Ποτέ πριν – σε αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια που διοικεί τον ΠΑΟΚ – δεν είχα δει τόσο προβληματισμένο και τόσο στενοχωρημένο, τον Θόδωρο Ζαγοράκη. Τα έλεγε όλα το βλέμμα του και η αύρα που εξέπεμπε. Σε μία συνέντευξη τύπου που κράτησε κάτι παραπάνω από δύο ώρες, δεν χαμογέλασε ούτε μία φορά. Δεν είχε ξαναγίνει. Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Πάρα πολύ…. Βεβαίως, τους τελευταίους μήνες συμβαίνουν διαρκώς σοβαρά πράγματα στον ΠΑΟΚ. Και δεν αναφέρομαι στις αγωνιστικές και διοικητικές αποφάσεις ή επιδόσεις. Αλλά στον περίγυρο. Στα πέριξ της Τούμπας.
Ο περίγυρος (όπως κι αν τον αντιλαμβάνεται κανείς) νοσεί. Η καχυποψία, το μίσος, ο χωρισμός σε στρατόπεδα αντικατέστησαν την ενότητα, την συσπείρωση και το κοινό όραμα. Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν φταίει ποτέ μόνο ένας. Ο ΠΑΟΚ του 2012 (σε λίγες μόνο μέρες…) δεν έχει καμία σχέση με τον ΠΑΟΚ του 2007. Όλα έχουν αλλάξει. Όχι μόνο η ομάδα, η αξιοπιστία της ή οι υποδομές της. Δυστυχώς, μαζί με αυτά (που άλλαξαν φυσικά προς το καλύτερο) άλλαξαν και άλλα πράγματα. Μόνο που αυτά άλλαξαν προς το χειρότερο. Κλονίστηκε η εμπιστοσύνη. Υπάρχουν πια ΠΑΟΚτσήδες που το μόνο που κάνουν, είναι να ψάχνουν αρνητικά πράγματα. Το μόνο που σκέφτονται είναι να μεγεθύνουν τα λάθη. Και να μην κάνουν καμία αναφορά στα θετικά. Σα να μην υπήρξαν ποτέ.
Έχουν επιδοθεί σ’ έναν… εξαντλητικό αγώνα δρόμου, για να φθείρουν πιο πολύ τον Θόδωρο Ζαγοράκη και να τον εξαναγκάσουν να φύγει μία ώρα αρχύτερα. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο, είναι ότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πως θα είναι η επόμενη μέρα. Το πολύ – πολύ να την περιγράφουν ή να την φαντάζονται, αλλά στην πραγματικότητα μέσα στο μυαλό τους, δεν υπάρχει κανένα πλάνο γι αυτήν. Και κάτι τέτοιο, είναι πραγματικά επικίνδυνο.
Ο Ζαγοράκης έκανε πολλά λάθη σε αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια. Άλλωστε και ο ίδιος την περασμένη Τρίτη, αναγνώρισε ορισμένα από αυτά. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πάντως ότι θα καταφέρει να διατηρήσει στα ίδια επίπεδα τις αντοχές του, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στα πέριξ της Τούμπας. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουν όλοι κάποια πράγματα, όπως:
1. Η οικονομική κατάσταση της χώρας, σε συνδυασμό με την μεγάλη αύξηση της αυστηρότητας που επιδεικνύει πλέον η ΟΥΕΦΑ σε εταιρικά θέματα των συλλόγων, καθιστούν αναγκαίο τον ισοσκελισμό εσόδων και εξόδων. Ίσως να είναι και μία ευκαιρία για να επανακαθορισθούν οι προτεραιότητες του ΠΑΟΚ, να σχεδιαστεί εκ νέου η σχέση ομάδας και κόσμου, αρκεί όλοι ν’ αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών.
2. Αν πρέπει να γίνουν πωλήσεις, να γίνουν. Είναι προτιμότερο και πιο υγιές, από το να συνεχιστούν οι πολύμηνες καθυστερήσεις στους παίκτες που προσπαθούν να κρατήσουν την ομάδα σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Αλλά το ακριβές πλάνο και οι ακριβείς προθέσεις, είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν από Βρύζα και Κωνσταντινίδη, για να γνωρίζουν όλοι την πλήρη αλήθεια.
3. Ο Ζαγοράκης, είπε ότι στον ΠΑΟΚ δεν μένει κανείς με το ζόρι. Αναγκαία συνθήκη λοιπόν είναι, ν’ αντιληφθούν και οι παίκτες (Έλληνες και ξένοι) ότι αγωνίζονται σε μία χώρα, που την μαστίζει η οικονομική κρίση. Και ας συνηθίσουν στην ιδέα, ότι στην ζωή υπάρχουν και οι μειώσεις συμβολαίων. Κάποιοι άλλοι άρχιζαν να συνηθίζουν στην καθημερινή πάλη για την επιβίωση τους… Άλλωστε πολύ σύντομα, κάτι ανάλογο θα συμβεί σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
4. Για να βελτιωθούν τα οικονομικά, είναι εξόχως σημαντικό να αναπτύξει ο ΠΑΟΚ με εντελώς διαφορετική λογική το εμπορικό του τμήμα. Δεν χρειάζεται να αναφέρω λεπτομέρειες, που στενοχωρούν και πονάνε όλο τον κόσμο. Αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί η προχειρότητα και οι τραγικές επιλογές σε αυτό το κομμάτι. Η αλήθεια και η εξωστρέφεια βλέπετε, δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Είναι μεγάλο ψέμα το ότι όσο πιο πολύ μιλάς, τόσο περισσότερο κινδυνεύεις να εκτεθείς. Ο κίνδυνος εξαφανίζεται, αν ξέρεις τι θέλεις να πεις και πώς να το πεις.
Υ.Γ 1: Το κράξιμο της ανωνυμίας είναι καιρός πια να πάρει ένα τέλος. Ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει, αρκεί να το τεκμηριώνει και να το υπογράφει. Ακόμα και οι πιο… μύχιες σκέψεις, μοιάζουν λιγότερο σοκαριστικές αν γνωρίζεις το ονοματεπώνυμο αυτού που τις εκφράζει.
Υ.Γ 2: Ήταν λάθος και της διοίκησης και του Ηλία Βιολίδη, που άφησαν να αιωρείται τόσους μήνες μία κατάσταση σαν κι αυτή με τις ταμειακές διευκολύνσεις και τις οφειλές. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι αν λεγόταν εξ’ αρχής η αλήθεια, τίποτα δεν θα είχε μεγαλοποιηθεί.
