Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έχει περιέλθει σε κατάσταση σοκ μαθαίνοντας για τις δοσοληψίες των κορυφαίων αξιωματούχων του, οι οποίες διαιωνίζονται μέσω της εξουσίας και οδηγούν σε παράπονα, διαμαρτυρίες και επιθυμία για αλλαγή. Ο Τζόσεφ Μπλάτερ μόλις επανεκλέχθηκε πρόεδρος της FIFA και θα παραμείνει ο πληρεξούσιος ιδιοκτήτης της μοίρας αυτής της πολυεθνικής που διαχειρίζεται δισεκατομμύρια δολάρια.
Κατάφερε να θέσει υπό έλεγχο την εσωτερική διαμάχη που ξέσπασε πριν από λίγες μέρες και είχε τη στήριξη των συνήθων ένθερμων υποστηρικτών του, οι οποίοι με τον ίδιο τρόπο διαχειρίζονται –έστω και από ένα σκαλοπάτι πιο κάτω– τη μοίρα των αντίστοιχων ομοσπονδιών τους. Ο Χούλιο Γκροντόνα, για παράδειγμα, ηγείται του αργεντίνικου ποδοσφαίρου για πάνω από 30 χρόνια και επί της ουσίας δεν ηγείται, αλλά παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την ομοσπονδία. Λίγο προτού ταξιδέψει για την Ελβετία ως ένας από τους πιο στενούς συμμάχους του Μπλάτερ, ο Γκροντόνα επέλεξε και πάλι να μιλήσει παραπάνω από ό,τι έπρεπε.
Ενεπλάκη σε ένα ντροπιαστικό ντιμπέιτ με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, στο οποίο παραδέχθηκε πως έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να αποφύγει την διενέργεια ελέγχου αντιντόπινγκ και να προστατεύσει έτσι την εθνική ομάδα από ένας Θεός ξέρει τι σε μουντιαλικά μπαράζ με την Αυστραλία. Στη σκιά αυτών των κατηγοριών που εξαπέλυσε ο Μαραντόνα, ο Γκροντόνα ταξίδεψε στην Ελβετία με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της FIFA και επίσης ως ενεργός μάρτυρας των κατηγοριών που αντιμετώπισαν ο Μπλάτερ και ο άλλοτε φίλος του Μπιν Χαμάμ, ο οποίος τόλμησε να τον προκαλέσει στη μάχη της προεδρίας, σχετικά με δωροδοκία από χώρες που διεκδικούσαν τη διοργάνωση των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 στη Ρωσία και του 2022 στο Κατάρ.
Ετσι έχουν τα πράγματα. Τίποτα δεν μπορεί να μας εκπλήξει, τουλάχιστον από τον τρόπο με τον οποίο το ποδόσφαιρο διαχειρίζεται με την απόλυτη δύναμη και τα χρήματα του κάθε αξιωματούχου. Τα διάφορα υπάκουα κοπάδια στη δύναμη της FIFA δείχνουν ξεδιάντροπα την υποταγή τους με την περηφάνια του να ανήκουν κάπου και να το επιδεικνύουν, με καμία άλλη ιδέα από το να παραμείνουν κοντά στις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που χειρίζονται τη μεγάλη επιχείρηση του ποδοσφαίρου, με καμία άλλη σκέψη από την υποταγή ώστε να συνεχίζει να λειτουργεί η μεγάλη επιχείρηση. Δεν κάνουν κανένα βήμα για να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε: δεκαετίες και δεκαετίες περνούν και όλα παραμένουν ίδια.
Ο Μπλάτερ αγόρασε την αφοσίωση και όλα δείχνουν ότι θα διατηρήσει το μοντέλο του μεγάλου αφεντικού. Το δαχτυλίδι του Γκροντόνα περιέχει τις λέξεις «todo pasa» («όλα περνάνε» στα ισπανικά) και το ποδόσφαιρο, ειδικά στη Νότια Αμερική, πρέπει να συμβιβαστεί με μια πραγματικότητα στην οποία η μεγάλη επιχείρηση καταπίνει τα πάντα, ακόμα και τα όνειρα.
Όλα θα μείνουν ίδια, γιατί το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν ιδέες. Είναι «επιτυχημένοι» άνδρες στις σκιές και λειτουργούν στο πιο μοχθηρό σκοτάδι. Η απάτη είναι η μοναδική αξία τους και είναι καταδικασμένοι να συνεχίζουν να ζουν σαν μετριότητες στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα, η οποία έπιασε τη δόξα, οι άλλοι κινούνται μακριά από αυτήν και είναι αναγκασμένοι να πίνουν στην υγεία τους βυθισμένοι στο σκοτάδι.
