Τα πιο φημισμένα κοκτέιλ (Cocktail) που αρέσουν

ta-pio-fimismena-kokteil-cocktail-pou-aresoun


Αν εξαιρέσω τις καλοκαιρινές περιόδους των πρώτων φοιτητικών ετών, όταν, υπό τις επιρροές του Al Pacino (όλοι οι άντρες θέλαμε να κρύβουμε έναν Αλ μέσα μας, ακόμα και στα 20…), οι προτιμήσεις στο αλκοόλ, εξειδικεύονταν στις Αμερικανικές μπύρες, με πρώτη και καλύτερη την κλασική «Miller genuine draft», με το «βιδωτό» καπάκι, που άνοιγε εύκολα με το χέρι (αυτά κάναμε στις ανίδεες ξανθιές και τις καταφέρναμε), στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξα λάτρης της μπύρας. Ίσως, το χειμώνα μόνον και πάλι ως προθέρμανση για το κυρίως μενού (bourbon). 


Οι μέρες δόξας του Αλ Πατσίνο, που ως ξεθεωμένος από τις αποστολές μπάτσος, γυρίζοντας στο ακατάστατο σπίτι του, έπνιγε τα ντέρτια στις μπύρες, μάλλον ξεθώριασαν, η Miller, η Coors και η Bud «ξεθύμαναν» κι αίφνης έγιναν νεράκι για τα απαιτητικά πλέον γούστα μου. Ε καλοκαίρι ήρθε, παραλίες, beach bar, ξένοιαστα πάρτυ, ας βάλουμε λίγο περισσότερο στυλ και διαφορετική γεύση στη ζωή μας!


Ο Στέλιος Θεοδωρίδης ντύνεται bar tender (χωρίς να είναι) και σας προτείνει μερικά από τα πιο δροσιστικά ποτά και κοκτέιλ που δοκιμάστηκαν και θα ξαναδοκιμαστούν και αυτό το καλοκαίρι. Και τα επόμενα! Είπαμε. Στην Ελλάδα είμαστε, οι θερινές διακοπές διαρκούν μέχρι το Σεπτέμβριο! Για να ξέρουμε τι πίνουμε και κυρίως γιατί το πίνουμε. Η επιτομή μερικών από τα πιο φημισμένα θερινά ποτά και cocktails στην οθόνη σας!


Margarita


Σύμφωνα με την πιο ελκυστική εκδοχή, οφείλει την ονομασία της σε ένα showgirl – πιανίστρια και ηθοποιό, ονόματι Marjorie King Rita De La Rosa, που σύχναζε σε ένα μπαρ κοντά στην Τιχουάνα. Όντας αλλεργική ή “ευάλωτη” εν πάση περιπτώσει σε όλα τα βαριά ποτά, πλην τεκίλα, έπρεπε να βρει κάτι, για να πίνει η γυναίκα και να περνάει την ώρα της. Ο bar tender Carlos Herrera μερίμνησε, ώστε να μην «κατεβάζει» την τεκίλα straight και ιδού το αποτέλεσμα! Marjorie + Rita= Margarita! Όλα αυτά λίγο πριν το 1940.


Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του κοκτέιλ. Τα βασικά συστατικά, όμως, είναι τα ίδια! Μικρά μυστικά πάντα θα συναντήσετε ανάλογα με το μεράκι και τα γούστα του οικοδεσπότη. 60- 70 ml τεκίλα (ανάλογα αν το θέλετε ελαφρύ ή δυνατό). 2 κουταλιές της σούπας (με το μάτι ε; μην βγάλετε τη χύτρα με την κουτάλα της σούπας στη μπάρα), φρεσκοστιμμένο χυμό λεμονιού. Μισή κουταλιά λικέρ Cointreau ή Grand Marnier (πορτοκάλι καλύτερα). Σιρόπι από νερό και ζάχαρη, βρασμένο για 5 λεπτά (μέχρι να λιώσουν οι κρύσταλλοι της ζάχαρης) και αφού το τοποθετήσετε έπειτα στο ψυγείο. 


Αντέχει για αρκετό χρόνο (μπορεί και μήνα) αλλά καλύψτε το αεροστεγώς, γιατί εύκολα αλλοιώνεται η μυρωδιά του… Παγάκια. Σέικερ και χτυπήστε καλά! 


Το παν είναι το σερβίρισμα. Χρειάζεστε ειδικά ποτήρια για Margarita. Αν δεν τα έχετε, αποπειραθείτε να τα υποκαταστήσετε με ποτήρια κρασιού (δεν έχουν την ίδια χάρη, πάντως). Βρέχετε το χείλος του ποτηριού, τοποθετείτε αλάτι όχι σε όλο το χείλος βέβαια(μερικοί ειδικοί λένε ότι το πολύ αλάτι μπαίνει όταν θέλουμε να «κρύψουμε» το κακό ποτό) και lime για διακόσμηση. Και λίγο ταμπάσκο μπορεί να έχει θέση στο ποτό σας, αλλά με το μαλακό αν έχετε ευαίσθητο στομάχι. Δεν είναι για χόρταση!


Cuba Libre


Από το 1900 (σχεδόν). Σύμφωνα με μια εκδοχή, το εξαίσιο αυτό κοκτέιλ παρασκευάστηκε για πρώτη φορά σε μπαρ της Αβάνα, πρωτεύουσας της Κούβας, στα χρόνια που μαίνονταν ο Ισπανοαμερικανικός πόλεμος (δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο βαρέως φέρουν μέχρι και σήμερα την ήττα τους οι Ισπανοί), όταν ένας Αμερικανός λοχαγός παρήγγειλε να του φτιάξουν ένα κοκτέιλ αποτελούμενο από το παραδοσιακό ποτό της Κούβας (ρούμι), προσθέτοντας, όμως, και λίγη από την Αμερικανική παράδοση (Coca Cola)- ο μπάρμαν, προφανώς, έβαλε το λεμόνι και το φρεσκοστιμμένο χυμό του. 


Ο συνδυασμός απολαυστικός. Σύντομα, η ομήγυρη των Αμερικανών φαντάρων και οι Κουβανοί θαμώνες βρέθηκαν να τα πίνουν μαζί, βροντοφωνάζοντας «Por Cuba Libre». Το γεγονός ότι ο ΙσπανοΑμερικανικός πόλεμος για την ανεξαρτησία της Κούβας έλαβε χώρα το 1898, οι δε Αμερικανοί εθελοντές, Rough Riders έφυγαν από την Κούβα τον Αύγουστο του 1898, ενώ η coca cola εισήχθη για πρώτη φορά “οργανωμένα” στο νησί το 1900, μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει κάμποσο για την αυθεντικότητα της προαναφερθείσας ιστορικής εκδοχής. Εκτός και αν ο Αμερικανός captain έκανε λαθραία εισαγωγή και διακίνηση coca cola (διόλου περίεργο ως ενδεχόμενο). 


Για αυτό και μεταφέρεται με πάσα επιφύλαξη. Προσοχή! Η ποιότητα του ποτού που θα ετοιμάσουμε εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό (όπως και σε όλα τα κοκτέιλ άλλωστε) από την ποιότητα (αστέρια) και τη μάρκα από το ρούμι που θα επιλέξουμε. Συνήθως, ό,τι πληρώνεις πίνεις. Αν και δεν είναι απαραίτητο. Πάντως, ο υπογράφων προτιμά το μαύρο ρούμι. Παραλλαγή του Cuba libre είναι το Νικαραγουανό Nica Libre, που παρασκευάζεται με τοπικό ρούμι και pepsi cola (για τέτοια διαφορά μιλάμε).


Gin Tonic


Με φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς! Οι περισσότεροι μάλλον λόγω του tonic water. Έλα, όμως, που το τόνικ είχε παλαιότερα αρκετά μεγάλη ποσότητα κινίνου, που ήταν άκρως απαραίτητο, προκειμένου να μην προσβληθούν τον 18ο αιώνα από ελονοσία (Ιφεάνι, τ’ ακούς; Μόνο τζιν τόνικ από σήμερα!) τα μέλη της «British East India Company», που έκαναν το «εμπορικό τους άνοιγμα στις Ινδίες» και επινόησαν το ποτό, ασχέτως αν αργότερα μετατράπηκαν σε στρατιωτικό όργανο υπό την αιγίδα του στέμματος… Σερβίρεται παγωμένο. Δεν μπορείς να πιείς μόνον ένα (απόφθεγμα Angulo). Ρεκλάμα δεν κάνουμε, πάντως δώστε βάση! Τα πολυδιαφημιζόμενα τζιν δεν είναι πάντα τα καλύτερα. (δεύτερο απόφθεγμα)


Caipirinha


Το εθνικό ποτό των Βραζιλιάνων. Ένα από τα κορυφαία 50 όλων των εποχών, σύμφωνα με την ΙΒΑ (International Bartender Association). Βάση του είναι η cachaca (= κασάσα), αλλά επειδή σπανίζει στα μέρη μας, την αντικαθιστούμε και με βότκα ή ρούμι. Έχει καθιερωθεί ως εξωτικό και μάλλον κιριλέ ποτάκι, για να συνοδεύουμε Dean Martin και Stan Getz, στην πραγματικότητα, όμως, στα πορτογαλικά, caipirinha είναι το υποκοριστικό της… «καραβλαχάρας», μολονότι και οι ίδιοι οι Λατίνοι σπανίως χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη λέξη υποτιμητικά… Προσοχή, λοιπόν. Αν βρεθείτε ποτέ σε κάποιο πολυτελές εστιατόριο της Λισαβόνας (πιθανότερο) ή του Ρίο Ντε Τζανέιρο (χλωμούς σας «κόβω») μην αρχίσετε να ξεφωνίζετε την παραγγελία σας (Caipirinha! Caipirinha!) πολύ δυνατά. Ποτέ δεν ξέρετε αν κάποιος εκεί γύρω είναι πρόθυμος να σας παρεξηγήσει.


Tequila Sunrise


Το κοκτέιλ της Αμερικανικής κουλτούρας. Πίνεται ακούγοντας «Eagles» και «Tequila Sunrise» ! Ή βλέποντας την ομότιτλη ταινία με πρωταγωνιστές τους Mel Gibson, Michel Pfeiffer (στα πολύ καλά της ως τριαντάρα τότε) και Kurt Russel. Με τεκίλα (εννοείται), χυμό πορτοκάλι, γρεναδίνη και μία φέτα πορτοκάλι και κερασάκι για τη μόστρα. Λίγο lime δεν βλάπτει. Ψηλά στις γυναικείες προτιμήσεις…


Mojito


Έγινε γνωστό τη δεκαετία του 80 (προς τα τέλη) αλλά εσχάτως κάνει το δυναμικό come back σε δεξιώσεις και πάρτυ. Κουβανέζικης προέλευσης. 2 μεζούρες ρούμι, 1 κουταλιά ζάχαρη, σόδα, 1 μεζούρα Lime, φύλλα μέντας (Ο Κρόκετ στους σκληρούς του Μαϊάμι έβαζε δυόσμο), μία φέτα λεμόνι και πάγος μαζί. Η λέξη mojo από την οποία προέρχεται είναι Ισπανική και mojar σημαίνει «υγραίνω». Γνωστότερος λάτρης του ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που έβρεχε τον ουρανίσκο του με το κλασικό Κουβανέζικο mojito στην κατά πολλούς γενέτειρα του κοκτέιλ, τη «La Bodeguita del Medio», γνωστό εστιατόριο της Havana. Σερβίρεται σε ποτήρι σωλήνα.


Pina Colada


Το επίσημο ποτό του Puerto Rico. Στο ξενοδοχείο Caribe Hilton έχουν να λένε ότι δικός τους ήταν ο bar tender, Ramon “Monchito” Marrero, που εφηύρε το εν λόγω κοκτέιλ, ύστερα από 3 μήνες συνεχών δοκιμών και προσπαθειών, το δεκαπενταύγουστο του 1954. Ήθελα να’ ξερα ποιος δοκίμαζε. Αν και ιστορικές αναφορές για την Pina Colada γίνονται από το 1922… Μία δόση λευκό ρούμι, μία κρέμα ινδικής καρύδας, μία ανανά, κρέμα γάλακτος (ελάχιστη). Ανακατεύουμε με θρυμματισμένο πάγο. Ρίχνουμε το περιεχόμενο σε παγωμένο ποτήρι και στο τέλος αδειάζουμε και λίγη σόδα. Στα συνοδευτικά έχουμε φέτα ανανά και cherry maraschino.


Αυτά τα ολίγα για δείγμα… Και επειδή καλό το πίνειν, αλλά πάντα με μέτρο και ποτέ χωρίς μουσική, ο Στέλιος σας προσφέρει συνοδευτικά ένα κατεξοχήν καλοκαιρινό άσμα. Indian Summer από James Taylor Quartet.