Ο κύριος που βλέπετε ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς κοντούς που πέρασαν ποτέ από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Κανονικό πολυβόλο. Πρόλαβε να δείξει, πριν πάρα πολλά χρόνια, το πλούσιο ταλέντο του και στην Ελλάδα, για έναν και μισό χρόνο. Θα πάτε αρκετά πίσω με τη νοητή μηχανή του χρόνου για να τον συναντήσετε να παίζει με τη φανέλα «δικής μας» ομάδας. Συμπαίκτης ΚΑΙ αυτός ενός αθλητή που «συγχωρέθηκε» λίγο αργότερα, από μη φυσικά αίτια (Μα τι στο καλό; Blogger είμαι, ληξίαρχος ή νεκροθάφτης; Όλο χαρούμενες αναμνήσεις σας ξυπνάω Σαββατιάτικα!). Εκείνος, πάντως, ήταν ψηλός και θα τον θυμούνται όλοι για ένα φοβερό και τρομερό κάρφωμα σε εκτός έδρας αγώνα, στα πλαίσια του Κυπέλλου Κόρατς, στο οποίο είχε κάνει θρύψαλα το ταμπλώ, τραυματίστηκε από τα… θραύσματα, αλλά μπήκε ξανά στον αγώνα και αγωνίστηκε με γάζες!!
Κλείνει η παρένθεση της «νεκρολογίας». Ο παίκτης που μας απασχολεί ήταν άψογος στην «αυξομείωση» του ρυθμού, χειριζόταν πολύ καλά την πίεση στα τελευταία δευτερόλεπτα (clutch player με τα όλα του), άψογος και έξυπνος χειριστής, δεν έχανε την μπάλα με τίποτα και πέρα από καλός σκόρερ, προς τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, διέπρεψε ως πασέρ. Στην Ελλάδα ήρθε από το CBA και αφού είχε ήδη επιλεγεί στον τέταρτο γύρο των draft του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο, μέσα στα 80ς. Μετά το σύντομο πέρασμά του από τα μέρη μας έπαιξε στο ΝΒΑ. Το μέλλον του, όμως, δεν ήταν εκεί κι ας αγωνίστηκε επί τρία ολόκληρα χρόνια. Ειδικά στις ομάδες όπου αγωνίστηκε στις αρχές των 90ς «έπεσε» πάνω σε «ιερά τέρατα» του αθλήματος στην ίδια θέση. Αρκετά αργότερα παραδέχτηκε ότι οφείλει την μεγάλη του πρόοδο και καταξίωση στην Ευρώπη στον θρυλικό point guard, δίπλα στον οποίο θήτευσε επί τρία χρόνια..
Και μετά έγινε κάτοικος Γαλλίας για επτά χρόνια, όπου διέγραψε καταπληκτική πορεία!! Ήταν τόσο μεγάλη η προσφορά του στη μία από τις ομάδες, όπου αγωνίστηκε, ώστε αποσύρθηκε η φανέλα με το νούμερό του και αναρτήθηκε στην οροφή του κλειστού γηπέδου, προκειμένου να τιμηθεί. Για να λέμε την πάσα αλήθεια, ήταν ο δεύτερος που φορούσε αυτή τη φανέλα. Ο πρώτος ήταν γηγενής και είχε αγωνιστεί αρκετά χρόνια νωρίτερα (στα 70ς). Συνεπώς, με μία απόφαση της διοίκησης τιμήθηκαν δύο «παιχταράδες» του συλλόγου. Η σύμπτωση είναι ότι η Γαλλική αυτή ομάδα είναι μία από τις πρώτες που αντιμετώπισε ποτέ, ερχόμενος στην πατρίδα μας! Ήταν δε τόσο δημοφιλής, ώστε η φιγούρα του απεικονιζόταν και στη μία πλευρά του πούλμαν που μετέφερε την ομάδα επί αρκετά χρόνια.
Αντιμετώπισε όλες τις μεγάλες Ελληνικές ομάδες, άλλοτε νικώντας τες, αλλά τις περισσότερες και κρίσιμες φορές γνωρίζοντας την ήττα. Ο… φίλος ενός από τους πολλούς Edwards που έχουν περάσει από τη χώρα μας, έκλεισε τελικώς την καριέρα του στην Τουρκία, στην ηλικία των 38- 39 σχεδόν και επέστρεψε στις ΗΠΑ, μετά από τον απροσδόκητο θάνατο της μητέρας του σε τροχαίο δυστύχημα.
Σήμερα ασχολείται με τη «μανατζερική» και με τα μπασκετικά camps που διατηρεί εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε που ήταν ενεργός καλαθοσφαιριστής. Παντρεμένος, έχει και μία κόρη που θέλει να διαπρέψει στο επαγγελματικό μπάσκετ. Το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Καλή της τύχη, λοιπόν! Και σε εσάς το ίδιο! Περιμένω τις απαντήσεις σας ως τη Δευτέρα το πρωί, στέλνοντας μήνυμα μέσω της φόρμας επικοινωνίας ή γράφοντας την άποψη σας κάτω στο σχολείο
){kind=link}