Το θέμα δεν είναι δα και κανένα χθεσινό. Άλλο αν ελλείψει άλλων «μείζονων» θεμάτων εν τω μέσω της καλοκαιρινής περιόδου και της θερινής ραστώνης, εξήλθε στον αφρό της επικαιρότητας ΤΩΡΑ. Ε βάλτε λίγο και τη σύγχρονη τεχνολογία (κάμερες, κινητά και τα τοιαύτα… άτιμε Big Brother, χαλάς την πιάτσα!) που έβαλε το χεράκι της και έξαφνα… όλα βγήκαν στη φόρα. Αλλά για μια στιγμή! Από την παλιά καλή εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου, αυτό δεν ήταν λίγο πολύ το προφίλ του αστυνομικού, που όλοι είχαμε στο μυαλό μας; Κώστας Χατζηχρήστος σε ρόλο δυναμικού φορέα της εκτελεστικής εξουσίας και Θανάσης Βέγγος σε ρόλο κακόμοιρου μικρολωποδύτη, που τις τρώει μπροστά στα μάτια και υπό τις χλιαρές αντιδράσεις του διοικητή του τμήματος?
Το μόνο που άλλαξε είναι ο «σάκος του μποξ» (αυτός μαλάκωσε ακόμα περισσότερο). Που δεν είναι πια ο ντόπιος λωποδύτης. Θα είναι κάποιος ακόμα πιο αδύναμος και ανήμπορος να αντιδράσει. Και συχνότατα δεν θα είναι καν ένοχος ή εγκληματίας του κοινού ποινικού Δικαίου. (Ούτως ή άλλως, η αιτιολογία του σωφρονισμού είναι πολύ «φτηνή» για να δικαιολογήσει βάναυσες συμπεριφορές, χαστούκια και ξυλοδαρμούς ακόμα και σε βάρος αποδεδειγμένα δραστών αξιόποινων πράξεων). Θα είναι ο Αλβανός που φοβάται ότι για κάποια ασήμαντη αφορμή ενδέχεται να ανακληθεί η άδεια του για αντίσταση κατά της αρχής ή για απείθεια και θα καθίσει αδιαμαρτύρητα να τις φάει (πάντως, οι μπάτσες στο κορμί πονάνε λιγότερο από τις ψυχολογικές, πιστέψτε με).
Θα είναι η αλλοδαπή από την Ουκρανία που θα οδηγηθεί για «εξακρίβωση στοιχείων» στα κρατητήρια, εωσότου κάποιος δικός της φέρει τα χαρτιά της, για να ελευθερωθεί. Αν δε είναι και παράνομη ας μην το συνεχίσω καλύτερα… Θα είναι ο Γεωργιανός που δεν μπορεί να κάνει την οικογενειακή συνένωση με τα παιδιά του που ζουν στην Τιφλίδα, επειδή του ζητάνε, κάθε φορά που πηγαίνει στην αρμόδια υπηρεσία, για την έγκριση της συνένωσης, νέο Ε1 ή νέα φωτογραφία.
Θα είναι ο Νιγηριανός που θα συλληφθεί για πλαστά cd και dvd και όλως περιέργως το 80% της παρτίδας, που βρίσκεται στο σακίδιό του θα εξαφανισθεί δια μαγείας («ααα.. για να δω, έχεις και ρεμπέτικα?»), για να απελευθερωθεί («Σήκω και φύγε και μην το ξανακάνεις!»). Αλλά το σκηνικό πιθανότατα θα επαναληφθεί. Ο Αφρικανός θα απελαθεί απλά τύποις, σε έναν μήνα στάνταρ ΔΕΝ θα επαναπροωθηθεί στην πατρίδα του (λόγω των αυξημένων εξόδων που απαιτούνται για ένα τόσο μακρινό ταξίδι- δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι Αφρικανοί είναι οι κύριοι μικροπωλητές αντιγραμμένων cd και όχι οι γείτονες που απελαύνονται άμεσα?) ούτε θα επιστρέψει μόνος του στη χώρα του ασφαλώς και θα συνεχίσει τη δράση του, μέχρι να ξανασυλληφθεί και να παραδώσει τη νέα παρτίδα, με τα hits του καλοκαιριού αυτή τη φορά στο όργανο (όχι ως προϊόντα εγκλήματος βεβαίως).
Άπειρα τα περιστατικά! Ανήμποροι να αντιδράσουν όχι μόνον οι αλλοδαποί αλλά ακόμα και οι εργοδότες τους ή οι δικηγόροι τους ή εν πάση περιπτώσει οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας ενδιαφέρεται για αυτούς, είτε λόγω φιλικής σχέσης είτε λόγω άλλου δεσμού μαζί τους. Αν δεν υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία, όπως λχ το επίμαχο βίντεο που βγήκε στη δημοσιότητα, ποιον θα πιστέψουν για το θέμα της κακοποίησης;
Τον αλλοδαπό ή τον Αστυνομικό? Και ξέρετε ποιο είναι το άσχημο? Δεν συμβαίνουν μόνον στα Σώματα Ασφαλείας αυτά. Και δεν είναι μόνον σωματική η κακοποίηση. Είναι και άλλα πολλά χειρότερα. Το τέρας της γραφειοκρατίας, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι νομαρχίες, οι περιφέρειες, οι Δήμοι, οι ασφαλιστικοί Οργανισμοί, οι Εφορίες, οι Επιθεωρήσεις Εργασίας, που καθημερινά, αργά αλλά σταθερά τους βιάζουν και πνευματικά.
Ώρες επί ωρών οι αναμονές στις ουρές. Ασυνέπεια του Κράτους σε όλο της το μεγαλείο. Αν απέναντι σε εμάς είναι μια φορά αδιάφορο, στους οικονομικούς μετανάστες είναι πολλαπλάσια. Περάστε για την άδειά σας σε 10 μέρες. Περάστε σε 20 μέρες ξανά. Περάστε σε 2 μήνες. Περάστε σε ένα χρόνο. Τι με νοιάζει αν εσύ χάσεις 25 μεροκάματα? Ας σε απολύσει «ο αφεντικός σου». Σε απέλυσε και δεν μπορείς να μαζέψεις ένσημα? Ε και τι με νοιάζει εμένα? Κόψε το κεφάλι σου και βρες. Εν ανάγκη γέννα τα.
Φίλος δικηγόρος μού εξιστορούσε την περίπτωση αλλοδαπού εντολέα του, για τον οποίο είχε μεταβεί πάνω από 10 φορές στην αρμόδια υπηρεσία για να παραλάβει τη διετή άδεια παραμονής του. Τελικώς την παρέλαβε μία εβδομάδα πριν λήξει! Στο ενδιάμεσο ο άνθρωπος δεν μπορούσε καν να ταξιδέψει στη χώρα του, να δει τους συγγενείς του. Στο τέλος μού εκμυστηρεύτηκε: «Ντράπηκα ρε φίλε. Δεν ζητούσα από τον Αλβανό ούτε φράγκο.
Δεν θα με πίστευε κιόλας ότι για την απλή υπόθεση της παραλαβής της κάρτας του έκανα το πήγαινε- έλα 10 φορές και έχασα 10 πρωινά. Και τελικά αναγκάστηκα να μην ξανασχοληθώ με υποθέσεις αλλοδαπών. Τι να τους εξηγήσεις και πώς να τους φέρεις βόλτα, άμα δεν γίνει η δουλειά τους? Κάνεις τα πάντα νόμιμα και το Κράτος διαρκώς καθυστερεί και παρανομεί σε βάρος σου. Σαν να μην θέλει κανένα στα πόδια της, ούτε καν το δικηγόρο». Όταν ο συνήγορος σηκώνει τα χέρια ψηλά, τι να κάνει ο αλλοδαπός, που ούτως ή άλλως δεν έχει και την οικονομική ευχέρεια να πληρώνει διαρκώς τις υπηρεσίες ενός καθώς πρέπει νομικού συμβούλου?
Αυτή είναι η Ελλαδάρα μας. Δυστυχώς. Εδώ δεν νοιάζεται για τα παιδιά της… σε έναν ανυπεράσπιστο Αλβανό θα «κολλήσει»? Σιγά… για πάρτε μάτι την έκθεση διεθνούς αμνηστίας για το 2006 και για τη χώρα μας. Ωραία πράγματα, συμφωνείτε?? Αύριο μεθαύριο, όμως, θα ξεχαστούν. Η επικαιρότητα έχει και με άλλα θέματα να ασχοληθεί….
Υ.Γ. 1- Όταν παλιά στο σχολείο απειλούσαμε ο ένας πιτσιρικάς τον άλλον «έχω ξάδερφο αστυνομικό, θα του τα πω εγώ όλα και θα δεις τι θα πάθεις», τέτοιον αστυνομικό εννοούσαμε?
Υ.Γ. 2- Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Angulo, η υπερασπιστική γραμμή των οργάνων που εμπλέκονται στη γνωστή ιστορία, θα επικεντρωθεί στο επιχείρημα ότι οι δύο νεαροί Αλβανοί είχαν μεταξύ τους διαπληκτισμό αναφορικά με το διαχρονικά αναπάντητο ερώτημα του Σέρχιο Μαρκαριάν, σχετικά με γνωστό Έλληνα διαιτητή. Τελικά, «τι (και πόσο) μ@λ@κ@ είναι?»
