Αυτοί που στην Ελλάδα αποκαλούνται «άρχοντες του παρασκηνίου» δεν είναι παρά ακάματοι υπηρέτες γνωστών αφεντάδων που κάνουν τα πάντα στο προσκήνιο, ήτοι, γίνονται βούκινο...
Επειδή αυτό το άρθρο έχει ως κεντρικό θέμα την ηγεσία, μου ζητήθηκε εκ της διευθύνσεως να γράψω κάτι για ηγέτες του παρασκηνίου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είχα την παραμικρή αντίρρηση, με τη διαφορά ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει κανένα παρασκήνιο, και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν και ηγέτες του. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλο αυτό που θεωρούμε παρασκήνιο, υιοθετώντας όλοι την έκφραση που λάνσαρε τη δεκαετία του '80 ο Φίλαθλος, του Νίκου Καραγιαννίδη, δεν είναι παρά μια σειρά συνηθειών των Ελλήνων παραγόντων που συνήθως έχουν να κάνουν με τις αντιλήψεις τους για το ποδόσφαιρο αλλά και με την καθημερινότητά τους.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο είχαμε δύο φορές σε δεκαπέντε χρόνια παραπομπές παραγόντων στη δικαιοσύνη έπειτα από τηλεφωνικές υποκλοπές. Αυτό που κατέδειξαν οι υποκλοπές αυτές είναι ο τρόπος που συζητάνε για τις ομάδες τους και τους διαιτητές ή τους ανταγωνιστές. Ο τρόπος είναι κωμικός, συχνά χυδαίος και πάντα διανθισμένος με υπερβολές –ποτέ, όμως, δεν υπήρξαν αποκαλύψεις πράξεων που κανείς δεν γνώριζε. Το ελληνικό παρασκήνιο έχει περισσότερα επεισόδια από τη Λάμψη του μακαρίτη του Φώσκολου, αλλά δεν έχει μυστικά. Το ίδιο και οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες του: Ο,τι κάνουν το κάνουν βούκινο!
Αν υπάρχουν μυστικά, αφορούν τις συνήθειες των ανθρώπων και όχι τόσο τις πράξεις τους –αυτές τις ξέρουμε. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, τον καιρό που λεγόταν ότι ήλεγχε τα πάντα στο ποδόσφαιρο, μάθαινε τις αποφάσεις της Ε.Π.Ο. τελευταίος, παρόλο που εκεί τότε είχε πολύ κόσμο δικό του. Ο βασικός λόγος ήταν το ότι δεν ξυπνούσε νωρίς! Ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης έχει να το λέει για τη δυσφορία του «Καπετάνιου» για αποφάσεις τις οποίες ήθελε διαφορετικές. Κάθε φορά που γκρίνιαζε, κάποιος κομψά του επισήμαινε την επόμενη φορά να θυμηθεί ότι το Δ.Σ. συνεδριάζει νωρίς. Ο Σωκράτης Κόκκαλης βαριόταν τα συμβούλια και τις συσκέψεις όσο λίγοι. Ενας από τους λόγους της περίφημης φιλίας του με τον Θωμά Μητρόπουλο, αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού για μία τριετία, ήταν ότι ο αποκαλούμενος και «Κοκαλιάρης» γνώριζε την τέχνη της σύνθεσης:
Τα έκανε όλα πενηνταράκια, για να θυμηθώ μια από τις αγαπημένες εκφράσεις του, που τόσο διασκέδαζε τον Κόκκαλη. Ο Μητρόπουλος ήξερε να παίζει με τα Μ.Μ.Ε., παρόλο που λιγάκι τα φοβόταν. Κυρίως του άρεσε να δημιουργεί απορίες. Σε μια από τις μεγάλες στιγμές σε Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας το 2008, ο Κόκκαλης είχε πει ότι «στην Τουρκία ο Οργανισμός Στοιχημάτων δίνει στις ομάδες πέντε φορές περισσότερα χρήματα από όσα δίνει εδώ ο Ο.Π.Α.Π.», για να του επισημάνει ο Θωμάς ότι αυτά συμβαίνουν εκεί όπου οι ομάδες έχουν τη δύναμη να τα βάλουν με το κράτος. Πριν αρχίσει μια κάποια δημόσια διαφωνία, σηκώθηκε και μπροστά σε όλους πήρε αγκαζέ τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και τον έβγαλε από την αίθουσα λέγοντας: «Ελα να σου τα εξηγήσω»! Οταν βγήκαν έξω, συζήτησαν για το χρηματιστήριο και την Ιντραλότ, ενώ μέσα στην αίθουσα όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι ο Θωμάς τον ψήνει να φτιάξει ένα δικό του οργανισμό στοιχημάτων. Στην πραγματικότητα, το μόνο που ήθελε να δείξει ο Θωμάς και τότε, όπως και πάντα, ήταν ότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να συζητάει σοβαρά με τον Κόκκαλη για θέματα του ποδοσφαίρου!
Ο Μητρόπουλος είχε μια ενδιαφέρουσα θεατρικότητα –έλεγε, π.χ., «ο Κόκκαλης», κάνοντας τους πάντες να πιστεύουν ότι αναφέρεται στον Σωκράτη, ενώ μιλούσε με τον Πέτρο.
Αλλοι που έχουν χαρακτηριστεί ως άνθρωποι του παρασκηνίου δεν είχαν ούτε καν αυτό. Ο κάποτε πανίσχυρος στη διαιτησία Γιάννης Σπάθας ήταν δύσκολο να κρατήσει μυστικά. Συνοδεία των κατάλληλων μεζέδων, γινόταν «περιβόλι»! Ο Γκαγκάτσης, που άρχοντας του παρασκηνίου ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι ήταν, έβλεπε παντού φαντάσματα. Ακόμα πιστεύει ότι το 2004, με το κύπελλο του πρωταθλητή στα χέρια, τον κράξανε στο Παναθηναϊκό Στάδιο οπαδοί του Βίκτωρα Μητρόπουλου. Που αν ο Βίκτωρας είχε τόσους, θα γινόταν πρωθυπουργός..
