Ο συμπαίκτης του Magic

Ήρθε η ώρα της απάντησης στο καθιερωμένο κουίζ. Τίποτε απ’ όσα έγραψα την Παρασκευή δεν ήταν τυχαίο. Τα hints ήταν πολλά. Ούτε το «aloha ‘oe» ήταν τυχαίο ούτε η αναφορά στη Σκανδιναβία, ούτε ασφαλώς η δεύτερη φωτογραφία, την οποία αμφιταλαντεύτηκα αν θα έπρεπε να «ανεβάσω», επειδή δίπλα στον κύριο που ψάχναμε καθόταν μια μοναδική φυσιογνωμία του παγκοσμίου μπάσκετ, έστω και ελαφρώς αλλαγμένος από τα σημάδια του χρόνου. Έστω και σε αυτήν την κατάσταση έπρεπε να καταλάβετε ότι ήταν ο Earvin Magic Johnson, εν έτει 2000 με το νούμερο 32 στη φανέλα των Magic 7 Basket Boras- Marbuz της Σουηδίας (ξέρετε πολλούς να φοράνε το νούμερο 32 στην Ευρώπη?), καθήμενος στον πάγκο δίπλα στον αθλητή που ψάχναμε.


Που δεν ήταν άλλος από τον Trevor Ruffin, απόφοιτο του Πανεπιστημίου της Hawaii. Με θητεία στον Π.Α.Ο.Κ., την περίοδο 1994- 1995, κάνοντας δίδυμο ξένων με τον συνεπή αρχικά Αμερικανό Dean Garrett, που στην πορεία, όμως, της σαιζόν τον παρέσυραν τα «κουνελάκια» και λοιπές αιθέριες υπάρξεις. Έτσι είναι αυτά. Προσέχεις καλά που νοικιάζεις σπίτι στους ξένους παίκτες της ομάδας. Προσέχεις για να έχεις. Αν κάνατε δίαιτα θα νοικιάζατε σπίτι πάνω από τα McDonald’s?


Ο νυν προπονητής των Buffalo Silverbacks στο πρωτάθλημα του Α.Β.Α. από πολλούς θεωρούνταν και αποκαλούνταν ως «bench fodder» ή «garbage minute» player, επειδή σχεδόν μόνιμα ξεκινούσε τον αγώνα από τον πάγκο, αλλά οι επιδόσεις του στους 76ers και στους Phoenix Suns ήταν τέτοιες που ο ύψους 1.83 guard να έχει άψογες επιδόσεις στο σκοράρισμα (πάνω από 0,5 πόντους ανά λεπτό συμμετοχής ενώ ένας καλός μπασκετμπολίστας του ΝΒΑ έχει σχεδόν 0,4 πόντους). Και όλα αυτά σε 110 αγώνες που έδωσε με τις προαναφερθείσες ομάδες. Μοναδικό επίτευγμα για αθλητή που ουδέποτε έγινε draft (δεν υπολογίζω το expansion draft του Vancouver και του Toronto το 1995. Συναντήθηκαν 2 ομάδες για να μοιράσουν τα απομεινάρια του ΝΒΑ..).


Στην Ελλάδα έπαιξε για λογαριασμό του Π.Α.Ο.Κ. την περίοδο 1995- 96, ερχόμενος απευθείας από το Phoenix, όπου είχε την αξιοθαύμαστη επίδοση των 29,2 πόντων ανά 40 λεπτά συμμετοχής, για να αντικαταστήσει τον Τζων Κόρφα, που την ίδια χρονιά κατηφόρισε στον Παναθηναϊκό. Το άναρχο μπάσκετ που έπαιζε και η άμυνα που ΔΕΝ έπαιζε ήταν ο λόγος που ο «Δικέφαλος» τον αντικατέστησε προς τα μέσα Νοεμβρίου με τον Λώρενς Φάντερμπερκ, αν και η στατιστική του έλεγε άλλα. Μια ομάδα που είχε στις τάξεις της Πρέλεβιτς και Ράφιν μαζί ήταν αδύνατο να λειτουργήσει σωστά. Την δε επιλογή Ράφιν τη «χρεώθηκε» όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο προπονητής και έτσι και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής αποχαιρέτησε και αυτός την ομάδα (αυτός από το Σεπτέμβριο κιόλας- υπήρχαν και άλλοι λόγοι ασφαλώς…).


 


Κάποια στιγμή το όνομα του Ράφιν ακούστηκε το 1997 για τον Πανιώνιο αλλά δεν επιτεύχθηκε συμφωνία. Ο εικονιζόμενος προτίμησε να αγωνιστεί στο ΝΒΑ για τελευταία φορά στην καριέρα του και να ανεβάσει ακόμα περισσότερο τους μέσους όρους του στη Φιλαδέλφεια (9,2 πόντοι συνολικά στο ΝΒΑ). Την ίδια σαιζόν το όνομά του εμπλέκεται σε μια ιστορία απαγωγής ανηλίκου και απειλής με όπλο, αλλά αποδεικνύεται ότι όλα αυτά έγιναν σε καθεστώς άμυνας εναντίον συμμορίας που απειράθηκε να του κλέψει την Mercedes. Από εκεί και πέρα έπαιξε μια χρονιά στη Λιμόζ, στην Τουρκία, τη Φινλανδία και τη Χάποελ Χολόν. Και ασφαλώς στη Σουηδία, δίπλα στον Magic, το 2000.


Αρκετοί από εσάς, πάντως, τον θυμηθήκατε. Ο manu- 4 (σ.σ: αυτό το 4 να το βγάλεις…), ο Ramone, ο Panagiotis Mentis, o Βασίλης Αναστασόπουλος, ο Barouir Aivazian, ο Cliff, o Thanos Paschalinas, o Κων/νος Σιδόπουλος, ο Γιάννης Ψαράκης, ο Δημήτρης Χριστοφοράκης, ο Arianinos και ο Al. Milonas, παλεύοντας με την αϋπνία του (kidding). Όσο για το σημερινό αγώνα? Τα χρόνια είναι αλλιώτικα. Κάποτε το Ισραήλ ήταν ύπουλη και ζόρικη ομάδα, αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Αν έπαιζε και ο Φώτσης δεν θα έδινα καμιά πιθανότητα στους απόγονους του Τζάμσι… Ίδωμεν, όμως. Κάθε αρχή και δύσκολη. Οι πρεμιέρες κρύβουν παγίδες και οι Εβραίοι χτυπούν στο ψαχνό.