απο μια μέτρια αρχη στο πρωτάθλημα φέτος θα πρέπει να άκουσαν αυτα το λόγια αρκετές φορες, τα πράγματα όμως μοιάζουν να αλλάζουν τι τελευταίες τρείς βδομάδες "το κλίμα είναι πολύ καλύτερο όταν η ομάδα κερδίζει συνέχεια, υπάρχει καλή ψυχολογία και βλέπεις το κάθε παιχνίδι διαφορετικά, μμετά τις πολλές ήττες υπήρχε προβληματισμός κατι το οποίο συζητήσαμε μεταξυ μμας, αλλα μέχρι εκει, όλοι ξέρουμε ποιά είναι τα λάθη μας και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε και πάντα κοιτάμε το παιχνίδι που έχουμε μπροστά μας.
Παρ' όλα τα θετικά σ'αυτό το καινούργιο κεφάλαιο της καριέρας του Χρήστου, η αρχική απόφαση του να αφήσει την Ελλάδα και τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ δεν ήρθε εύκολα σίγουρα ήταν μια δύσκολη απόφαση το να πάω σε μια καινούργια χώρα αλλά από έκει και πέρα έβαλα πάνω απ'όλα τι είναι καλό για τον Χρήστο. Νομίζω οτι ήταν μια ιδανική κίνηση και για μένα και για το καλό της ομάδας, γιατι τότε ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα, και με την μεταγραφή μου και η ομάδα πήρε καποιά χρήματα και εγω προσωπικά χάρισα τους μισθούς περίπου δύο χρόνων κι εδώ η κουβέντα μας ξαφνικά αλλάζει ύφος. Ο Χρήστος σοβαρευει λίγο και ξέρω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη κίνηση να αναλάβει την ομάδα ο Ζαγοράκης, ήτανε μονόδρομος γιατί πιστεύω είναι ο μόνος που θα μπορέσει να ενώσει τον κόσμο. Τον εχω ζήσει τον κόσμο του ΠΑΟΚ και ημουνα τυχερός γιατι είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα.
Όταν έμπαινα σε μια γεμάτη Τουμπα φτιαχνόμουνα ποδοσφαιρικα και κακά τα ψέματα ο κόσμος του ΠΑΟΚ είχε δίκιο να απομακρυνθεί λίγο απ την ομάδα. Βλέπωντας τα τόσα προβλήματα νομίζω υπήρχε μεγάλο αδιέξοδο ομώς βλέπουμε οτι αφότου ανέλαβε ο Ζαγοράκης ο κόσμος συσπειρώθηκε, ενώθηκε και βοήθησε για παράδειγμα με τα διαρκείας το οποίο ηταν μια πολύ σημαντική οικονομική βοήθεια. Νομίζω πως τώρα που είμαι από έξω βλέπω τα πράγματα με πολύ καθαρο μυαλό και πιστεύω στόχος του ΠΑΟΚ θα πρέπει να ειναι να διορθώσει τα γνωστά προβλήματα, και σιγα σιγα με τους παίχτες και τον καινούργιο προπονητή θα πρέπει να φτιάξει μια ομάδα η οποία να πρωταγωνιστει. Μία ακόμη ομάδα που πρωταγωνιστεί τελευταία είναι η εθνική "νομίζω η εθνική εχεί δείξει οτι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, προερχόμαστε απο ένα πολύ καλό αποτέλεσμα μεσ'τη Νορβηγία, το οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει, και τα πάντα εξαρτώνται απο μας.
Μέχρι τώρα έχουμε δείξει καλό πρόσωπο, είμαστε πρώτοι στον όμιλο μας και ευχόμαστε όλοι καλες εμφανίσεις στα ερχόμενα παιχνίδια ωστε να μπορέσουμε να προκριθούμε στο ΕURO. κι επειδή σαν Έλληνας μου είναι αδύνατο να μην ρωτήσω... «θα 'ελεγα είναι δύσκολο το δύο στα δύο, γιατί αυτό που κατάφερε να πετύχει η ομάδα δεν το φανταζόταν κανείς. Αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο, στο ποδόσφαιρο ποτέ μη λες ποτέ γιατί ενα ματς κρατάει ενενήντα λεπτά. Γι'αυτό το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ, αυτή είναι η ομορφιά του, οτι τα πάντα μπορουν να μσυμβούν».
Το πάθος του Χρήστου για το ποδόσφαιρο και τον δικέφαλο ειδικά ειναι αναμφισβήτητο, εκεί αλλωστε έκανε τα πρώτα του βήματα στα δεκατέσσερα μου πείρα την απόφαση να φύγω απ' το σπίτι και να πάω στην Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησα στα τμήματα υποδομής του ΠΑΟΚ και σιγά σιγά μετά απο πολλές δυσκολίες μπόρεσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω επαγγελματίας μστην αγαπημένη μου ομάδα. ηταν ο πατέρας του Χρήστου και οι προπονητές του που έδωσαν τις βάσεις για να εξελιχθεί σε υποδειγματικό επαγγελματία πιστεύω σε αυτό το επίπεδο υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός για θέσεις στην ομάδα.
Υπάρχουν πολλοί παίχτες και οι ενναλαγές στην ενδεκάδα είναι καθαρά θέμα προπονητή. Αυτή τη στιγμή ο πρωταρχικός μου στόχος ειναι να καθιερωθώ στη Ηearts και να παίξω όσο το δυνατόν περισσοτερά παιχνίδια" κι επίσης σε ιδιαίτερο άνθρωπο, όπως φαίνεται απο την αναφορά του στα γεγονότα που σταμάτησαν το ελληνικό πρωτάθλημα "νομιζω ήταν πολύ σκληρά αυτά που συνέβησαν στους συνανθρώπυς μας. Εγώ τα έβλεπα απο μακριά και ειλικρινά ένιωσα πάρα πολυ άσχημα. Νομίζω ότι επηρρεάστηκε πάρα πολύς κόσμος, όχι μόνο εμείς που είμαστε Έλληνες το κατάλαβα όταν πήγαινα στην προπόνηση και με ρωτούσαν
οι συμπαίκτες μου γιατί έβλεπαν στις ειδήσεις το τι γινόταν στην Ελλάδα. Το μόνο που μπορουμε να ευχηθούμε είναι οι άνθρωποι που επηρρεάστηκαν άμεσα να ξεπεράσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτο το σοκ. Οι άνθρωποι που πέθαναν δεν μπορούμε να τους φέρουμε πίσω απλά να κοιτάξουμε μπροστά και νομίζω η πολιτεία πρέπει να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε, να γίνουν πράξη για να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους να φτιάξουν απο την αρχή τη ζωή τους
