Αν το ζητούμενο για τον Κώστα Πηλαδάκη και τους υπόλοιπους προέδρους που σήμερα απαρτίζουν μέσω των ομάδων τους τη Σούπερ Λίγκα είναι η βελτίωση της διαιτησίας, τότε οφείλουν, σήμερα κιόλας, να ομολογήσουν πως έχουν αποτύχει παταγωδώς. Η δικαιολογία πως η διαιτησία είναι κομμάτι της ΕΠΟ και δεν έχουν καμία, μα καμία ευθύνη, σίγουρα είναι υπαρκτή, όχι όμως και αρκετή για να αφήσει έξω από το... παιχνίδι τις ίδιες της ΠΑΕ που βλέπουν κόπους ετών και επενδύσεις αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, να εξαρτώνται από το πως θα δει ένας διαιτητής μια φάση, που όλη η Ελλάδα βλέπει με διαφορετικό μάτι...
Από το πως θα σφυρίξει μια φάση, ή αν θα μπορέσει ένας βοηθός να σηκώσει έγκαιρα το σημαιάκι, ή να μην το σηκώσει, όταν δεν πρέπει. Αυτή είναι η ελληνική διαιτησία και με αυτή θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Ελπίζοντας πως με την αλλαγή στη διοίκηση της ΕΠΟ και την πρόθεση -είναι δεδομένη αυτή- του Σοφοκλή Πιλάβιου να προχωρήσει σε ριζική αναδιάταξη του συστήματος, το καλοκαίρι, θα δούμε καλύτερες μέρες.
Μέχρι τότε, όμως, η Σούπερ Λίγκα θα πρέπει να πάρει μια απόφαση. Ενδεχομένως να χρειαστεί αυτή να είναι αρκετά γενναία, για να ταρακουνηθεί το σύστημα. Γιατί, το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι τους διαιτητές, τους πληρώνει η διοργανώτρια αρχή και μάλιστα αρκετά καλά. ασχετα αν εκείνοι θεωρούν, όπως κάθε επαγγελματίας, ότι η δουλειά που κάνουν αξίζει περισσότερα χρήματα.
Ίσως ακουστεί παράλογο, αλλά απόφαση με τις μισές ή τις λιγότερες από τις μισές ομάδες να μη θέλουν αλλαγή του Ψυχομάνη, δεν είναι εύκολο να ληφθεί. Οφείλουν λοιπόν, στην Οδό Αστροναυτών να αποφασίσουν πρώτα απ' όλα τι θέλουν, διότι η σημερινή μέρα είναι κρίσιμη. Και αύριο να πάνε με μια συγκεκριμένη πρόταση στον Πιλάβιο, ενωμένοι και να ζητήσουν τις όποιες αλλαγές κρίνουν ότι θα λειτουργήσουν προς όφελος της ελληνικής διαιτησίας, άρα και των ελληνικών πρωταθλημάτων.
