Αυτός ήταν ο πόνος της Χαλκιά χτες το βράδυ όταν ανακοίνωνε σε συνέντευξη τύπου (με ένα πλατύ χαμόγελο! Όλα γίνονται για να υπηρετήσουν εμάς – την πατρίδα. Ούτε σκοπιά 2-4 στο Διδυμότειχο να έκαναν. Η δόξα, τα λεφτά, και η θέση στο Δημόσιο δεν έχουν σημασία. Πάνω απ’ όλα η πατρίς. Στο κάτω κάτω, όλα τα εγκλήματα στο όνομα της πατρίδος γίνονται πάντα.
Η αποκάλυψη δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Ειδικά τη Χαλκιά, την περίμενα 4 χρόνια. Από τη βραδυά της νίκης της εκείνο το βράδυ περίμενα τη χθεσινή ανακοίνωση. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ένας παγκοσμίως άγνωστος αθλητής μπορεί να πάει στους Ολυμπιακούς αγώνες και να συντρίψει τους αντιπάλους του κάνοντας περίπατο στον τελικό. Η – από το πουθενά – νίκη της Χαλκιά στους Ολυμπιακούς της Αθήνας ήταν μια τεράστια πρόκληση για όσους χιλιάδες αθλητές δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν να ανέβουν βήμα – βήμα, σκαλί – σκαλί, και να κάνουν πρωταθλητισμό (το ίδιο και όλες οι παρόμοιες νίκες άλλων).
Το χειρότερο όμως ήταν άλλο. Η άκριτη αποδοχή αυτής τη νίκης από την κοινωνία μας ήταν μια ένδειξη τεράστιας διαφθοράς. Την καχυποψία που θα δείχναμε, αν μια τέτοια επιτυχία την είχε αθλητής άλλης χώρας, στην περίπτωση της Χαλκιά την κατάπιαμε αμάσητη. Κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει δημόσια, να εκφράσει τις αμφιβολίες του, αν και αρκετοί άνθρωποι που θέλουν να διατηρούν τη σοβαρότητά τους έβλεπαν τι γίνεται. Δεν τόλμησαν να μιλήσουν για να μην τους καταπιεί η μάζα των πανηγυριστών.
Εκείνα τα χρόνια η Ελληνική κοινωνία είχε ανάγκη από “Ολυμπιονίκες”. Πάση θυσία. Ποιός θα τολμούσε να εκφράσει αντιρρήσεις για την ποιότητα κάποιων από τα μετάλια που κερδίζαμε? Τα μετάλια ήταν η επίσημη θρησκεία της Ελληνικής κοινωνίας.
Ακόμη και τώρα, μετά τις συνεχείς αποκαλύψεις για τους Έλληνες ντοπέ, βλέπω δεκάδες μπλογκς να αναπαράγουν την ίδια ιδεολογία:
«Δεν βλέπετε και τους άλλους πως ντοπάρονται; Μόνο εμάς κυνηγούν. Συνομωσία κατά της Ελλάδας».
Κατ’ αυτούς, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Για κάποιο περίεργο λόγο πιστεύουν ότι, αν η Χαλκιά κερδίσει άλλο ένα χρυσό η ζωή τους θα γίνει καλύτερη. Η μόνη ζωή που θα γίνει καλύτερη είναι της Χαλκιά. Δεν προβληματίζονται γιατί άλλοι λαοί, όπως οι Ελβετοί ή οι Σουηδοί, ζούν καλύτερα από εμάς κερδίζοντας πολύ λιγότερα μετάλια στους Ολυμπιακούς.
Αυτοί πιστεύουν ότι χάρη στο χρυσό της Χαλκιά θα φωτιστεί και η δική τους ζωή. Ετερόφωτοι.
Και επειδή είναι πάντα έτοιμοι να πανηγυρίσουν το “πάση θυσία χρυσό μετάλιο”, όταν πάρουν μια θέση στο Δημόσιο, θα είναι οι πρώτοι που θα ταράξουν στο γρηγορόσημο τους πολίτες που θα θέλουν να εξυπηρετηθούν στη υπηρεσία τους. Όταν γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι σε υπουργείο θα αρπάξουν τις μίζες από τη Siemens ή θα εκμεταλλευτούν σεξουαλικά κάθε παντρεμένη γυναίκα που ζητά μια θέση στο δημόσιο.
Το βαρέλι της διεφθαρμένης λογικής δεν έχει πάτο – βάρδα μην πέσεις μέσα. Και η ζημιά που κάνουν όλοι αυτοί – Τζέκοι, Κεντέρηδες, Χαλκιάδες – είναι πολύ μεγαλύτερη από την “εικόνα του Ελληνικού αθλητισμού”. Διαφθείρουν χιλιάδες νέα παιδιά ότι μπορούν κι αυτοί να κάνουν το ίδιο. Να νικήσουν, να δoξαστούν με κάθε μέσο. Κι αν τους πιάσουν, δεν τρέχει τίτοτα. Κλαίμε, διαμαρτυρόμαστε ότι μας υπονομεύουν, καταγγέλουμε δολιοφθορά, και ελπίζουμε σε μια δεύτερη ευκαιρία.
Ο ντοπέ αθλητής ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Μόνο αν όλοι το ξέρουν αυτό, μόνο αν γίνει καθεστώς αυτή η λογική, μπορούμε να ελπίζουμε σε μείωση του φαινομένου και να ξαναδούμε αθλητισμό. Στο κάτω – κάτω, αν πράγματι ο Ελληνικός αθλητισμός αξίζει, υπάρχουν κι άλλοι άξιοι αθλητές από πίσω που περιμένουν την ευκαιρία τους να αντικαταστήσουν τους ντοπαρισμένους.
ΥΓ: Χάρηκα τη σημερινή δήλωση της Δεβετζή μετά την κατάκτηση του χάλκινου μετάλιου στο Πεκίνο. Δεν είπε ότι “το κέρδισε επειδή είναι Ελληνίδα”, όπως άλλες καλή ώρα. Είπε ότι το αφιερώνει στον εαυτό της πρώτα, τον προπονητή της και την οικογένειά της. Έτσι είναι. Η δουλειά είναι όλη δική της (με δεδομένο ότι κέρδισε καθαρά – πράγμα που δεν αμφισβητώ μέχρις αποδείξεως του εναντίου). Αυτή αγωνίστηκε, αυτή αξίζει όλη τη δόξα.
Μου αρέσει όταν δεν ακούω όλα τα εθνικοπατριωτικά πανηγυρικά που κάνουν κάποιους να νομίζουν ότι ίδρωσαν κι αυτοί στην προπόνηση μαζί με τους πρωταθλητές.
ΥΓ2: Βρήκα σε αυτό το blog τις τότε διάσημες δηλώσεις της Φανής, μετά το “θρίαμβο” της στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Θαυμάστε φρόνημα:
«Οι Ελληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλον τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Οταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου»
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 17 Αυγούστου 2008.