Η εβδομάδα που ξεκίνησε από σήμερα μπορεί να αποδειχθεί σημαδιακή για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και θα αποδειχθεί τέτοια, αν και εφόσον καταφέρουν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός (κατά αλφαβητική σειρά η επιλογή) να συμφωνήσουν σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής για την άμεση αντικατάσταση του Γιώργου Ψυχομάνη από την προεδρία της ΚΕΔ.
Τα δεδομένα μέχρι στιγμής είναι συγκεκριμένα. Στο ραντεβού που είχαν το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, Κόκκαλης και Πατέρας (επίσης αλφαβητικά η επιλογή) δεν κατάφεραν -σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ρεπορτάζ- να βρουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας για το διάδοχο του Ψυχομάνη.
Ο Πηλαδάκης φέρεται να έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να φέρει τους δύο αιώνιους πιο κοντά και δεν αποκλείεται, με δεδομένη την πολύ καλή σχέση που διατηρεί και με τις δύο διοικήσεις, να τα καταφέρει. Αλλωστε, ο καλός ο καπετάνιος, της Σούπερ Λίγκας, στις φουρτούνες φαίνεται. Και επειδή ο Πηλαδάκης δεν θέλει να δει ξαφνικά το οικοδόμημα να τινάζεται στον αέρα, είναι βέβαιο πως θα επιχειρήσει με μια νέα προσέγγιση να γεφυρώσει τις όποιες διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν και να βάλει για τα καλά Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στο ίδιο τραπέζι, προκειμένου να συναποφασίσουν για τον αρχιδιαιτητή και μια σειρά άλλων ζητημάτων που η επίλυσή τους (όπως το θέμα της καταπολέμησης της βίας για παράδειγμα) μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα, από τη νέα αγωνιστική περίοδο, να δούμε ένα εντελώς διαφορετικό πρωτάθλημα.
Αν οι προσπάθειες του Πηλαδάκη και των 16 ομάδων να επιλέξουν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, που θα τρέξει μέχρι το καλοκαίρι την ΚΕΔ, δεν ευδοκιμήσουν, τότε ο Ψυχομάνης θα παραμείνει στο πόστο του, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, τον Μάιο, κατά πάσα πιθανότητα για να διεξαχθεί η καταστατική συνέλευση της ΕΠΟ, να αλλάξει όλο το σύστημα της διαιτησίας και να γίνει η προσπάθεια να πεισθεί ο Βασσάρας να αναλάβει τα ηνία.
Μέχρι τότε, θα πρέπει όλοι όσοι κάθε Σαββατοκύριακο βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα να γίνονται πράματα και θάματα, όπως έγινε την Κυριακή το βράδυ στη Φυλή, να κοιτάζουμε ψηλά στον ουρανό και να αναφωνούμε. Θέε μου, τι έχουμε φταίξει και μας ταλαιπωρείς έτσι;
