Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής πριμαντόνα από τη Ρωσία. Στο Λονδίνο πλέον, και στο μεγάλο χωνευτήρι της showbiz του ποδοσφαίρου, θα είναι ένας από τους πολλούς. Ο ιστότοπος μας, σε συνεργασία με τον άνθρωπό μας στην Αγγλία, τον βρήκε στο ειδυλλιακό προπονητικό κέντρο της Arsenal, και εκείνος δήλωσε πιστός στο πεπρωμένο.
Όπως έλεγε κι η γιαγιά μου, «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι». Κι αν σήμερα έχουν περάσει περί τα 20 χρόνια από την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, ο Andrei Arshavin μιλάει ακόμη με τη συστολή μιας άλλης, σοβιετικής εποχής. Ίσως και λόγω των φτωχών, πλην τίμιων, αγγλικών του, που έμαθε μόλις πρόσφατα. Από την άλλη, βέβαια, μία μέρα μετά τη συνέντευξη που μας παραχώρησε έβαλε τα πρώτα του δύο γκολ με την Arsenal και τα πανηγύρισε με μια καθόλου σοβιετική αυθάδεια, βγάζοντας τη γλώσσα του επιδεικτικά –συνθήκη ικανή και αναγκαία να τον στείλει πριν είκοσι χρόνια με αναγκαστική «μεταγραφή» στην Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ FC.
Δεν είναι, βέβαια, ότι δεν αντιλαμβάνεται την εποχή του. Κάθε άλλο: «Ξέρω ότι στο παρελθόν δεν ήταν εύκολο για τους Ρώσους να παίξουν στο εξωτερικό. Τώρα, ο καθένας από τη Ρωσία, εάν είναι καλός, μπορεί να παίξει στο εξωτερικό». Ή, ακόμη, στην ερώτηση γιατί διάλεξε την Arsenal: «Η Arsenal ήταν που έκανε την καλύτερη προσφορά και έτσι ήρθα εδώ!»
Προσγείωση στο Λονδίνο, λοιπόν. «Με ρωτάνε οι φίλοι μου πώς είναι το Λονδίνο. Δεν έχω απάντηση. Έχω πάει μερικές φορές για φαγητό κι αυτό είναι όλο. Ούτε καν στο Λονδίνο δεν μένω. Πρέπει να είμαι κοντά στο προπονητικό κέντρο (σ.σ. Hertfordshire)· έτσι λέει το συμβόλαιο». Και λίγη νοσταλγία: «Δεν έχω ζήσει πουθενά αλλού εκτός από την Αγία Πετρούπολη. Εκεί γεννήθηκα, εκεί είναι οι φίλοι μου. Μου λείπουν οι φίλοι μου, άνθρωποι με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί και είμαστε πολύ δεμένοι». Οι φίλοι, λοιπόν, και όχι η οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο: Ο Andrei ήταν ένα ακόμη ταλαντούχο παιδί με δύσκολα παιδικά χρόνια. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μικρός και ο ίδιος έγινε μπαλάκι ανάμεσά τους. Οι επίδοξοι βιογράφοι του αναφέρουν ένα παιδί με μεγάλο ταλέντο στα Μαθηματικά, ο οποίος όμως σπούδασε Σχέδιο Μόδας, δημιουργώντας μάλιστα στο πανεπιστήμιο και τη δική του σειρά αθλητικών ρούχων!
Οι Ρώσοι δημοσιογράφοι είχαν να λένε για τη συμπεριφορά πριμαντόνας που τον διέκρινε στη Ρωσία, για τα θρυλικά πάρτι του με την «αγία τριάδα» της Zenit, που αποτελούνταν από τον ίδιο, τον Bystrov και τον Kerzhakov. Ο Arshavin, όμως, είναι κάθετος: «Μερικές φορές δεν αρέσεις στους δημοσιογράφους για λόγους που εσύ δεν καταλαβαίνεις. Έτσι είναι όμως: Εάν έκανα άλλο επάγγελμα, οι δημοσιογράφοι δεν θα με ήξεραν. Αν είσαι ποδοσφαιριστής, σε γνωρίζουν παντού. Είναι φυσικό, η τηλεόραση παίζει όλη την ώρα ποδόσφαιρο στη Ρωσία, στην Αγγλία, παντού στον κόσμο». Ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφθούμε. Εξάλλου, ο Andrei είναι παντρεμένος με τον παιδικό του έρωτα, τη Yulia, από το 2003 και έχουν δύο παιδιά.
Το παιδί του προπονητή; «Στον Guus Hiddink χρωστάω πολλά. Εκείνος μου έμαθε ποιος είμαι ως ποδοσφαιριστής. Είναι σκληρός, δυνατός χαρακτήρας, αλλά στη Ρωσία τον αγαπούν όλοι».
Βέβαια, δεν θυμίζει σε τίποτα τους Σοβιετικούς ποδοσφαιριστές που έστεκαν στα Mundial στον Εθνικό Ύμνο σαν λόχος του Κόκκινου Στρατού. Μέχρι και υποψία τσουλουφιών emo διακρίνει κανείς στο ροδαλό παρουσιαστικό του. Παρ' όλα αυτά, «δεν δίνω τόσο μεγάλη σημασία στην εμφάνιση όσο νομίζετε. Με ενδιαφέρει να γίνω ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, όχι μοντέλο. Η γυναίκα μου είναι που έχει τον τελευταίο λόγο στην εμφάνισή μου, πριν φυσικά από μένα. Έχω ακούσει πολλά για τους ποδοσφαιριστές στην Αγγλία. Απ' όσο έχω δει εγώ, ευτυχώς, εδώ όλα δείχνουν νορμάλ». Λίγες μέρες μετά την άφιξή του, πάντως, διαβόητο αγγλικό ταμπλόιντ είχε γράψει ότι, απογοητευμένος από τους κομμωτές που βρήκε στο Λονδίνο, θα πλήρωνε ο ίδιος για να έρχεται ο δικός του καλλιτέχνης της τρίχας κατευθείαν από την Αγία Πετρούπολη. Ο Andrei, πάντως, δεν σηκώνει συζήτηση: «Αυτά είναι κίτρινος Τύπος!»
Αισθάνεται ώριμος λοιπόν; «Εξαρτάται. Δεν έρχεται σε όλους στην ίδια ηλικία. Για μένα τώρα είναι η καλύτερή μου ηλικία, τώρα είναι που κερδίζω τρόπαια, άρα τώρα ήταν και η καλύτερη στιγμή για να κάνω το βήμα να παίξω στο εξωτερικό». Εξάλλου, αν έχει μια φιλοσοφία ζωής, αυτή θα συνοψιζόταν στο «Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθει η ζωή. Καλό είναι να είσαι έτοιμος».
