Να ’το, το βλέπετε; Εκεί, ακριβώς απέναντι. Ναι, ναι, είναι δυσανάγνωστο- και πώς όχι; Άλλωστε, βρισκόμαστε στον Άδη. Προσπαθήστε όμως… Σωστά, η υπερμεγέθης ξύλινη πινακίδα γράφει “Η Ήρα μ’ έκανε τυφλό, μα στις προβλέψεις είμαι και γαμώ”. Και, από κάτω, “Τειρεσίας, ο μάντης της καρδιά σας εδώ και 9 γενεές ανθρώπων”.
Τώρα γυρίστε το κεφάλι από την άλλη. Τι παρατηρείτε; Έναν ψηλό, ταλαιπωρημένο από τις κακουχίες, αλλά με φωτογενές βλέμμα, άντρα. Έτσι δεν είναι; Σσσσς, κάντε λίγο ησυχία, κάτι λέει:
“…μα στις προβλέψεις είμαι και γαμώ;”, μονολογεί κοιτώντας την ταμπέλα. Και μετά: “Καλά, το ’χασε εντελώς…”
“Μη μου πεις ποιος είσαι ξένε!”, ακούγεται η βροντώδης φωνή του μάντη. “Θα το βρω μόνος μου… Νατάσσα εσύ;”, καταλήγει.
“Όχι σοφέ, τυφλέ, παντογνώστη Τειρεσία. Είμαι ο Οδυσσέας!”
“Της γνωστής Οδύσσειας;”, διερωτάται ο Τειρεσίας.
“Όχι, της Ιλιάδας”, τον ειρωνεύεται ο Οδυσσέας, αποτυγχάνοντας να σταθεί στο ύψος των ηρωικών του στάνταρ, που επέβαλαν να βρει κάτι ευφυέστερο να πει.
“Πέρνα μέσα” του λέει ο μάντης και ο Οδυσσέας το πράττει. Τον ακούμε να λέει στο γέρο πως πήγε πρώτα από το οιωνοσκοπείο στη Θήβα κι εν συνεχεία στο μαντείο του στον Ορχομενό, αλλά δεν τον βρήκε πουθενά. “Τι τα θες; Θάνατος”, του απαντάει μονότονα ο Τειρεσίας.
“Θέλω…”, ξεκινάει να πει ο Οδυσσέας, όμως ένα νεύμα του γέροντα τον κάνει να σωπάσει. “Ξέρω τι θέλεις”, τον διακόπτει και σηκώνεται από την καρέκλα του. Παρόλο που ζει καιρό στον Άδη, δεν έχει συνηθίσει ακόμα τη θέση των λιγοστών αντικειμένων στο χώρο κι έτσι, καθώς προχωρά, τα γκρεμίζει όλα. Όταν σταματάει ο ορυμαγδός, καταριέται την Ήρα για τρισχιλιοστή φορά και μετά σηκώνει το καζάνι με τη, χαραγμένη, επιγραφή “Magic” επάνω του.
Λίγο αργότερα είναι έτοιμος: το νερό έχει βράσει σε χρόνο μηδέν- ο Άδης είναι μια μεγεθυσμένη σάουνα, εξάλλου-, το αίμα θνησιγενούς δεινοσαύρου έχει ριχτεί, μαζί μ’ εφτά γουλιές κρασί, μια τρίχα απ’ τα μαλλιά του Οδυσσέα κι ένα μικρό μελανόμορφο αγγείο, για το οποίο διατηρούμε τις αμφιβολίες μας αν και κατά πόσον τοποθετήθηκε ηθελημένα στο καζάνι ή κατά λάθος.
“Για να δούμε τι θα δούμε”, ψιθυρίζει ο Τειρεσίας ενόσω ανακατεύει με την κουτάλα.
“Τι να δεις ρε τυφλέ; Αφού δεν βλέπεις την τύφλα σου”, λέει και ξεραίνεται στα γέλια ο Οδυσσέας, που συνεχίζει να μας απογοητεύει με το «άχρωμο» χιούμορ του- ακόμη και το μπλακ.
“Λοιπόν”, συνεχίζει απτόητος ο μάντης, “εδώ είμαστε: NBA, σαιζόν 2011- 2012. Ποιος θα πάρει τον τίτλο; Ποιος θα ζημιωθεί περισσότερο από το lockout που προηγήθηκε; Γιατί θα γίνει lockout Οδυσσέα, σε προειδοποιώ…”
Ο Οδυσσέας τον κοιτάζει σα χαμένος. “Τιιι; Ποιο lockout; Τι NBA; Τι λες Τειρεσία; Μήπως μάσησες τίποτα φύλλα δάφνης απ’ αυτά της Πυθίας;”
“Σκασμός!”, εκρήγνυται ο Τειρεσίας. “Μη μου χαλάς τον ειρμό… Ξαναλέω, μετά το lockout, τα πράγματα θα είναι λίγο περίεργα. Οι πρωταθλητές του 2011- οι Dallas Mavericks- θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να επαναλάβουν τον άθλο τους. Ειδικά από τη στιγμή που θα χάσουν τον ακρογωνιαίο αμυντικό τους λίθο- τον Chandler, που θα πάει στους… Ναι, στους Knicks, είναι ξεκάθαρο. Οι απώλειες των Barea, Πέτζα- που θα σταματήσει το μπάσκετ εκείνη τη χρονιά-, Buttler θα στοιχίσουν, ενώ η έλευση του Odom μπορεί να τους προσδώσει δύναμη στη ρακέτα και καλό μακρινό σουτ, όμως δε θ’ αρκεί. Μέχρι πού θα μπορέσει να τους τραβήξει ο μέγιστος, αλλά «άδειος» ψυχικά, Nowitzki; Όχι πέρα από τους τελικούς της Δύσης…
Τώρα θ’ αναρωτηθείς…”
“Θ’ αναρωτηθώ αν τρελάθηκες!”, πετιέται ο Οδυσσέας. “Εγώ θέλω να μάθω αν…”
“…ποιο θα είναι το φαβορί στη Δύση για να φτάσει στους τελικούς του 2012, ε;” συνεχίζει απρόσκοπτα ο μάντης. “Σου απαντώ: Η Oklahoma. Έχει νεαρούς, αλλά έμπειρους, παίκτες, τον καλύτερο σκόρερ της λίγκας- τον Durant- έναν άσσο/φωτιά, τον Westbrook, συν τους Harden και Ibaka. Στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι οι Lakers, όμως θα χάσουν τον Odom, ο, αδιαμφισβήτητα κορυφαίος της εποχής του, Kobe θα έχει μεγαλώσει κατά ένα χρόνο και θα έχει ακόμα μία αρθροσκόπηση στο γόνατο, ενώ με τον Fisher για playmaker στα 38 σχεδόν, θα είναι σα να στολίζεται μια 88χρονη με απώτερο σκοπό ν’ αναδειχθεί βασίλισσα του χορού. Οι Clippers, από την άλλη, που θα κάνουν το μεγάλο μεταγραφικό μπαμ και θα πάρουν τον Chris Paul μαζί με τον Billups, θα είναι σίγουρα μια ελκυστικότατη ομάδα- μην ξεχνάς ότι εκεί θα παίζει ο Griffin-, όμως το αγωνιστικό τους ταβάνι θα εκτείνεται μέχρι τα playoffs.”
“Ποια playoffs; Τι διάολο μου τσαμπουνάς;, παραμιλάει σχεδόν ο πελαγωμένος, πολυμήχανος Οδυσσέας.
“Τα γνωστά, αυτά στα οποία συμμετέχουν οι 16 καλύτερες ομάδες του NBA” του απαντάει ατάραχος ο γέρος. “Τώρα, στην Ανατολή το πράγμα θα φαντάζει κούρσα για 2, το πολύ 3 άλογα. Καταρχήν το απόλυτο φαβορί, που αν δεν πάρει τον τίτλο εγώ να μη μείνω στη μυθολογική ιστορία- το Miami. Με τον καλύτερο, ξεκάθαρα πλέον, παίκτη του NBA στη σύνθεσή του (τον αντιπαθή LeBron James) από την προηγούμενη χρονιά, μπορεί να στραπατσαριστεί στους τελικούς του 2011, όμως το 2012 θα μοιάζει με ξέφρενο τρένο που θα σφυρίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Στο «σφύριγμα», δίπλα στον πρωτεργάτη LeBron, βάλε τον υπερηχητικό Wade και τον, «μαλακό», αλλά σπουδαίο, Bosh.
Οι μόνοι που θα φαντάζουν ικανοί να τους κοντράρουν θα είναι οι Bulls του MVP του ’11 Derrick Rose. Μ’ αυτόν στην πεντάδα και τον, άρτι αφιχθέντα από το Detroit, Hamilton, η περιφέρειά τους θα μοιάζει πλήρης, ενώ η παρουσία των Deng, Noah και Boozer στους ψηλούς θ’ αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας. Το αν θα καταφέρουν να κάνουν την υπέρβαση, να πάρουν τον τίτλο δηλαδή, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα μπορέσουν να σταματήσουν τον James στην άμυνα κι αν ο Rose θα είναι σε θέση να κάνει αλλεπάλληλα θαύματα στην επίθεση.
Όσο για τις λοιπές «δυνάμεις» της Ανατολής, οι Knicks θ’ αποκλειστούν πρόωρα γιατί δε θα έχουν μάθει να παίζουν άμυνα, οι Celtics γιατί το άθροισμα των ηλικιών των πέντε βασικών τους θα βγάζει τετραψήφιο νούμερο και το Orlando γιατί ο Howard, ο κορυφαίος ψηλός του πρωταθλήματος, θα θέλει από καιρό ανταλλαγή.
Σε κάλυψα Οδυσσέα;”
“Άντε γ***σου ρε μ***ακα!”, τον σιχτιρίζει ο Οδυσσέας και ορμάει προς το μέρος του Τειρεσία. “Εγώ αυτό που ήθελα να μάθω είναι αν στράβωσε ο Ποσειδώνας που τύφλωσα το γιο του, τον Πολύφημο”, του λέει και τον αρπάζει από το λαιμό.
Και καθώς ο μάντης αρχίζει να χάνει τις αισθήσεις του από τα συνεχή χτυπήματα του εξαγριωμένου Οδυσσέα, αντιλαμβανόμαστε για ποιο λόγο είναι επικίνδυνο να κάνουμε προβλέψεις και αρκούμαστε σ’ ένα γενικό, αλλά «αναίμακτο», “Θα δείξει”.
Θα δείξει, λοιπόν.
Δεν είμαστε και μάντεις.
